Nensie - Sommerviller

Deze ochtend verlaten we Nensie. Na een kwartier meren we aan aan den Auchan om Diesel te tanken. Het begint te regenen. Stefan erdoor terwijl ik mijn oefeningen doe.  En het valt eruit, en bliksem en windstoten. En die Stefan maar natter en natter worden.  Maar ja hoe nat kan ne mens zijn hé. 

3 keer loopt hij op en af en dan nog de tank vullen. Maar is allemaal niet zo erg hier hoor; droge broek en t shirt aan en we zijn weg en de zon breekt onverbiddelijk door. 

De eerste kms na Nensie zijn niet zo mooi, ik durf zelf lelijk zeggen. Industrieel, zoutwinning gebeurt er hier. De trein, oa tgv, rijdt vlak naast het kanaal. We voelen de wind van de snelheid, raar. Ik vraag me effe af of dit dezelfde Marne au Rhin is die we vorig jaar van Reims tot Parijs gevaren zijn. 

We komen nu op onbekend terrein voor ons. We willen via de Saar naar de Moezel en dan de Rijn naar Nederland. Ondertussen hebben we opgevangen dat er een sluis niet werkt op de Saar. We hebben gebeld en begin augustus (morgen dus) zou het in orde zijn. We zullen zien, we varen rustig richting Saar en eens daar zullen we het nog eens vragen. 

Om 3 uur de eerste mooie plek, die is voor ons. Bakkende zo'n, de natte kleren zijn allang kurkdroog.

Genoeg data, dus zien we hoe België brons pakt bij de Judo en volgen we de vrouwen hockey tegen Japan. En we bellen met de boys. Ik weet het ik ben absoluut niet neutraal maar wat zijn het toffe gasten. Love them so.

Nensie

Vandaag varen we niet, dus geen wekker, dus staan we te laat op.  Het wordt al warm. Stefan hangt de zonnebescherming  voor de ramen en baf op een mum van tijd scheelt het een paar graden. Maar ach 36 of 33 .... maakt niet echt veel uit. 

Fietsen van boord,  toch altijd een gedoe. We gaan naar ons geliefde place Stanislas,
voor een heerlijke plat du jour bij café de commerce, altijd scoren.

Het warmt alleen maar op.

We gaan te voet op zoek naar het hoedenwinkeltje waar ik 2 jaar geleden mijn bontmuts kocht. Superteleurstelling, het is er niet meer 😞.

We fietsen terug richting haven om eens te prospecteren bij Aucham, kunnen we hier aanleggen en naft halen. Ja dat kan. We doen ineens inkopen. Als we onze fietsen stallen zit daar een groep gedrogeerden, waarvan één aan 't slecht gaan is. Ze helpen elkaar wel, maar van de regen in de drop, zo zielig. Maar ja, wat te doen. 

We doen onze inkopen en met volgeladen zakken rijden we naar de Sunstar, waar de temperatuur ten top stijgt. Rap alles in de frigo en we zijn weer weg.  We gaan nog ene drinken in t stad in de schaduw van de gebouwen. 

En terug naar de haven. Stoelen van boort en genieten van de schaduw van de bomen,  wachten tot de zon bijna onder is en het hopelijk afkoelt. Ik bel met de Moekie, ze is thuis.

Ondertussen wordt het iets koeler, laat ons zeggen iets boven de 30. Ik gebruik voor de 1ste keer mijn wasmachientje. Geen sinecure hoor. Mijn portable airco staat te ronken in de slaapkamer maar veel maakt dat ook niet uit. 

Straks Paris by Night, maar voor zover ik hoor is het geluk niet zo aan de kant van de Belgen.

Liverdun - Nensie

Mijn ogen waren groter dan mijn maag gisteren, of mijn gevoel in de benen beter dan de realiteit. Deze ochtend zijn de knieën niet echt in hun beste doen. Overmoed dat klimmen en dalen. De oefeningen en pijnstillers moeten soelaas brengen.

Vandaag varen we tot Nensie. Niet zo heel ver en maar 3 sluizen. 

Het duurt toch langer dan we dachten. De laatste sluis voor Nensie moeten we de tent afbreken. Ik denk dat onder dat verraderlijke bruggetje al menig boot iets heeft voorgehad. 

We meren aan en gaan ons melden aan de Captianerie,  met de nog steeds bizarre havenmeester.  We blijven zeker 2 nachten. 

Dan gaan we naar de stad. We moeten data kopen, want met die Olympische spelen halen we het niet. De Freeboutique in, kaartje met data en hop naar de Place Stanislas voor een kaastaartje met ne café crème en nen dame blanche met een blanchke.

We maken een plan voor morgen en overmorgen, want het gaat hier weer puffen worden. Zo zijn we het hier gewoon. 

Terug aan boord ploffen we de freekaart in onze router en paf 180 Gb op al onze devices. Ik bel de moekie, maar die zal niet thuis zijn. Morgen nog eens proberen.  

Wachten tot de zon achter de gebouwen verdwijnt voor wat verkoeling. 

In 2022 deden we deze tocht op 5 dagen. Nu hebben we er 10 dagen over gedaan en de mooie plekjes die we toen moesten laten liggen hebben we nu mogen ontdekken. We zijn toch gelukzakken.

Pagny sur Meuse - Liverdun

Mooie dag vandaag.  De zon is weer van de partij. 

Wekker, opstaan, motor starten. Niks. Dat is niet de eerste keer.  Vorig jaar ook een paar keer gehad en weer vergeten. Maar geen erg; Srefan kruipt effe in de machinekamer, doet een bypasske en we zijn weg. Naar de tunnel en dan de sluizentrap tot Toul. 

Het gaat vlot, we varen met een ander bootje. De tunnel staat op groen. De sluiswachter start ons aan de eerste sluis en dan 12 sluizen naar beneden, vingers in de neus. Er is wel wat gras maar eigenlijk re verwaarlozen.  We stoppen niet in Toul, hoewel het er veel beter uitziet dan 2 jaar geleden. Ons plan is Liverdun. 

We komen op de Moezel, groot, breed, veel water, mooi ook. We moeten nog door 2 gigantische sluizen en dat pakt wel wat tijd.  We moeten aan één zelfs een uur wachten omdat er een vrachtschip van de andere kant komt. 

En dan is er Liverdun, we varen bijna de halte fluviale voorbij. Een onooglijk inhammetje amper aangeduid. Zo klein dat ik er niet had binnengevaren. Stefan wel natuurlijk. Een klein plekje aan de voet van het stadje.  We moeten trippelen, geen probleem. 

En dan gaan we op stap naar Liverdun.  Een stevige klim omhoog, maar de moeite. Heel mooi stadje. We passeren office du Tourisme en er bestaat zelfs een wandeling. Die maken we, waardoor we andere dingen zien en weten waar het over gaat .... op dat moment. Want nu zijn we al de helft vergeten en morgen alles.  Maar we hebben het wel gezien. 

Terug aan boord maken we een lekkere sla, buikje vol.