Dit weekend is het weekend van de opening van het vaarseizoen.
Een bonte verzameling van toervaarders met hun boten in Diksmuide en feesten maar. Er is een mooi en druk programma aan gekoppeld wat natuurlijk volledig past in ons rondje Westhoek 14-18.
Vrijdagavond na de frietjes vertrekken we richting Diksmuide. Het is al laat en koud als we aankomen. We installeren ons, drinken een glaasje om het weekend in te zetten maar er kruipen toch snel onder de wol.
De volgende ochtend worden we al om 10.00 uur verwacht voor onze eerste activiteit; met de gocarts naar Den dodengang. We hebben een goede gids en het hele verhaal van de groote oorlog word weer wat duidelijker voor ons. Als laatsten, en uiteraard veel te laat, komen we aan de gocarts om terug te rijden. Tja, Stefan en ik kunnen ons echt in een Museum verliezen als het een goed verhaal heeft.
De namiddag trekken we naar de Ijzertoren. Met gemengde gevoelens want voor mij heeft het een beetje Vlaams blok gevoel, maar iedereen herhaalt maar dat het echt de moeite is. Dus ok dan maar. Je gaat met de lift naar boven 22 verdiepingen om dan verdiep per verdiep af te dalen en weer worden we meegezogen in de waanzin van de oorlog, de vluchtelingen en de mens achter de soldaat en de slachtoffers.
Goed gedaan, chapeau voor de curatoren van de westhoek.
We moeten Door want ze gaan de boel sluiten. Buiten is er nu de tijdelijke expositie "Floating Dreams"; 70 kindfiguurtjes die staan voor conflicten over de hele wereld. Ze hebben allemaal een rugzakje op hun rug en een balllon in de hand. Wat staat voor de trauma's en de hoop. We hebben te weinig tijd om er Door te struinen.
Tijd om ons op te smukken voor de drink op de markt van Diksmuide en de groten diner.
Diksmuide heeft zijn grote markt heraangelegd en vanavond wordt dat gevierd. Dus gratis drank voor iedereen. Moet kunnen. Ik voel de gocarttocht, den dodengang en de ijzertoren in mijn voeten. We zakken af naar Saint Germain voor het feest. Het wordt gezellig, goed gezelschap aan tafel, heerlijke spijzen en dranken en een overvloedig dessertenbuffet (het komt net boven de knie van Mount Nelson en dat wil heel wat zeggen.
En dan barst het feest los ..... ook op zijn Westhoeks. Het zijn alleen de vrouwen die de dansvloer opeisen en dan zo van die gezamelijk ingestudeerde danspasjes doen. De mannen mogen alleen opdraven als er gejived of geslowed wordt. BIZAR. klap op de vuurpijl is wat ik de westhoek variant op de polonaise noem. Dames die 2 aan 2 hun ingestudeerde danspasjes uitvoeren maar dan in een soort rondedans. Maar ze amuseren zich , dat staat buiten kijf.
Maar dat is toch het sein voor mij. Tot hier en niet verder. Ik heb een superavond gehad, maar beter gaat het niet worden. Je moet kunnen stoppen op het hoogtepunt.
Vandaag slapen we uit, Stefan gaat nog naar de receptie van de burgemeester, maar ik pas. Rommel de boot op en schrijf mijn blog.
Straks gaan we naar Vladslo met de fiets en daar kijk ik enorm naar uit. De zon schijnt aan een blauwe hemel. Het wordt een superdag
Een bonte verzameling van toervaarders met hun boten in Diksmuide en feesten maar. Er is een mooi en druk programma aan gekoppeld wat natuurlijk volledig past in ons rondje Westhoek 14-18.
Vrijdagavond na de frietjes vertrekken we richting Diksmuide. Het is al laat en koud als we aankomen. We installeren ons, drinken een glaasje om het weekend in te zetten maar er kruipen toch snel onder de wol.
De volgende ochtend worden we al om 10.00 uur verwacht voor onze eerste activiteit; met de gocarts naar Den dodengang. We hebben een goede gids en het hele verhaal van de groote oorlog word weer wat duidelijker voor ons. Als laatsten, en uiteraard veel te laat, komen we aan de gocarts om terug te rijden. Tja, Stefan en ik kunnen ons echt in een Museum verliezen als het een goed verhaal heeft.
De namiddag trekken we naar de Ijzertoren. Met gemengde gevoelens want voor mij heeft het een beetje Vlaams blok gevoel, maar iedereen herhaalt maar dat het echt de moeite is. Dus ok dan maar. Je gaat met de lift naar boven 22 verdiepingen om dan verdiep per verdiep af te dalen en weer worden we meegezogen in de waanzin van de oorlog, de vluchtelingen en de mens achter de soldaat en de slachtoffers.
Goed gedaan, chapeau voor de curatoren van de westhoek.
We moeten Door want ze gaan de boel sluiten. Buiten is er nu de tijdelijke expositie "Floating Dreams"; 70 kindfiguurtjes die staan voor conflicten over de hele wereld. Ze hebben allemaal een rugzakje op hun rug en een balllon in de hand. Wat staat voor de trauma's en de hoop. We hebben te weinig tijd om er Door te struinen.
Tijd om ons op te smukken voor de drink op de markt van Diksmuide en de groten diner.
Diksmuide heeft zijn grote markt heraangelegd en vanavond wordt dat gevierd. Dus gratis drank voor iedereen. Moet kunnen. Ik voel de gocarttocht, den dodengang en de ijzertoren in mijn voeten. We zakken af naar Saint Germain voor het feest. Het wordt gezellig, goed gezelschap aan tafel, heerlijke spijzen en dranken en een overvloedig dessertenbuffet (het komt net boven de knie van Mount Nelson en dat wil heel wat zeggen.
En dan barst het feest los ..... ook op zijn Westhoeks. Het zijn alleen de vrouwen die de dansvloer opeisen en dan zo van die gezamelijk ingestudeerde danspasjes doen. De mannen mogen alleen opdraven als er gejived of geslowed wordt. BIZAR. klap op de vuurpijl is wat ik de westhoek variant op de polonaise noem. Dames die 2 aan 2 hun ingestudeerde danspasjes uitvoeren maar dan in een soort rondedans. Maar ze amuseren zich , dat staat buiten kijf.
Maar dat is toch het sein voor mij. Tot hier en niet verder. Ik heb een superavond gehad, maar beter gaat het niet worden. Je moet kunnen stoppen op het hoogtepunt.
Vandaag slapen we uit, Stefan gaat nog naar de receptie van de burgemeester, maar ik pas. Rommel de boot op en schrijf mijn blog.
Straks gaan we naar Vladslo met de fiets en daar kijk ik enorm naar uit. De zon schijnt aan een blauwe hemel. Het wordt een superdag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten