Fintele - Boechout - Veurne

Gisteren ondernemen we nog een poging om ne Westfleteren te gaan consumeren, maar zoals gevreesd "gesloten'. Ik had gisteren naar de abdij gebeld, maar die kunnen mij alleen verder helpen met een bezinning. Ah nee daar bel ik niet voor ik wil bier drinken en kopen. De man wees mij vriendelijk door naar de overkant van de abdij ... maar hij vreesde dat ze een weekje gesloten  zijn. Hij krijgt gelijk. We zijn 1 dag te vroeg. T zal voor ne volgende keer zijn. Geen erg we gaan weer ne lekkere capuchino drinken in Westfleteren. 

Fietsen aan boord en chillen op het achterdek.  Wolf arriveert rond 5 uur met al onze vergeten voorwerpen🫣.

We gaan heerlijk dineren bij de Hooipiete. Jammer dat Storm en Broos er niet bij konden zijn maar zo eens een zoon alleen is ook waardevol. Hij vertelt 100-uit over zijn mooie reis,  zijn werk en andere dingen, hij leert mij weer een andere manier selfies trekken. Heel leuk.

Ik krijg een lift naar Boechout en in de wagen babbelen we verder, best openhartig. Waar is de tijd dat hij zo'n gesloten boek was, ik ben blij zo.

Hij zet me af bij Mimi, we kletsen bij maar missen onze 3de musketier die in de Ardennen zit. We testen de nieuwe manier om selfies te trekken, na een paar mislukte pogingen zitten er toch enkele goeie tussen .... lachen en ogen open 😃

Het wordt een beetje te laat maar t is dan ook een flitsbezoek. 

Lekker gezond ontbijt, haverpap met gerolde druiven en blauwe bessen🤔. Gezellig, wat een goed idee van Mimi om bij haar te logeren. Dubbele pret voor dezelfde prijs. 

Het gaat "goed" met Moekie, blij haar te zien. Ze is tevreden met haar "lukken". Ik doe nog een verdienstelijke poging met de nieuwe selfietruk.

En dan is het weeral tijd om mijn trein te halen. 3 uur terug naar de kust en toch nog een eindje lopen naar het station. Maar valt allemaal  goed mee, ook de hitte. 

Ik trein terug naar Veurne in een airco-gekoelde wagon. Druk maar niet overdreven. Blij dat ik op en af geweest ben. Stefan vaart in zijn eentje naar Veurne. Hij staat me op te wachten aan t station. We vinden een plekje op het enige terras op de markt dat schaduw heeft. Het is er overdruk. We eten pannekoeken en drinken vanalles om toch maar niet naar de overhitte boot te moeten. 

Al bij al valt het mee, doek hangen en een windje. 

Fintele - My Happy Place

Gisteren in de late namiddag vertrekken we richting Fintele. We worden bediend door een vrouwelijke sluiswachter die ons vertelt over de grote watersnood van 2 jaar geleden. Het moet wat geweest zijn, de sluizen van het kanaal stonden gewoon open, aan Fintele stond alles blank, de redding van een oud koppeltje of niet uit hun huisje aan de Knokkebrug, de mensen die niet snapten waarom niet alles naar de zee geloosd werd .... maar je zit wel met eb en vloed hé. 't moet wat geweest zijn hier. 

Rond 5 uur zijn we hier, er staat veel wind maar de Sunstar ligt goed. Neus in de zon voor de zonnepanelen en achterdek uit de wind. We kunnen nog buiten dineren, Stefan maakt een lekkere pasta. We zien de laatste aflvering van De Tatooist van Auswitch, mooie serie. Stefan mist daardoor de qualificaties van de Cats. Maar ze halen het, zondag spelen ze voor goud. Dan kan hij zeker kijken als ik met Wolf naar huis rij. 

Deze ochtend zonnegroet aan de waterkant in een grasperk vol wilde bloemen, beter krijg je het niet.

Vandaag wordt het de dag van "de hrote hoeste" en de verhalen. We fietsen eerst naar Lo-Reninge, waar we beginnen met ne gewone koffie in de Zwaan.

Dan is het tijd voor het bezoekercentrum van Jules DeStrooper, waar we ontdekken hoe Jules eind 1800 eerst met zijn amandelkoekje en dan uiteraard met zijn alom bekende wafeltje de markt en de wereld veroverde. Hij heeft het koekje niet zlef uitgevonden, het was een koekje dat hier in de westhoek met nieuwjaar gemaakt werd. Ze noemen dat wafeltje ook "Lukken" (ik weet dat nog van ons mama) omdat er geLUK mee gemoeid was in het nieuwe jaar. Jules heef het verfijndmet kruiden uit zijn winkel en er de wereld mee veroverd.

5 generaties is de koekjesfabriek in de familie gebleven, nog maar onlangs zijn ze verkocht aan een andere familie. 

Op het einde van de toer mag je alle koekejs proeven bij een tasje koffie, koekjeparadijs. Ik dacht dat ik een filmpje genomen had van al dat lekkers maar het is dus een foto van het begin en een van het einde van de rij ... alles er tussen moet je maar fantaseren. 

Uiteraard op het einde het winkeltje ... we hebben koeken gekocht natuurlijk. We gaan er spaarzaam op zijn. 

Verderop kunnen we krieken bij de boer kopen, eerst proeven natuurlijk welke de lekkerste zijn. En dan samen met de dame even naar de boomgaard van 2000 kersenbomen, met kersen manmanman. 

De boomgaard was van haar schoonbroer, die vorig jaar overleden is (56 jaar), hij was alleen geen kinderen wel veel broers en zussen. 1 broer (veearts) heeft het huis gekocht, een andere broer (varkensboer) de boomgaard. En met zijn allen zetten ze nu zijn werk verder, maar het is een stiel appart. Ze verkopen particulier en de kersen worden ook op de markten hier in de Vlaanders verkocht. Weer een verhaal uit het leven gegrepen en tja je moet niet wachten om je dromen waar te maken en alles uit het leven te halen. Weer een mooie ontmoeting. 

Het doel van de fietstocht is Westfleteren en bier gaan drinken, voor de "hoeste". Maar blijkt dat onze fietstocht niet langs de abdij gaat. Beter ons huiswerk maken en morgen nog eens proberen. 

Het is weeral een prachtige dag op een hele mooie plek in Vlaanderen. Dankbaar.