Auxerre - Vincelles - Saussois: Enter Canal de Nivernais

 Enter Canal de Nivernais, ons 1ste ***kanaal. 

Kort samengevat: we vinden het super, genieten van het varen tussen de velden, de weilanden waar de soon-to-be-charolaissteaks nog lopen te grazen, de kleine bruggetjes met bogen, kinderen die het leuk vinden om de sluisdeuren meer open te draaien en we zijn nog steeds niet op het moment gekomen dat we denken “als we dit moeten terugvaren dat gaan we niet leuk vinden” dus dat ziet er goed uit. Maar ik denk toch ook dat de * en **en kanalen die we al gevaren hebben dan ook ***en verdienen. En ik geef niet rap te veel punten hoor. 

Anyway, gisteren verlaten we Auxerre in de ochtend.

Verwend als we waren op de Marne, Seine en de Yonne vertrekken we volledig opgetuigd. Tot we plots beseffen dat het 1ste bruggetje (dat we al 2 dagen zien vanaf ons plekje in Auxerre) te laag is en we nu cabrio moeten varen.

Dus alles afbreken. Noprob, we zijn getraind ondertussen. 

En daar gaan we, Canal de Nivernais op. Ik noteer naarstig in den boek waar het goed is en waar beter en waar we volgende keer zeker moeten stoppen (gisteren nog in de gedachte dat dat niet dit jaar zal zijn en dat we de Nivernais helemaal tot de Loire gaan varen). 

We eindigen in de vroege namiddag in Vincelles, we vinden het maar een zielige aanlegplek maar achteraf bekeken; resto’ke, goeien bakker, mazout. Meer moet dat niet zijn toch? Tegen de avond ligt het hier vol. 

Vandaag ben ik wakker voor de wekker. We vertrekken wat vroeger als normaal, samen met een huurboot, waar we toch altijd een beetje neerbuigend over doen🫢.

Tot  na de lunch, loontje om zijn boontje komt. Wij gaan eerst de sluis in. Sluiswachtsters legt mij aan een bolder. Stefan stapt van boord en legt de koord een bolder verder want dan hebben die van Leboat meer plaats.🫡 Dus de neus een meterke van de sluisdeur. Ok? Hij heeft hem vanachter dus kan niks gebeuren. Ok (ge voelt hem al komen zeker). Motor af want niet aangenaam voor de mensen achter ons. Alles voor de mensen achter ons. En dan …. het water komt harder dan verwacht en de Sunstar gaat naar voor, richting sluisdeur. Stefan staat aan de kant en roept “starten en in achteruit”. Ik kan dat ondertussen (denk ik, …. voel je hem?).  Ik laat mijn koor los, (achteraf zei hij “die had je moeten vastmaken” ja achteraf deuh?) , ik loop naar achter, start de motor en zet hem in de verkeerde achteruit, dus vooruit. “NEE ACHTERUIT !”. De sluiswachtser springt naar mijn koor, probeert de Sunstar tegen te houden en ik zie mijn fout en zet ze in juiste achteruit en alles onder controle. Hoogmoed komt voor de val. Gelukkig gewoon op ons poep en niet neergestort. Tja 🫠. Eerlijkheidshalve vond ik dat ik dit ook moest melden. Voor de rest zijn we een geoliede machine. 

Ik zie in den boek dat er lage bruggetjes aankomen. 3.50 m daar kunnen we passemaatje Cabrio onder, weten we ondertussen.  Maar 3.25 m dat gaat niet meer lukken. Dus de ramen plat. Streske (voor mij hé, niet voor de schipper zenne), dat hebben we nog nooit gedaan. ‘t Zijn toch altijd wat verbouwingen op den boot. De achtertent moet nog platter de zijramen over de gangboard. Ik kan alleen nog maar naar voor langs binnen.  Maar goed hoor, bruggetje van 3.25 m daar kan ze dus ook onder  zonder ramen. Volgens Stefan hebben we veel over maar ik begin nu toch echt wel te twijfelen aan die bruggetjes van 2.70 m. 

Allez dus wel wat avontuur vandaag. Ik doe wat kip zonder kop op het moment zelf en dan is dat uit mijn systeem. 

We hebben gekozen om vannacht te blijven in Semmois aan de voet van de Rocher sur Semois. Goede keuze, wij zijn de enigen die ze gemaakt hebben dus we hebben deze machtige plek voor ons alleen. Als we aankomen zijn er nog een paar aan ‘t rotsklimmen nog wat fietsers en verloren gereden auto’s maar dan wordt het stil (er is hier dan ook ABSOLUTELY  NOTHING, buiten de mooie natuur. 

Stefan krijgt een klopke, maar ja die doet dan ook geen kieken zonder kop om er vanaf te zijn🤭

Hij tovert weer een heerlijk dinertje op tafel.

En dan RUST. 

Of .... "allo" ..... wat horen we nu? 

Staat er een klein kabouterke naast den boot, met een autoke vol tomaten en zelfgemaakte confituur. 

Dan koopt ge toch, niet?

Auxerre

Rustige nacht, het is hier goed liggen om in een grote stad te zijn. 

Vandaag gaan we de stad verkennen. Eerst langs Office de tourisme, eens kijken of die ons iets kunnen bieden. Bingo een wandeling langs 68 hoogtepunten van de stad. Een queeste dus, vind ik leuk. En het is ook leuk. De wandeling gaat langs places of interest maar ook langs winkeltjes enzo maar dat begrijpt hij niet zo goed. 

Anyway, we wandelen langs een oude wasplaats, oude bordelen, houten huisjes,kerken, abdijen en de kathedraal. 

Ik lees in de brochure dat er in de kathedraal van St-Etienne middeleeuwse muurschilderingen te bewonderen zijn, maar die vinden we niet echt. Dus ik ga het even vragen; ja, die zijn er in de crypte maar daar moet je voor bijbetalen. Tja laat ons dat maar eens doen. Ze laat ons in de crypte en we zijn daar helemaal alleen. Heel bijzonder en de muurschilderingen vinden we ook best de moeite met de uitleg in het Nederlands, dus we weten wat we zien ( op de moment dat we het zien want nu zijn we het al vergeten, maar das niet erg … zo gaat dat). 

We wandelen de hele dag in Auxerre, een mooi stadje met houten huisjes en versieringen. Dankzij de wandelbrochure zien we nu details waar we anders voorbij zouden lopen. 

We eten een SLA ( ik krijg hem zelf niet op) en genieten van onze dag en Auxerre. We doen inkopen voor de volgende dagen en keren terug naar de Sunstar. Achter ons, en dus voor l’Art de vivre, is een leboat komen liggen, op exact dezelfde plek waar die andere lag gisteren. 😵‍💫

We zijn net op tijd aan boord want het begint te regenen. Het is toch een ander weertje  als vorig jaar. Pas op; goed weer, short en T-shirt weer. Maar bvb de short die ik vandaag aan had is vorig jaar de hele tijd in de kast blijven liggen wegens te warm. Vandaag wandelen we zonder te puffen en te zweten een hele dag in de Stad. Ik herinner me dat we vorig jaar rond deze tijd in de schaduw van een gemeentehuis zaten omdat het gewoon te warm was op het achterdek van de Sunstar, laat staan dat we een wandeling zouden maken.  Mij hoor je dus niet klagen. 

Gurgy - Auxerre

Gisterenavond testen we de tip van Claire. Goedgekeurd, 2 hamburgers met frietjes met 2 glaasjes Bourgogne.

Dom van ons. Ge moet hier een fles kopen natuurlijk. Dat wisten we wel van een goede vriendin van ons maar we waren het effe vergeten.

Aan de kade in Gurgy is het een gezellige boel. Mensen kopen wijn en een plank met kaas en charcuterie en aperitieven aan het water. Wij kopen uiteindelijk onze eerste fles Bourgogne voor amper 10€ en nemen ze mee aan boord. Ze haalt de avond niet. 

Gurgy, plekje om met stip te noteren, het krijgt 4*en in den boek en dat gebeurt niet rap. 

Deze ochtend om 9 uur de wekker, maar het regent pijpestelen. Daar doen we niet aan mee dus we draaien ons nog eens lekker om en slapen de regen weg. Om half 11 kruipen we eruit. Het regent nog altijd. Te laat om te vertrekken want tussen 12 en 13 draaien de sluizen niet want dan gaan de sluiswachters dejeuneren en dat is hier heilig. 

Rond half 1 vertrekken we richting de eerste sluis, ze staat open. Niemand te bekennen, ah nee déjeuner. Om 1 uur komt ze eraan en doet de sluis keren voor ons. Zo nog 5 te gaan tot Auxerre. Beetje regen nog maar niet te veel. Het zeilpak moet niet boven gehaald worden, het WITTE regenjasje van den Decathlon does the job. 

We komen aan in Auxerre. Qua haven is het maar niets vinden we maar aan de andere kant is de kaaimuur waar je ook kan liggen. Dat doen we. Er is eerst, heel duidelijk, een stuk gereserveerd voor een peniche die komt om 17.00 uur, daarvoor een grote Leboat (huurboot) en daarvoor passen wij nog netjes tussen. Naast ons de restaurantjes en terrasjes. De mensen van de Leboat achter ons zijn superlief. We geraken niet tot aan de elektriciteitskast met onze kabel en die mens is echt aan ‘t meedenken hoe het op te lossen. Stefan duikt in de machinekamer, of magazijn van de Sunstar en komt ineens boven met nog km’s elektriciteitskabel die hij niet meer wist dat hij had. Dus we liggen aan den elentriek. Ik bel met ons mama en de boys, heel leuk.

Iets na 5 komt L’art de Vivre aan, de boot waarvoor de plaats gereserveerd was. De schipper staat de roepen en te toeteren op zijn dek dat de LeBoat moet moven, terwijl die mens heel netjes buiten de gereserveerde zone ligt. Hij maakt gigantische gebaren van weg wezen terwijl wij ons afvragen wat het probleem is. Zijn 32 meter is vrij en de kaai is van iedereen. Maar hij wordt werkelijk hyperkinetisch. Wij trekken met zijn allen de Leboat een paar meter naar voor maar begrijpen echt het probleem niet (dat er eigenlijk ook niet is). Maar de mens wordt ziedend, terwijl zijn hotelboot al lang aangemeerd ligt en er niks aan ‘t handje is. Uiteraard gaat Stefan zich moeien want dit kan niet. Dat doet er natuurlijk geen goed aan en de schipper van de L’art de vivre belt heel ostentatief de politie. 

De man van de Leboat houdt het voor bekeken, vindt er geen zak meer aan en vertrekt. Tegen de zin van zijn vrouw die vindt dat we die zot niet zomaar moeten laten winnen. En het is ontzettend onterecht, die mensen wilden nog een dagje in Auxerre blijven en worden nu zonder enige reden weggejaagd.

Ik wordt daar niet goed van, al dat geruzie, machtsvertoon, niet luisteren naar elkaar, geroep en waarom? Die mensen hadden hier gewoon kunnen blijven liggen. 

Wij gaan de stad in. Op zoek naar een bakker want we eten baguette met chèvre en saucisson vanavond. Auxerre is wel heel mooi, allemaal van die houten huisjes, kleine straatjes. Als dat een voorsmaakje is van wat er ons op de Nivernais te wachten staat dan belooft dat. 

We vinden uiteindelijk een bakker (nadat er 3 gesloten waren) en uiteraard onze frambozentaartjes voor straks.

We gaan in een lounge bar met lekkere zeteltjes iets drinken. Het voorval is nog altijd niet uit mijn systeem. 

Sein - Joigny - Gurgy

Sens - Joigny - Gurgy

Ik was aan het overpeinzen wat er gisteren gebeurd is …. weg …. ik vraag het aan Stefan ….. ook weg …. waarschijnlijk een saaie rit. Kilometertjes en sluizen, niet slecht qua omgeving. 

In de namiddag komen we aan in Yoigny. We moeten daar wel blijven want een beetje verder is een sluis die maar 3 keer per dag draait, om 10.00, 14.00 en 17.00. Ene keer naar boven en ene keer naar beneden. Carol had het mij gezegd in Moret maar het was ook weg. Maar in één van de excels die ik gefotografeerd had stond het en ja …. je kan dat dan echt maar beter weten. 

Dus we stoppen in Joigny, een prachtig dorpje aan de Yonne … en de eerste wijngaarden van de Bourgogne. We gaan een nieuwe episode in. 

De havenmeester gooit wat roet in Stefan zijn plannen. Tot Clammency moet lukken maar met 1,20 meter diepagang, verder mmmmm dat gaat toch moeilijk worden. Bam daar gaat het plan. Dan toch maar tot Clammency als we er geraken. Flexibel blijven. 😵‍💫

We maken een wandeling in het idyllische dorpje.

En een aperitiefje drinken in de plaatselijke bar tabac. We maken daar kennis met een Belgisch koppel, zij is kunstenares en hij is preventieadviseur, leuke mensen en leuke babbel. 

Op de terugweg doen we prospectie naar de boulangerie voor morgen en kopen natuurlijk 2 taartjes. Die krijgen we niet meer op na de BBQ, altijd te veel. 

Vandaag gaat de wekker een uur vroeger, 7.45 ipv 8.45. Lukt wel, we waren er vroeg in gekropen gisteren. Stefan gaat om brood en ik snooze nog even. Om 9.15 liggen we voor de 1ste sluis, die moeten we door om dan op tijd bij de 3momentensluis te komen. Wat perfect lukt. We passeren de ingang van Canal de Bourgogne. Die ingang hebben we vorig jaar aan de andere kant gezien. En Berlijn komt weer op het achterplan te staan en we beginnen te dromen van toch de Bourgogne te doen. Bourgogne, Nivernais en Du Nord zijn ***en kanalen. Wij hebben nog nooit een ***en kanaal gedaan, alleen *, **en en geen*. Dus we zijn heel benieuwd wat de Nivernais ons gaat brengen. 

De Yonne wordt steeds kleiner, en de huurboten steeds groter en meer. Dat heb je op een ***enkanaal natuurlijk. 

Maar vandaag liggen we weer op een zeer mooie plek Gurgy. Als we uit de boot vallen zijn er 3 kabannekes met plaatselijke producten (zoals daar zijn Escargots voor de liefhebbers) dus straks gaan wij niet koken maar take-away doen (Trouwens Carol had me gezegd dat het middelste kabanneke super burgers heeft) we zullen haar tip op de proef stellen. 

Wij liggen vanachter op de steiger. Voor ons nog 3 boten maar eigenlijk een beetje asociaal aangemeerd. En ja hoor, er komt een huurboot die niet verder wil (snap ik want het is hier wel echt een superplek) die zich achter ons in de kant wil gooien, alleen zitten de takken van de bomen wat in de weg. En dan begint het te kriebelen bij Stefan. Hij springt van boord om die mensen te helpen. Het is een Zwitserse familie met 2 10ers. Die zien hun hoogtepunt van de dag, nl“aanmeren”,in het water vallen. Stefan pakt het touw aan terwijl de zoon al aan de kant gesprongen was en …. ik moet het niet vertellen hé. Maar dat in de kant kruipen, terwijl er eigenlijk plaats is, …. dat kan niet voor Stefan, de havenmeester (die er nooit is) van Klein Willebroek. Dus hij fluistert het zo’n beetje in de Zwitsers hun oren en Madame gaat het regelen, hij erachter. En ja hoor, de eerste boot verlegt zich, maar op de 2de is niemand aan boord. Niks ergs, gewoon losmaken en vertrekken. Voila, perfect plaatsje voor de Zwitserse familie. Vader vertrekt van tussen de bomen en 10er zoon valt deze keer letterlijk in het water. Hij heeft zich gelukkig geen pijn gedaan, maar wel kou. 

De nieuwe havenmeester van Gurgy helpt de Zwitserse familie aan de kant en komt dan terug naar huis om naar den tour te kijken. Voila. 

Moret-sur-Loing - Misy - Sens

Nadat Filip vertrokken is komt er een Engels koppel achter ons liggen. Carol (want zo weet ik ondertussen dat ze noemt) was gisteren al prospectie komen doen met haar fietske voor de plek). Stefan helpt ze aanleggen en de man van Claire is heel dankbaar. Iets later zit ze op ons achterdek met al haar boeken en excel file’s en info want Stefan had gezegd dat we de de Yonne gingen doen. We worden overladen, te veel van het goede maar best lief. Er worden excels via what’s app gedeeld en ik moet foto’s nemen vermits ik geen kopieerapparaat aan boord heb, ik krijg een toeristisch gids van Auxerre want ze heeft er 2 en ik moet mij lid maken van de facebookgroup “Woman on barges”. Allemaal goedbedoeld maar ik vind het toch ook niet erg als ze van boord gaat. Ik ga toch eens kijken op facebook en doe mijn aanvraag. We zullen wel zien wat het wordt. 

De volgende ochtend  missen we de koffie en croissants en natuurlijk het gezelschap van Filip. Nadat we inkopen gedaan hebben is het tijd om verder te gaan, richting Auxerre en Canal de Nivernais. 

Ik word aanvaard op de FBgroup en ik ga eens kijken het eerste bericht dat ik zie kan ik al eens goed mee lachen.

Op de Loing en de Seine business as usual, geen verrassingen. Op de Yonne verwachten we ons aan de sluizen met de schuine muren. Al veel over gehoord, goede raad gekregen maar je moet het zelf gedaan hebben natuurlijk. Beetje raar. Je moet van ver een koor gooien naar de sluiswachter die je dan vastmaakt aan een bolder en dan lig je daar in het midden van de sluis te wachten op het water (want we zijn montant). Je dobbert dan wat aan dat koordje beetje bijsturen, boven koordje los en uit de sluis. Het is bizar, geen idee wat de gedachtegang achter die schuine wanden is. Het is zo.

Soms is er een vlottende steiger (handig), soms is er een rechte muur. ‘t Is altijd afwachten. Het boek van mijnheer Klundert dat we mochten lenen is niet echt up to date (dateert van 1995). Mijnheer Klundert is een Nederlander die we eergisteren ontmoeten in Moret en toen we hem vertelden dat we geen boek hebben van de Yonne mochten we de zijne gewoon lenen, hij heeft het nu niet meer nodig. We moeten het hem maar opsturen als we terug thuis zijn. 

We stoppen in Misy, er is daar eigenlijk niets maar leggen ons aan aan een muurtje. Blijkt een privésteiger te zijn, maar Mdme zei dat het ok was voor één nacht. 

Het begint te regenen en hard, ‘t is wat het is. 

Deze ochtend blijt het regenen, regenpak aan. Koud en leuk is anders. We plannen vandaag tot Sens en we bijten door. In de namiddag zou het stoppen met regenen. Ik ga binnen zitten (doe ik echt niet vaak) ik heb echt koud, ben niet 100%.

Rond half 3 komen we aan in Sens, mooie steiger, en als je elektriciteit of water wil moet je een jeton gaan halen. De zon begint erdoor te komen.  Hop wij naar Office de Tourisme. We krijgen onze jetons en nemen nog een plannetje van wandeling door het stadje mee. Ik vind dat dan leuk hé (zoals in Mons met Ina), zo’n beetje een queeste met wat uitleg enz. De Kathedraal was oprecht een pareltje en we hebben er al veel gezien, houten huisje in de stad, de oude stadsmuren, …. we zijn er effe zoet mee. 

Stefan heeft weer nieuwe plannen; hij hoort hier dat de Nivernais geen probleem is (van éne met een veel kleiner bootje) dus gaan we de Nivernnais doen en dan de Loire en den Briare en de Loing en zo terug. Ik wordt daar een beetje moe van😴

Moret-sur-Loing

Een paar dagen geleden verlaten we dus het mooie Semois-sur-Seine. Het is niet ver meer tot Moret. 1 sluis en 13 km. In de sluis komen er nog 2 grote vrachtschepen bij. Geen erg maar als de deur begint open te gaan is die ene al vertrokken, steekt ons voorbij in de sluis, geeft gas en knalt de sluis uit, dien 2de doet dat ook, echt te gek. 

In het mooie Moret aangekomen is het even zoeken, kiezen en beslissen om de beste plaats te vinden. Het wordt een beetje ne stoelendans. We leggen ons eerst vooraan, maar dan komt er een afschuwelijk lelijke vaarblok naast ons liggen zodat we besluiten ons te verleggen naar de laatste plek, ne mens wil ook een schoon vuetje als hem uit zijn venster kijkt. 

‘s Avonds komt de havenmeester zeggen dat we onze morgenvroeg wel moeten verleggen want er komt ne grote. Dus de volgende ochtend verkassen we nog eens. Nu hebben we hier bijna op elk plaatske gelegen. 

Het plan was om hier nen dag of 2 te blijven en Stefan zou dan het dek schilderen, wat echt wel nodig is. Nu je leest het al “zou”. Change of plans. Gisteren berichtje van Filip “waar zijn jullie morgen?”, das niet voor nen brief te sturen hé. 

Dus we zijn op de middag in Moret, gaan naar de waserette. Als het waske draait drinken we ne cola en de allerslechtste grand café crème in St-Mammet. Was ophangen en naar de Lidl. 

Tegen 8 uur is Filip er. Leuk, Diner op het achterdek. 

Gisteren maken we een wandelingetje in Moret. Het is echt een mooi stadje, dat wisten we al maar deze keer zien we weer andere kantjes. We lunchen op het plein.

Luie middag nog, beetje tour de France en kletsen, aperitieven aan wal, kletsen, reisplannen maken, projecten bespreken en ne lekkere BBQ. Het was feest in het dorp, met een optreden en al maar we zijn alle 3 te lam om er nog naar toe te gaan. 

Vandaag doen we nog minder dan gisteren. Stefan profiteert van de auto om mazout te gaan halen.  We krijgen wat theater als de Italianen achter ons vertrekken. Drama, paniek, stress, drukte, miscommunicatie in ‘t Italiaans; wij genieten van de vertoning. We gaan achter den hoek aan’t water eten. Allemaal heel gezellig en lekker. En dan is het alweer tijd om afscheid te nemen. We hebben genoten van ons bezoek. Filip mag altijd komen. 💕

Melun - Semois-sur-Seine

En we zijn weer in een hofke van Eden beland. Semois-sur-Seine, we liggen nog op de Seine maar achter een eilandje, dus rustig. 

Vorig jaar zijn we hier voorbij gevaren, we kwamen toen van Fontainblau, een paar km verder. Maar nu ontdekken we dit hier. Ons doel was Moret, maar daar hadden ze vannacht geen plaats dus we wilden hem daar voor ne nacht ergens in de kant zwieren. Dit is veel beter. 

We komen hier net aan rond de middag en naast het aanlegplaatske is een Italiaans restaurant, dus het wordt Pizza deze middag. Ze zijn nog niet zo georganiseerd (nieuwe eigenaars) dus eerst is er geen tafel … dus zijn we weg … maar dan zie ik mensen vertrekken en denk ik … daar kunnen we zitten … oh ja dat kan. OK

De serveuses lopen rond met de plats maar weten nooit voor welke tafel, chaos alom maar het is lekker en we moeten zelf niets doen en we hebben amuzement om het geklungel (waar trouwens niemand last van heeft) te aanschouwen. 

We vallen terug in de boot en ik doe een dut (geen dutje). Lunchen op de middag met een glaasje wijn, het warme weer en misschien de zware dag van gisteren eisen hun tol. Geen erg, ik zal het nodig hebben gehad. ‘t Is hier rustig, Stefan leest. 

Ik wordt wakker rond een uur of 4 en dan maken we een wandeling naar het dorp. Leuk dorp trouwens, beetje veel bergop maar eens boven leuke bar tabac, iedereen kent iedereen, drinkt zijn drankje, speelt met zijn lotjes en laat het leven zijn. Zalig toch. Op een bepaald moment wordt het druk, de forenzen die thuiskomen en allemaal bij de plaatselijke bakker hun baguette komen halen, of in de bar tabac hun sigaretten en lotjes. Heuse parkeerperikelen, maar leuk om naar te kijken als je te voet bent en op het terras een rosétje zit te drinken. 

We dalen terug af naar de Seine om een rustige avond op het achterdek  door te brengen. Hier komen we terug. 

Nogent - Melun

Zoals verwacht wordt het een pittige dag. De wekker om 7:45, toch liever niet eigenlijk maar we weten waarom. Om 18:00 uur zijn we in Melun op een 30 km van Moret, dat is ons doel voor morgen. Vorig jaar deden we minder in 2 dagen. 

We hebben wat pech deze ochtend. Aan ons lag het niet hoor maar lang moeten wachten voor de sluizen, ze waren ons zelfs 1 keer gewoon vergeten. We waren rond 8 uur vertrokken maar hebben 3 uur over 7km, 2 sluizen en 1 tunnel gedaan alvorens we aan de Chinees waren (die ligt op het kruispunt van de Seine en de Marne). 

In de eerste sluis op de Seine moeten we weer wachten op de Black Pearl een groot vrachtschip. Maar die zijn we rap kwijt, hij is leeg en gaat er ne gang van door. 

De trip valt veel beter mee dan ik verwacht had, mooier dan ik mij herinner, dus ik verveel mij helemaal niet. Rond 3 uur wordt de schipper zenuwachtig, den tour, belangrijke rit, …. het scherm van de tablet op maximale helderheid, box aangesloten en volume ook op maximum. Hij weet niet waar hij het heeft, varen op de Seine en de tour volgen, zijn natte droom. Effe op pauze als we door de sluis moeten (juist op het spannendste moment) en dan weer verder. 

Om 18:00 uur zijn we in Melun, ik ga niet meer wandelen, hier is toch niets te zien. Mooie kaaimuur maar veel vrachtverkeer dus met momenten liggen we hier zwaar te kletsen tegen de kaaimuur. Ook dat is wat het is. Ik ben te moe om mij er zorgen over te maken. Blij dat we zo ver gevorderd zijn, maar wel moe. 

Morgen naar Moret, er is wel geen plek meer maar we trekken onze plan wel. 

Dit is wel niet mijnen beste post maar ik ben …. moe😴

Paris

Paris. Er is toch maar 1 Parijs. 

We staan op tijd op want we hebben wel een beetje op de planning staan. Douchen, ontbijt en de fietsen van boord. 

Het is een kleine 16 km tot Parijs en ik heb een route uitgestippeld met Routeyou. We fietsen het grootste stuk door het Bois de Vincennes. Een heel mooi stukje natuur pal aan Parijs, ik wist dat niet. Eens het bos uit, plannen we naar de Bastille want vanaf daar kennen we onze weg. Maar onderweg staat hij ineens op zijn rem en draait terug; een Marokkaanse kapper, eens horen of die tijd heeft. En ja hoor, in de stoel en knippen die haardos. Ik denk ik wacht hier even, gaat rap gedaan zijn maar nee hoor, die man maakte daar zijn werk van, ik denk dat hij er zeker een half uur mee bezig geweest is als het niet langer is. Maar eigenlijk is zijn haar nog niet vaak zo goed geweest. En wie zegt dat Parijs duur is …. nee hoor 10€ das meer als den helft goedkoper als den Hishaam in Schelle😄.

Vermits dit onverwachte intermezzo dat toch wat meer tijd heeft genomen dan verwacht, stellen we onze planning bij en fietsen direct naar Le Pure Cafe. Daar zijn we vorig jaar met Marit en Hervé gaan eten en vonden we heel goed. En inderdaad we lunchen heerlijk. 

Daarna vertrekken we naar Musée d’Orsay, we kennen de weg. Fietsen OP SLOT en effe aanschuiven want we hadden nog geen tickets (viel best mee). 

We pakken het vandaag een beetje georganiseerd aan. We nemen een grondplan en gaan even zitten. Ik pak een bikske en duid aan welke kunstenaars ik wil zien. Niet dat ik er veel van ken. 

Dus we vertrekken met een plan. Het is trouwens een prachtig gebouw. Beneden lopen we wat verloren, allemaal best mooi maar niet echt wat we zoeken. Maar op de  de 5de verdieping wordt onze honger gestild met Monet, Van Gogh, Gaugin, en Toulouse lAutrec. Dat kunnen we echt wel smaken. Maar zo veeeeeeeeeeeel volk, eigenlijk te veel, je kan tussen de mensen de schilderijen bijna niet meer vinden.  Dat is niet meer plezant maar het is niet anders.

Ik leer hoe je moet aanschuiven (en voorsteken; ben ik altijd een krak in geweest, een slecht kantje van mij dat ik maar niet afleer) om de beste foto te trekken van mooie kunstwerken die ik tot nu toe alleen maar op puzzels of kalenders ben tegen gekomen.

We vonden het de moeite, jammer dat we er zo weinig van kennen. 

Eens buiten gaan we ne cola en ne koffie drinken en verwonderen ons over sommige tafelmanieren van jongeren; zo zouden die 4 van ons nooit mogen eten hebben en die ouders zeggen er niets van hé, je hebt toch een mes voor iets ipv van je plak eten op je vork te prikken en dan alles er af te bijten. Nee, dat gaat er bij mij niet in. 

En dan beginnen we aan de terugreis, het wordt een helse rit. Het is net spitsuur in Parijs en ik heb het gevoel dat wij vorig jaar nooit in de spits gefietst hebben. Stefan manoeuvreert zich overal tussen. Als een volleerde Fransman negeert hij de rode stoplichten en vlamt maar door. Ik, woes, sta constant op de rem en op mijn voeten, ik zie het gevaar langs alle kanten komen en langs achter is het er ook maar dat zie ik niet. Dus dat gaat voor geen meter.  Monsieur Kamikaze begint zich te ergeren en ik moet hem dan maar direct volgen. Allez allez, das als skiën op de zwarte piste met mijn ogen dicht, sorry die dagen zijn voorbij. 

Het duurt dus wel even voor we de stad uit zijn en terug in het bos aankomen, waar het fris en rustig is en waar de Parijzenaars verkoeling komen zoeken van deze hete dag. 

In Nogent aangekomen doen we inkopen voor morgen en overmorgen. We gaan de Seine op richting Moret. Wordt een beetje saai en weinig, of zelfs geen, leuke mogelijkheden om te stoppen. We gaan een H&Mmeke doen, dwz veel varen. Effe doorbijten des te sneller zijn we in Moret, daar is het goed vertoeven.