Het is te laat op nog een museum mee te pikken dus fiets ik terug naar de Sunstar, toch wat bezorgd om alles wat er nog geregeld en gedaan moet worden.
Maar 's avonds komen de kinderen, we gaan een hapje eten samen. Donderdag vertrekt Storm naar Puerto Rico en Panama en anders zie ik hem niet meer. Het wordt een gezellige, ontspannen, avond in een origineel kader met lekker eten. Ik kan de zorgen uit mijn hoofd zetten. Bij het afscheid lekker knuffelen en een extra dikke met Storm, want ik moet effe zonder.
Dinsdag is het koud. Ik wil niet uit bed en Stefan zet de verwarming op. We gaan heerlijk ontbijten in de Cafematic aan de Oudaan. Weeral lekker. We doden de tijd met een bezoek aan de tuin van het Rubenshuis, gaan even langs den Uniqlo voor een hemdkleedje voor Moekie maar niks te vinden. Langs bakkerke Goossens voor een brood en een roggeverdommeke. Rond half 3 zijn we terug aan boord, fietsen erop, net op tijd voor de regen.
We bedenken ons dat we er alles uitgehaald hebben. Tot gisteren was het eigenlijk goed weer, beetje regen hier en daar maar toch altijd nog buiten kunnen zitten. Nu is het koud, regen, jeans en trui, sokken en schoenen, windkracht 4. Tijd om naar huis te gaan.
Om 16.00 uur draaien ze de Londenbrug voor ons. Kattendijk in, er liggen al 2 jachtjes te wachten. Ook voor Klein-Willebroek. Wachten tot 17.00 uur, Kattendijksluis laat ons binnen. Uurtje tot de sluis gedraaid en de brug open is. 2 uur voor we op de Schelde geraken achter t hoekske van het Willemdok. Het is fantastisch om in Antwerpen te liggen met de boot maar wat een gedoe altijd om er te geraken. Het is wild op het water, hevige waterbussen, stroom mee, regenen dat het giet, donkere lucht en dan nog eens windkracht 4 op kop. Het rommelt, overal witte kopjes, precies de Middelandse zee met Mistral.
Ik doe mijn reddingsvest aan en Stefan ook (om mij een plezierke te doen). Maar ik blijf op post op het achterdek, binnen is het trouwens ook niet gezellig met al dat heen en weer. Na een uurtje zijn we aan Windham. Er moet er nog enen uit en dan mogen wij erin. Het is er wel een pak rustiger. Nog even wachten op een vrachtschip en dan kunnen we weer verder. Het wordt alsmaar donkerder, maar het is wel rustig op het Zeekanaal. Om half 9, net voor het er weer hevig uitvalt en voor het echt donker is leggen we aan op onze vaste stek in Klein-Willebroek. We zijn er geraakt.
Boterhammekes, nog effe verstand op nul en dan ons bed in want moe.
Vandaag fiesten we naar huis en terug met onze stationwagon. 2 maanden vakantie worden in zakken en boxen geladen en terug naar huis. Dat wordt een paar weken wassen.
En dan proberen de balans op te maken.
Blij dat ik eindelijk ben vertrokken, ik ben beter thuisgekomen.
Goed dat we Duitsland en Nederland eens hebben gedaan en nu weten wat het is. Het is duidelijk minder ons ding dan het chaotische Frankrijk. Maar wat is varen langs de Saar en de Moezel mooi, dat moet je eens gedaan hebben als je een boot hebt. De Rijn, nee niet leuk, Stefan is blij met de ervaring. Maar alle 2 liever niet meer. Te druk, te saai, te hetzelfde.
Dankbaar voor wat we weeral hebben gekregen. 2 maanden samen op onze Sunstar. Fijne ontmoetingen, sluiswachters met hun tips, de dokter met zijn superpoedertje, andere bootmensen voor een vluchtig babbeltje, ..... Op een verdienstelijke 3de plaats komt de President en zijn team in Sarregueminnes, de aperitief die uitmonde in een bbq. Een gedeelde 2de plaats is voor de girls, die dit jaar die toch weer eens de moeite hebben genomen om langs te komen aan Sas5 in Dessel, Storm die naar Hasselt kwam met de laptop, Sven op het Conscienseplein en het dinertje eergisteren met Wolf Broos en Storm. Maar met stip op 1 dit jaar Nanneke en Ronald in Nijmegen.
Wat het volgend jaar wordt dat weten we nog niet. Niet Berlijn, waarschijnlijk toch terug Frankrijk in.