Le Chèsne - Neuville Day - Ambly Fleury

We zijn weer een paar dagen verder op Canal des Ardennes. We vinden het nog steeds leuk. 

Gisteren staan we iets vroeger op ttz 8 uur. Stefan gaat naar de bakker, altijd benieuwd of er taartjes bij zijn. 

Om 9 uur zijn we aan de 1ste sluis. Geen kat, geen kaske, geen manneke van deVNF, NIKS. Bellen naar Givet dan maar, die kunnen de sluis in beweging zetten op afstand. Ok sluis 1 in. Wij zijn er helemaal klaar voor. 

Hier was het dat ooit Filip zijn vakantie strandde omdat er iets met het roer was. Wat een geluk dat er juist een mooie plek achter de sluis is waar de boel hersteld kon worden.

We zien dat er na ons nog een boot aangekomen is …. tja daar zullen we dan op wachten, kunnen we de volgende 25 sluizen met 2 pakken. En plots, kijk wie daar is, het manneke van de VNF; ja die andere moet mee dus vaar maar sluis 2 in en wacht even. Hij komt terug van de andere sluis en zegt al lachend dat die andere daar precies niet zo blij mee is. De andere komt binnen gevaren, ik heb een Popey gevoel als ik hem zie maar dat verandert snel in een Brutus gevoel. Die man doet niets anders dan roepen en vloeken : Putain, connard, merde, chiant, éspece de …. en dat is dan wat ik versta en tegen zijn vrouw brullen (achteraf denk ik dat ze een beetje doof was). Wij weten eigenlijk niet goed wat er gebeurt. In ieder geval zijn we ermee gesjareld. De sluiswachter zegt nog iets van …. laat ze maar achter of zo … maar ja dat doe je toch ook niet. Elke sluis opnieuw het gevloek en getier achter ons. We worden eraan gewoon. Het blijken oude schippers te zijn die een boot overbrengen voor iemand en dus van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat varen, zoals vroeger. Tussen zijn gevloek door hoor ik hem ook regelmatig tieren : Ce n’est pas du vancance pour nous hein!

Niettegenstaande proberen we er het beste van te maken. Het is wat, de sluizentrap noemen ze het. Afdaling in de Vallée de Montgain. Dit is echt de ene sluis uit de andere in.

Het is mooi, maar je ziet het amper. Tussen 2 sluizen kan ik een halve croissant opkrijgen, laat staan dat ik een koffietje kan zetten. 

Nu na een sluis of 12, ben het wel een beetje zat en probeer ik toch eens het stuur over te nemen om de sluis uit te varen, …. en in te varen. De allerbeste leraar, volgens sommigen 😉, staat pal achter mij, geeft aanwijzingen en aanmoedigingen, en sluis 18 helemaal alleen in en Stefan doet de touwen. Ik ben zo fier als ne gieter. 

Na een dikke 4 uur, zijn we 7 km verder en hebben we 19 sluizen genomen. Er is daar een plekje in nergensland (Neuville Day) waar we het voor bekeken houden. We laten Brutus alleen verder gaan. We horen hem roepen vanuit sluis 20 en dan is er peis en vree. 

We hebben een luie namiddag, geen BBQ want er hangt regen in de lucht. Ik maak een lekker frisse sla en we kuisen de boot eens (man man dat was nodig 🤭). En vanavond frambozentaartjes van bij de bakker.

Vandaag vertrekken we verder  met een Ollands bootje dat daar ook overnacht heeft. Tip van Martine en Herman : in Attigny eten bij Charlemagne. Dat proberen we uit. Attigny is een heel mooi plekje om te zijn. Mooie steiger onder de bomen, mazout en supermarkt achter de hoek, een bar tabac, nen bakker en de Charlemagne. We eten een lekkere stoofpotje. Het ziet er niet uit en voor sfeer en gezelligheid scoort het etablissement ook niet hoog, maar het stoofpotje daar kan je niks op aanmerken. Bordjes leeg. 

Bij de bakker laten we de frambozentaartjes deze keer liggen en kiezen voor rabarbervlaai. Mmmm voor vanavond bij TV. 

We beslissen toch wat mazout te bunkeren want achter de hoek van de steiger dan moet hij niet zo ver sleuren. Maar sinds Revin hebben we ontdekt dat je het winklekarreke wel effe kan gebruiken om de bidons naar de boot te brengen en dan effe terugbrengen. Wel zo gemakkelijk, dat we daar nooit eerder opgekomen zijn. 

Niettegenstaande heel mooi besluiten we toch om verder te varen. Soms is dat een goed besluit soms niet. Vandaag niet. Het is mooi varen, de algen beginnen te komen, maar de plek waar we dachten te kunnen liggen is eigenlijk geen plek. Gelukkig ligt er een werkboot en kunnen we ernaast. Ach ‘t is hier wel rustig. 

We maken een kleine wandeling naar niets, het centrum van Ambly Fleury is 4 maximum 5 straten. We wandelen tot aan het kerkje en de begraafplaats. Dat was onze uitstap vandaag. 

Straks smullen we Frans brood met kaas en wat later onze rabarbertaart.

Charlevilles-Mézières - Pont a Bar - Le Chesne

We zijn heerlijk verzeild geraakt in La Chesne. Morgen vallen we de 26 sluizen van Canal des Ardennes aan. Dat is wat je te doen hebt. Misschien halverwege stoppen, we zien wel. 

Gisteren varen we van Charlevilles naar Pont a Bar, het begin van Canal des Ardennes. Bekende weg voor ons. Nu begint iets nieuws. 

Pont a Bar is maar niets, een werkhaven met wrakken ofte projectjes in het water en op de kant. We twijfelen om te blijven tot mijn frank valt dat er hier een wasmachien is …. en het is nodig. Dus we blijven. Het is een gewoon wasmachien van de madam in haar keuken maar voor 2,5 € per machien mag ik mijn gang gaan. Ik neem een wasdag, duurt iets langer als aan de carrefour maar de was is echt stukken proper. Liggeld hoeven we niet te betalen alleen als je stroom en water neemt is het 12 € maar als je dat niet doet kost het hier niets …. ik vind het een rare redenering maar voor ons ok want onze zonnepanelen doen hun werk voortreffelijk. 

Ik doe de was en Stefan herstelt de afbraakwerken van de mazoutlek. We zijn een hele middag zoet. 

Problemen op het thuisfront, de bomma is weer gevallen en ligt op spoed. Filip staat er effe alleen voor. Je kunt dan niet veel doen. ‘s Avonds is ze weer thuis maar er zullen moeilijke beslissingen gemaakt moeten worden. 

Op aanraden van Filip gaan wij  verbroederen met een lekkere Pastis in de Franco Belge op den hoek. 

Al bij al zijn we blij met onze beslissing om te blijven als we ‘s avonds in onze heerlijk frisse verse lakens kruipen.

Vandaag varen we verder op Canal des Ardennes, een heel ander gebeuren dan de machtige Maas. Een kanaaltje met kleine sluisjes die rustig stijgen. Mooi maar anders. 

Nog een klein tunnelleke, lekker breed en hoog, gebouwd in 1892. We varen tot La Chesne. ‘t Ligt hier vol dus we moeten maar tegen de muur na de aanlegsteigers maar geen erg, alleen erop en eraf is wat  kunst en vliegwerk maar dat kan ik nog. Het is hier een gezellige drukte. 

Het dorp heeft alles wat we nodig he

bben. Een supermarkt waar we onze voorraad voor de volgende dagen inslagen, een heerlijke bakker waar we morgen een baguette, croissants, pain au chocolat en frambozentaartjes gaan halen. En, last but not least, een echt resto’ke met ne menu du jour die er veelbelovend uitziet, zoals bvb de onvolprezen peche au thon (?????).  De kapper en de bar tabac zijn gesloten, jammer. 

Een rustige namiddag relaxen op het achterdek, dan is het tijd om ons op te maken voor ons Diner in de L’Odysée. En we worden weer verwend. In Frankrijk kan je echt iedere dag op restaurant voor geen geld, je moet gewoon niet kieskeurig zijn en eten wat je krijgt. 

Revin- Laifour - Charlesville Mezieres

Hij is weer gaan buurten bij een koppel Ollanders hiervoor, hun boot noemt Spaandersbank, bizar. Ik hou het voor bekeken en zit op mijn achterdek met een aperolleke en een heerlijk krakkertje uit het pretpakket van Ina, effen bijschrijven want als ik iemand hoor van jullie, zoals deze ochtend Christine, dan is het duidelijk dat ik niet té lang mag wachten met berichtjes posten. 🙃

Gisteren hebben we een luie ochtend. Pas op, tegenwoordig staat de wekker iedere dag om 9 uur, ook als we geen plan hebben. Ik doe mijn zonnegroet op het pelouzeke van de jachthaven van Revin, zalig toch, niet? Nog effe inkopen doen voor de BBQ van die avond, nog een koffeke, bellen met Jeroen…. we besluiten geen wandeling te maken door Revin. Zoals jullie weten, je moet altijd iets houden om terug te komen. Dus Revin hebben we nog te goed. Wat kan vertragen toch leuk zijn. We zetten aan naar Laifour, want daar moet je zijn. De plek der plekken. Het is maar 10 km varen en 2 sluizen, dus bijna niet de moeite om de motor te starten, maar we doen het toch.

En ja hoor we hebben de kaai voor ons alleen, en het pelouzeke, en de boom en de lantaarnpaal voor mijn hangmat, en de tafel in de schaduw …. ALLES! We hebben weer een middag in rust. 

In de late namiddag komt er nog een Nederlandse boot Hjoter, met koppel en blaffende hond aan boord. De man doet teken naar mij met zijn 2 handen naar de hemel, ik doe hetzelfde. Meer is er niet nodig, we begrijpen elkaar. 

We dekken onze tafel voor wat een heerlijke BBQ wordt. En na het diner wordt er verbroederd met Martin en Joke. 

Zij vertellen ons van hun trip naar Berlijn. Ons plan voor volgend jaar krijgt meer en meer vorm. Stefan overrompeld hen met info over varen in Frankrijk en België en alles wat hij weet … en da’s veel …. hij moet echt leren doseren. Joke en ik kletsen over belangrijke dingen des levens, zoals daar zijn onze kinderen, Stefan en Martin, bestuderen grondig de kaarten en vaarwegen. Maar we hebben een heerlijke avond met onze vrienden voor 1 dag. 

Het pelouzeke in Laifour smeekt voor een zonnegroet dus die krijgt ze. Het doet me deugd. We bellen met Christine, die samen met JP de sluis van Willebroek binnen gevaren is ....voor de leken : DIT IS EEN hUZARENTRUK. We moeten lachen als ze ons vetelt waar ze als havenmeester het meeste plezier uithaalt nl. Ollanders die proberen een nacht gratis te overnachten te betrappen en te laten betalen. 

Na een uitgebreid afscheid verlaten we Laifour.

We hebben niet echt een plan, misschien ergens ne plat du jour meenemen. Maar het is maandag, veel gesloten. Onderweg mooie aanlegsteigers maar geen zo mooi als Laifour, dus belanden we uiteindelijk in Charleville-Mezières. We hebben pech in de haven geen plaats meer, komen we niet vaak tegen. Aan de overkant liggen er al 2 boten, gaan we dubbel of erachter …. maar geen bolders meer????? Anyway gewoon erachter en in de bomen parkeren, zo doen we dat hier. 

Het is 4 uur. Mmmm oportunities denk ik. Dus snel de douche in en haar wassen want nu is het de moeite hoop ik. Ik knip mijn nagels, trek mijn nieuwe short aan, doe mijn lipstick op … want we gaan eens naar een stad. Stefan doet amper een proper short en tshirt aan en begrijpt er geen snars van. Als het aan hem lag loop ik voor de rest van de vakantie in een vuil short met vet haar en zie ik er niet uit. Dommerik, ik doe het ook voor jou natuurlijk. Wathever🥰

We duiken Charleville in en doen een paar terrasjes, kopen kip voor vanavond en terug naar de boot. Stefan gaat de Ollanders voor ons nog wat met informatie bekogelen en ik schrijf de blog. ‘t is fris vandaag en veel wind. Ik denk dat het binnen zitten wordt vanavond. 

Haybes > Revin

Mooie dag vandaag. Eerst scoren we een Frans brood, 2 croissant en 2 pain au chocolat bij de voortreffelijke bakker in Haybes. 

Achter t hoekse stoppen we al in Fumay, is daar ook mooi. We gaan een wandeling maken door het mooie dorpje. We komen niet aan ons 10000 stappen maar er is wel wat beweging. 

Drinken nog een koffie aan boord en bespeken dillema's over auto kopen of niet als de kans zich voordoet, want ze deed zich voor. 

In de vroege namiddag reizen we verder over de mooie meanderende Maas, en we weten zeker dat we hier terugkomen op "onze ouwen dag". Niet zo ver van huis, niet al te moelijk en overal altijd mooi. 

Even perikelen aan de sluis voor de tunnel van Revin maar die worden opgelost door de mannen van de VNF. 

We meren aan in Revin en worden onthaald door Hubert, nen Ollander die hier al jaren 3 maanden komt overzomeren. Hij vaart al van toen de sluiswachter nog gewoon aan de sluis woonde. Tijden zijn veranderd en daarom niet verbeterd. Hij is nu oud en ziek en vaart gewoon naar hier en blijft hier de zomer. Hij kent hier iedereen in het dorp. Hij maakt ons wegwijs in de haven en Sofie, de havenmeester hoeft eigenlijk alllen maar te ontvangen. 

We sleuren onze tuinset op het gras in de schaduw van de treurwilg en hebben een rustige namiddag. Hierachter is een petanque veldje, onze ballen liggen klaar voor als de zon achter de berg verdwenen is.

Vandaag is de grote test. Stefan is mazout gaan halen, straks weten we of de interventie werkt. 

.... en alles werkt prima, mazoutlek opgelost. Nu zit hij wel even zonder knutselwerk .... hoop ik.

Givet > Haybes (eibe)

Een nieuwe dag met veel beter weer. Als we op staan is het nog een beetje betrokken maar dat betert al snel. We verlaten Givet.

Eerst door een sluis en dan de tunnel in. Nee we moeten niks platleggen, nee genoeg licht dat weten we nog van vorig jaar ...Yeah Right. 

We varen de tunnel in en het lampke van Filip werkt niet. Dus DONKER, hij ziet het dus niet. Ik hoor een boenk vanachter (blijkt achteraf gewoon een fender die er tussen schoot). Ik sta vanvoor om wat foto's te trekken en wonder boven wonder behoud ik mijn cool (best trots op mezelf) ik steek de pillamp van mijn gsm aan en kijk aan beide kanten waar we plaats hebben. Beetje naar bakboord, nu rechtdoor, nu stuurboord, rechtdoor houden .... enzo geraken we zonder kleerscheuren door de donkere tunnel.

Man Man Man. Hij had de lichten getest in Anseremme, voor de stortbui, waarschijnlijk iets nat geworden of zo. Anyway ... de Maas, de Maas zo mooi. Blij dat we dit stuk niet gisteren in het slechte weer gedaan hebben. T is echt genieten van de schoonheid van de brede rivier met de natuur eromheen. Ik kan dat niet vertellen en ik kan er ook geen foto's van trekken. Je moet het gewoon zelf bevaren om het te weten. 

T is op het gemakske we stoppen in Haybes. Vorig jaar voorbij gesjeest maar stond in den boek " DE MOEITE" dus we meren aan. En of het de moeite is. Heel leuk dorpje met een apotheker, een voortreffelijke bakker en een zalig restaurant, mooi stadhuis een oude wasplaats en monument voor de gesneuvelden van 14 18. Ook hier willen ze dat nuet vergeten.

Meer is er niet. 

We zijn hier rond de middag en Stefan begint terug te knutselen. Er is een probleem met de mazouttankt, niet echt waar je een probleem wil hebben. Als we mazout bijtanken lekt ze ergens. Nee nee dat willen we niet. Maar hij kan er niet aan. Hij dacht in den tijd dat kan ik goed dichtmaken want daar gaat nooit niets aankomen ... NOT. Dus moet er afgebroken worden. Mij goed hoor, afbreken dit handel en lek in orde brengen. Maar het is ineen gestoken door duurdegelijkdeblende dus niet zo simpel om af te breken (hij vervloekt nu wel even zijn eigen perfectionisme denk ik maar het lukt het paneel is eraf. 

Ik bel nog even met Lieselot en de girls. Het meisje van de captainerie komt nog langs maar ik kan de captainerie nergens vinden, tja als je weet waar je moet kijken is het gemakkelijk. 

We wandelen in het dorp en "s avonds gaan we heerlijk dineren in hotel restauran Saint hubert, we drinken ne Ricard grand cru (echt heel lekker) en genieten van een overheerlijke menu du jour voor nen appel en ee ei. 

We vallen terug in onze boot waar Mc Gyver het probleem met de mazouttank verder oplost. We zullen zien morgen. Wordt vervolgd. 

Het was alvast een fijne rustige mooie vakantiedag zonder stress. 

Anseremme - Givet : ENTER FRANCE

Vandaag code Oranje. Heel de dag regen, zware regen en onweer. Geen mooi vooruitzicht.

We beslissen weer om vroeg te vertrekken. Voor de regen de brug van de haven van Anseremme uit, want we moeten alles platleggen. We kunnen dat snel maar bij regen van code Oranje ben je nog sneller helemaal doorweekt.

Stefan heeft weer grootse plannen; 't is toch slecht weer dus zullen waar maar ineens goed doorvaren is zijn idee. Maar het begint te wringen bij mij. We zitten nu al 3 dagen aan boord, varen varen varen, .... ik heb er genoeg van. Heb ook geen zin in varen in onweer. Ik herinner mij de wolkbreuk in Dessel dat het zo donker werd en de regen er met meer dan bakken uitviel zodat we geen hand voor ons ogen zagen. Klein trauma en ik ben echt geen held. Dus ik breng het gesprek op gang .... moeten we wel heel die Maas af, we kunnen toch ook een andere route nemen langs Canal des Ardennes, we zijn ons weer aan t opjagen en voor wat .... eerst nog wat tegenstand (Stefan is naast Mc Gyver ook wel een beetje zoals den baas van het A-team : He loves it when a plan comes together. Maar dan moet je wel bij je plan blijven hé.). We hebben een beetje discutie, en dan laten we het liggen. Ik lees op de blog de berichtje van de Moekie en Jeroen, die kwamen net op tijd want gaan er ook over da we weeral aan 't gaan zijn en niet mogen vergeten te genieten. Ik lees ze effe voor. Ondertussen in België nog mooi weer. Maar hoe dichter we Frankrijk naderen hoe onheilspellender het er begint uit te zien. En zoals het meestal is, aan de sluis aan de Grens, vollen bak. Ik sta natuurlijk vanvoor in de striemende regen en hij vanachter onder de tent. Het is wat het is en zat er aan te komen, gelukkig goed regenpak maar leuk is anders. We kopen ons vignet en de sluiswachters adviseren ook om via Canal des Ardennes te gaan. Het idee was al een beetje ingesijpeld door onze discutie van daarnet en hij beslist inderdaad om het plan aan te passen. En plots is er rust. Het blijft gieten, gieten, gieten. We stoppen in Givet aan de muur en besluiten niet verder te varen (pfieeeuuwww). Het blijft regenen. We krijgen alle 2 een klopke en besluiten een middagdutje te doen. Ik doe een powernapke maar hij blijft erin liggen en slaapt de hele middag. Bewijst maar eens hoe moe hij is. Het doet hem duidelijk deugd. De regen stopt en we gaan even iets drinken in Givet, waar anders dan Café de la Place. We beginnen braaf met un grand café au lait maar eindigen toch met onze eerste Pastis (die eigenlijk een Ricard is) tussen de kerstversiering.

Marchienne au Pont _Floreffe_ Anseremme

Tja, t is toch weer een beetje zover. We moeten toch weer voortmaken. Een beetje eigen schuld dikke bult want ergens wisten we wel beter. Maar ja .... niet tot in Frankrijk voor den trouw en dan de Westhoek er nog effe bijnemen .... komt niet goed. We horen geruchten dat de Maas onbevaarbaar wordt door de algen, ze zouden hem sluiten vanaf Verdun, van Canal du Marne horen we ook van alle horrorstories .... het komt weer allemaal terug en ik heb hier eigenlijk geen zin in. Gewoon beetje varen we zien wel .... dat mag precies niet zijn. 

Dus varen is de boodschap, ofwel doen we het hier rustig aan met het risico dat de Maas sluit ofwel varen we door. Dus we vertrekken uit  Marchienne au pont richting Floreffe of zelfs Namen moest het lukken. Het wordt een heel lange dag varen. Heel veel wachten aan de sluizen, zelfs 2 keer een uur. De Beneden Samber is dan ook echt het lelijkste stukje varen, veel industrie, afvalverwerking, BAH. We varen de weg terug van 2 jaar geleden, toen we hier waren met de verschrikkelijke watersnood. Halte d'Auvelais waar we een paar nachten gelegen hebben, toen we weggejaagd werden door een vrachtschip bij de sluis. De halte waar een Lidl was en een zalig Mediteraans resto'ke. We stoppen niet. Verder de sluis van Mornimont, waar we een paar dagen boven gelgegen hebben na de verschrikkelijke nacht in Floreffe. Ik ben de sluiswachter nog altijd dankbaar dat hij ons toen nog heeft laten afkomen, niettegenstaande het vaarverbod. De plek waar we de WendyChantal voorbijgevaren zijn, toen ze daar gehavend in de kant lag nadat ze haar houten cabine tegen de brug kapot gevaren had. We overnachten in Floreffe, waar ik toen geen oog dicht gedaan heb, Frank De Boosere die zei, het ergste moet nog komen het is du jamais vu. Het water dat ontzettend stroomde beweegt nu enkel door het briesje van de wind. 

Vandaag staan we vroeg op, we willen tot Anseremme, leuke jachthaven waar we nog nooit geweest zijn en volgens Stefan en heel goed restoke. We varen voorbij Namen, waar het allemaal begon. De Sunstar die een 180 maakte op de stroming van de Maas, toen voelden we al dat het niet klopte. Maar geen besef, zoals niemand van wat er nog ging komen. Ik voel mee met de mensen die echt in de ellende hebben gezeten en velen nu nog zitten. 

Nu begint het mooie werk, groen, breed, huizen kijken, pipilangkous huizen, kleine en grotere kastelen, mansions, leuke eilandjes’, de Maas heeft het allemaal. 

We varen met 3 boten tot in Dinant, de sluizen gaan vlot en op goed 4 uur hebben we de trip gemaakt. Nog 1 sluis met 2 passagiersschepen waarvan 1 gewoon keihard tegen de sluismuur knalt. En wij denken dat die mannen het wel kennen. En de 2de waar Stefan een aanvaring mee zou hebben gehad als de schipper niet op een grotere boot had gezeten. Tja, ik denk altijd .... wie is de kleinste he .... in zo'n omstandigheden krijgt de grootste gelijk, juist of niet je hebt het ermee te doen. 

Rust in de jachthaven van Anseremme, het goede resto’ke, weet Herman ons te vertellen in de WhatsApp, is in Astiere, 2 uur te voet hier vandaan. Dus heeft hij maar een tafeltje gereserveerd in de jachtclub, hier 2 stappen vandaan.