dinsdag 22 mei 2018

Diksmuide - Brugge

Stefan komt te laat voor mijn standaard terug van de receptie, maar hij heeft wel een fiets gefixt dus das een zorg minder. We eten snel een boterhammeke want om 13.30 vertrekt de fietstocht naar Vladslo, waar we de Duitse begraafplaats gaan bezoeken met de beroemde beelden van Kathe Kollwitz, treurend ouderpaar.
De zon straalt het is prachtig weer, dus zalig fietsen.
Aan de begraafplaats staat een "verpleegster" ons op te wachten om te gidsen. Fantastisch mens, gepassioneerd door deze plek, ze heeft een verhaal en het is doorspekt met foto's, muziek, opdrachten, en zelf life optredens van de plaatselijke folklore. We komen weer zo veel meer te weten en weer slaagt men er in om de mens achter de soldaat (hier dan de Duitser) te laten herleven.
Het wordt een prachtige, waardevolle  middag op een trieste integere plek. NOOIT MEER OORLOG.

We fietsen terug naar de Diksmuide, en maken ons klaar voor het volgende programmaonderdeel; BBQ. Weeral dik in orde, maar te veel. Martine voelt zich zelf een beetje zwanger. We maken het niet te laat en weer meer als voldaan kruipen we erin.

De volgende dag vertrekken we rond 10.00 uur naar Nieuwpoort want om 1 uur is het den blokvaart naar Brugge (start op het oneven uur). Karolien en de aspergesoep zijn goed op tijd aan boord. Het weer begint kwakkel, zelf een beetje regen maar we hebben vertrouwen en ja hoor. De zon breekt door en weer wordt het een prachtige dag. Omdat de bruggen in Brugge gestremd zijn, krijgen we nog een bonus aan de Molens aan de ringvaart van Brugge, glaasje wit in de stralende avondzon. Kletsen, lullen en genieten. Dat is het leven.

Maar dan wordt het toch tijd, Tier en Jules komen ons halen. Met zijn vijfen in de auto van Tier, kan net. We zijn blij dat we weer in Diksmuide geraakt zijn en rijden terug naar Antwerpen.

Volgende weekend Brugge - Gent - Willebroek.


zondag 20 mei 2018

Diksmuide : opening vaarseizoen

Dit weekend is het weekend van de opening van het vaarseizoen.
Een bonte verzameling van toervaarders met hun boten in Diksmuide en feesten maar.  Er is een mooi en druk programma aan gekoppeld wat natuurlijk volledig past in ons rondje Westhoek 14-18.
Vrijdagavond na de frietjes vertrekken we richting Diksmuide. Het is al laat en koud als we aankomen. We installeren ons, drinken een glaasje om het weekend in te zetten maar er kruipen toch snel onder de wol.
De volgende ochtend worden we al om 10.00 uur verwacht voor onze eerste activiteit; met de gocarts naar Den dodengang.  We hebben een goede gids en het hele verhaal van de groote oorlog word weer wat duidelijker voor ons. Als laatsten,  en uiteraard veel te laat, komen we aan de gocarts om terug te rijden. Tja, Stefan en ik kunnen ons echt in een Museum verliezen als het een goed verhaal heeft.
De namiddag trekken we naar de Ijzertoren. Met gemengde gevoelens want voor mij heeft het een beetje Vlaams blok gevoel, maar iedereen herhaalt maar dat het echt de moeite is. Dus ok dan maar. Je gaat met de lift naar boven 22 verdiepingen om dan verdiep per verdiep af te dalen en weer worden we meegezogen in de waanzin van de oorlog, de vluchtelingen en de mens achter de soldaat en de slachtoffers.
Goed gedaan, chapeau voor de curatoren van de westhoek.
We moeten Door want ze gaan de boel sluiten.  Buiten is er nu de tijdelijke expositie "Floating Dreams"; 70 kindfiguurtjes die staan voor conflicten over de hele wereld. Ze hebben allemaal een rugzakje op hun rug en een balllon in de hand. Wat staat voor de trauma's en de hoop. We hebben te weinig tijd om er Door te struinen.
Tijd om ons op te smukken voor de drink op de markt van Diksmuide en de groten diner.
Diksmuide heeft zijn grote markt heraangelegd en vanavond wordt dat gevierd. Dus gratis drank voor iedereen.  Moet kunnen. Ik voel de gocarttocht, den dodengang en de ijzertoren in mijn voeten. We zakken af naar Saint Germain voor het feest. Het wordt gezellig, goed gezelschap aan tafel, heerlijke spijzen en dranken en een overvloedig dessertenbuffet (het komt net boven de knie van Mount Nelson en dat wil heel wat zeggen.
En dan barst het feest los ..... ook op zijn Westhoeks. Het zijn alleen de vrouwen die de dansvloer opeisen en dan zo van die gezamelijk ingestudeerde danspasjes doen. De mannen mogen alleen opdraven als er gejived of geslowed wordt. BIZAR. klap op de vuurpijl is wat ik de westhoek variant op de polonaise noem. Dames die 2 aan 2 hun ingestudeerde danspasjes uitvoeren maar dan in een soort rondedans.  Maar ze amuseren zich , dat staat buiten kijf.

Maar dat is toch het sein voor mij. Tot hier en niet verder. Ik heb een superavond gehad, maar beter gaat het niet worden. Je moet kunnen  stoppen op het hoogtepunt.
Vandaag slapen we uit, Stefan gaat nog naar de receptie van de burgemeester, maar ik pas. Rommel de boot op en schrijf mijn blog.
Straks gaan we naar Vladslo met de fiets en daar kijk ik enorm naar uit. De zon schijnt aan een blauwe hemel. Het wordt een superdag

zaterdag 12 mei 2018

Ieper 12 mei

Uitslapen is de boodschap en dat doen we met verve, klokje rond slapen we en we verschijnen pas aan dek om 11.00 uur. Ontbijt buiten, leer douchen en dan boterhammekes met kaas en hesp. Het is prachtig weer,dat hadden we niet verwacht. in t shirt en shorts springen we op onze fietsen richting grote markt want het Inflandersfieldsmuseum staat op het programma.
Stefan kan korting krijgen als 60 plusser,  die komt effe binnen. Hij zei: ik moet da Ni hebben.
We beginnen eraan, eerst een beetje vreemd museum, we vrezen dat we te veel moeten lezen en zien het niet, maar naar gelang we vorderen beginnen we het concept te snappen en zijn we helemaal in de ban. We brengen de hele middag in het museum door,  weliswaar inclusief de beklimming van het belfort, 231 treden, maar het is een mooi zicht op waar we gisteren gefietst  hebben en de rest van de omgeving. En inclusief de tijdelijke tentoonstelling van de opgravingen die ze onlangs gedaan hebben.
We genieten van ons middagje wereldgeschiedenis en beseffen dat de geschiedenis zich blijft herhalen en dat de mensheid er spijtig genoeg niet van leert.
Als we buiten komen is het weer omgeslagen we gaan een aperitiefje drinken maar begrijpen snel dat als we de last post vanavond willen meemaken we effe vestigende maatregelen zullen moeten nemen. Dus fietsen we naar de Sunstar en lange broek, fleece en vestje, 2 seizoenen in 1 dag.
Om 18.45 zijn we terug aan de Menenpoort, voor een plaatske op de eerste rij. Zot maar we doen het 1 uur en een kwart staan om het van de beste plek mee te maken. En weer komt het binnen.


We eten vanavond bij den Thai,  heel lekker en voor geen geld. Daarna gaan we op zoek naar de dansende katjes in Ieper, plaatselijke folklore, we amuseren ons te pletter.  Morgen is het hier kattenstoet.
Maar op een gegeven moment heb ik dan toch genoeg van het platte volksvermaak,  ik krijg het koud,  het vuurwerk blijft uit, het begint een beetje te regenen dus dan heb ik het gehad.
We fietsen naar de boot en drinken nog een slaapmutsje. 
Morgen slecht weer, t zij zo. We slapen uit, varen naar Diksmuide,  halen de complete auto op in Veurne en keren huiswaarts.

vrijdag 11 mei 2018

Veurne - Fintele - Ieper 10/5 - 11/5

Woensdagavond om 9.30 vertrekken we richting Veurne,  we hopen de drukte te vermijden maar het blijkt  toch nog steeds aan de gang. 
We installeren ons en kruipen erin want morgen richting Fintele met Denis en Denise.
S ochtends trekken we effe Veurne in voor pistolekes en koffiekoeken. Rond de middag komen Denis en Denise aan, goed ingeduffeld,  het weer kon beter maar het regent niet.  We zetten we koers naar Fintele. Alles op zijn tijd, de sluiswachter weet ons, een beetje cynisch, te vertellen dat alles nu volledig geautomatiseerd is en 3 keer langer duurt. Het is een mooi tochtje en fijn om dit te kunnen doen met Denis en Denise.  Denis droomt hier al heel zijn leven van en Denise geniet van het buiten zijn. Geluk je kan erover filosoferen of het smaken. We leggen aan aan de steiger in Fintele, en we drinken nog eentje op het achterdek met de sluiswachter, die nog een ouderling van Denis blijkt geweest te zijn en wiens tater geen 2 minuten stil staat. Allemaal leuk.

We gaan paling en crème brulé eten in het restaurant aan het water. Weer een top dag op de Sunstar.

Vrijdag om 9.30 varen we naar Ieper, zeer mooi tripje en een sluiswachter die nog vriendelijker is dan die van Ninove. Rond de middag zijn we in Ieper.  We lunchen op de boot, springen op onze fietsen en gaan richting grote markt. We huren een grote fiets voor Stefan en maken een fietstocht van 20 km langs een aantal trekpleisters. 
De installatie Comingworldrememberme,  Hill 60 en Hill 62. T is mooi te zien met welk respect de gesneuvelden herdacht worden. Het komt binnen. Blij dat we hier zijn. 

Het meisje van Chez Marie waar we de fiets gehuurd hebben doet ons een goed adresje aan de hand om een sla t je te eten weg van de toeristische markt. We genieten.
Op tijd naar de Menenpoort voor de last post. Man dat is mooi, en zo veel volk, allemaal stil en vol respect.  Traantjes duwen, heel emotioneel.
Anyway ondertussen zitten we terug op ons achterdek,. We zijn het er alle 2 over eens, het was een prachtige dag, beetje varen, beetje beweging, beetje geschiedenis,  beetje lekker eten en drinken, leuk gezelscahp, wat moet het nog meer zijn

dinsdag 1 mei 2018

Vrasene - Nieuwpoort - Veurne

Wat een dagje. Het begon al gisterenavond. Veel wind en Sunstar lag verkeerd. Veel lawaai, maar we hebben toch lekker geslapen. Om half 9 de wekker want om 9 uur willen we varen. Om 10 uur begint de blokvaart in Plassendaele. Wij zijn alvast op tijd en ook de enige.  Te begrijpen want het is barslecht weer. We hebben voor de eerste keer binnen gevaren tot Plassendaele. We starten onze eenzame blokvaart richting Nieuwpoort, gaat vlot, de bruggen gaan voor ons open als we eraan komen. Ik leer hoe voor een brug vaart te minderen, in neuter,  beetje achteruit, beetje vooruit, veel draaien aan u stuur , door de brug en gas geven. Allez dat kan ik ondertussen ook, als er geen wind en andere boten zijn tenminste. Maar het weer blijft slecht.
We stoppen effe in de Marina van Nieuwpoort om alles te regelen.  We meren aan op een super simpel plaatske.  Ik denk nog Allez wa doetem nu, gaatem die stijger rammen, net niet, tiens bizar manoeuvre. Ik leg hem vast en Stefan gaat effe alles regelen.  Okay so far so good.  Hop het laatste stuk naar Veurne.  We zetten aan en BAM, goed fout. Het roer doet het niet, damned we zijn stuurloos. Wat is er aan de hand, hoe kan dat nu. Stefan probeert naar de kant te gaan maar doe maar zonder stuur. Beetje met de boegschroef bijsturen, Lap die valt ook uit. We geraken niet dicht genoeg bij de kant en drijven af naar de aangemeerde yachten en we kunnen niet veel doen. De wind en een beetje voor en achteruit. Echt niet fijn, Stefan houdt zijn Cool,  ik ook maar er is wel een klein beetje kipzonderkopgehalte. We slagen er toch in om hem zonder schade in een lege box te manoeuvreren. WTF! Stefan snapt er niks van. Wat is er aan de hand met het roer. Bed opbreken gaan kijken. Wel handig, de man kent zijn boot. En ja hoor hij ziet het onmiddellijk: de stuurstang is er uit getrild. Op een paar minuten het euvel verholpen. Maar we herbeleven het voor de rest van de dag. We prijzen ons weeral gelukkig dat het in de Marina gebeurt is en niet in een sluis of op de vaart ergens in de middle of nowhere.
De sluizen van Nieuwpoort doen voor ons hun Job.  En we varen op het gemakske naar Veurne. In Loppem moeten we wachten op de sluiswachter die ons door de bruggen en de sluis tot Veurne zal begeleiden.  Het is bar slecht weer, we zijn verkleumd en nat als we aankomen. Maar dan de stoof vollen bak en een heerlijke hete douche. Tegen 18.00 uur komt Karolien ons halen. We drinken een aperitiefje op de boot en vertrekken naar Varsenare. Op een half uurtje zijn we terug waar we met de boot 7 uur over gedaan hebben. Tja

We hebben een gezellige avond, worden culinair verwend. Die boot en de tochtjes die we maken maken zulke dingen mogelijk, das fijn.
Deze ochtend worden we opgepikt door Denis en Denise voor het ontbijt. En weer worden we verwend.  We wandelen langs de markt en het park naar de zwartenonnenstraat. Kletsen 100 uit. Warme lieve mensen. En weer bedenk ik me wat een fijne ontmoetingen de Sunstar voor ons teweeg brengt.
Straks komt Taxi Varsenare ons ophalen en naar Brugge brengen. Het is dan nog 2 uurtjes reizen tot Schelle