The sequel

Geraardsbergen - Dendermonde - Klein Willebroek en de balans

Onze doortocht naar Dendermonde verloopt niet zo vlot. In Ninove moeten we meer dan 2 uur wachten want de brug doet het niet. Tja en dan wordt het rap een lange dag. Maar den Dender is een pareltje, echt mooie natuur. Dus daar genieten we nog van. Als we later oud zijn, en we willen nog een beetje Frankrijk ervaring moeten we niet zo ver gaan met de luxe dat er in elk dorp wel leven is. We komen laat aan in Dendermonde, het etentje met Anneke gaat niet door. Rap ne pasta en ons bed in, we zijn moe.

De volgende dag met de tij mee naar huis. De Schelde op met hoog water, dan staat ze dik en is ze nog mooier dan ze al altijd is. Het gaat goed vooruit. We varen bijna voorbij het ouderlijk huis zonder dat we het beseffen, shame on us. Om half 3 zijn we in Klein-Willebroek. We rommelen een beetje op, nemen het hoognodige mee en fietsen naar huis. 

 ‘s Avonds gaan we eten met Storm en Wolf, ze zijn wel blij dat we terug thuis zijn hoewel ze dat zo niet zeggen natuurlijk. 

 De balans van onze reis: In cijfers; 4 maanden, 94 dagen gevaren, 494 sluizen en 2324 km’s dat kan tellen niet. 

 De leukste ontmoetingen vond ik Bernadette met haar Bouillabaisse Portugaise op het Spierrekanaal of Jean-Pierre op Canal de Nivernais, hij leerde ons Ricard ipv Pastis drinken. Met Martin en Joke hebben we in Laifour een hele leuke avond gehad, … Het bezoek van Filip in Moret-sur-Loing was een fantastische verrassing. 

 De grootste verwondering was denk ik de kathedraal in Vezelay, en de crypte in Auxerre. 

 De beste ontdekking was misschien wel Semois-sur-Seine, waar de vriendinnen op bezoek geweest zijn, wat dan misschien ook het leukste weekend was, dubbel maar heel leuk. 

 De grootste verwezenlijking was dat we Canal de Nivernais kunnen afstrepen van onze bucketlist. De Sunstar is dan toch niet zo groot als we dachten en ligt dan ook zo diep niet blijkbaar. 

Mijn persoonlijke overwinning: het in- en uit varen van een sluis, nooit gedacht. We hebben heel veel bijgeleerd dit jaar, oa over hoe (nog anders) vastleggen in sluizen; ik ben het alweer allemaal vergeten maar de schipper is dat zeker niet en gaat allemaal nog van pas komen. 

 Jullie reacties hebben mij stuk voor stuk plezier gedaan en mij aangezet tot het blijven schrijven van de blog. 

 Tja wat kan ik nog zeggen dat jullie nog niet gelezen hebben; dat het weeral een fantastisch avontuur geweest is met mijn zalige schipper. 4 maanden samen, alleen op de boot, we hebben het weer gedaan, een geöliede machine. Ik ben een ontzettend dankbaar en gelukkige mens.

Lessines - Geraardsbergen

Vandaag worden we bediend door hetzelfde team als gisteren. We hebben afgesproken om 9.30 want ze beginnen om 09.00 uur. (Waalse logica zeker?). 

Het maakt ons allemaal niet veel uit. We gaan maar tot Geraardsbergen, amper 10 km verder. Wel over de taalgrens 😊, een volgende grens dichter naar huis. 

Om 11 uur zijn we er al. De sluiswachter komt al eens kennis maken (‘t is nen babbelaar). Is wel zo leuk en eens iets anders dan een kaske, zo kom je al eens het een en ander te weten zoals de toestand van de sluis. Die is nog altijd dezelfde als toen we hier een paar jaar geleden waren, niet te snappen. Blijkbaar is er een Waalse extreem groene groep die steeds procedeert (met subsidies van de overheid) omdat ze de Dender weer rivier willen maken. en dan krijg je een sluis in erbarmelijke staat waar de sluiswachter zich voor schaamt.  Deuh? Tja, dat kan allemaal in België. 

De fietsen komen nog eens van stal. Ah ja, Geraardsbergen … de muur van …. Stefan maakt een ritje met fietsknooppunten. We gaan de muur langs de andere kant beklimmen en dan naar beneden. Na ettelijke km verkeerd te rijden vinden we de muur via google maps. Hij geraakt erop (in sport) ik moet het ergste stuk afstappen (ik weet niet wat het ergst is omhoog trappen of duwen) 

Anyway, we zijn er geraakt en drinken er ene in het Hemelrijck, bezoeken het kapelleke van Maria en fietsen de muur af. Ook geen sinecure hoor. 

Doen nog wat aan cultuur (of is het folklore) op de markt in Geraardsbergen. Tof stadje. 

We eindigen met een lekkere gin op het achterdek, het weer laat het toe. 

Morgen varen we ineens door naar Dendermonde. De stal roept. We wilden eerst nog stoppen in Ninove of Teralfene … maar wat gaan we daar nog doen. ‘t Is goed geweest. Morgen Dendermonde, ‘s avonds gaan eten met Anneke en dinsdag ‘t Scheld op naar Klein Willebroek. 

Mons - Ladeuze - Lessines

Dus gisterenavond topmomentje. 

Los daarvan liep de wekker om 7.30 om sofort te vertrekken richting Dender. We  hadden afgesproken met de ploeg om 9 uur daar. Uiteraard halen we dat niet. Het wordt zelfs na 10 uur. We bieden onze excuses aan maar ze vinden het allemaal ok. Chillax, je bent op vakantie. We kunnen nog iets leren van die “Walen”. 

Kanaal Blaton-Ath dat is wat je te doen hebt voor je op de echte Dender bent, 21 sluizen en amper 20 km. We krijgen een klein Frankrijk-gevoel, wel zo leuk. De trappen op des Ardennes, de bruggen opendraaien op de Nivernais, de ploeg die je de hele tijd volgt, het smalle kanaal en de mooie vuetjes. Als je een voorproefje van Frankrijkvaren wil hebben, doe dan Ath-Blaton en den Dender. 

Enkele jaren geleden, toen we nog onervaren waren zijn we hier ook geweest. ‘t Was toen wel slechter weer. Ik schrijf toen op de blog, hoe moeilijk het is de sluizen nemen en met de stok en dat ik het moet kunnen …. en nu … na meer dan 1000 sluizen verder … vingers in de neus. 

Gisteren liggen we te wachten in de sluis want er komt een vrachtschip uit de sluis boven ons. Deze verzet zoveel water, dat bij ons de sluis overloopt. Stefan springt aan de kant om de Sunstar van de kant te houden die er niet meer is, met zijn voeten in het water. Rare ervaring.

We moeten de kant in om het vrachtschip door te laten, is millimeterwerk.  We vragen ons af wat die daar doet. Hij moet achteruit het kanaal uit, dus ook achteruit de sluizen in. Passemaatje, straf wat die mannen kunnen hoor. 

Vandaag hebben we afspraak om 9 uur met de nieuwe ploeg. We zijn klaar en vanop onze fantastische ligplaats zien we de sluis, en ze staat open voor ons. Perfect. 

Sluisjes, brugjes, klein kanaaltje, mooi weer …. meer moet dat toch niet zijn. 

Iets na de middag komen we aan in Lessines.

Vorige keer zijn we hier ook gestopt. Toen waren we te laat om “Gasthuis Onze Lieve Vrouw met de roos” te bezoeken, wat we best jammer vonden. Deze keer zijn we op tijd. Heel mooi museum van één van de oudste hospitalen in Europa. En dan te bedenken dat ze hier een parking wilde maken🥶

We eten nog een ijsje en doen wat inkopen. We eindigen de dag met een heerlijke BBQ met de steak van Etreux. 

Ladeuze: beter wordt het niet

Thuin - Viesville - Le Grand Large Mons

Soms heb je de beste momenten op de onooglijkste plekken, zo gisterenavond. 

We verlaten het aangename Thuin  richting Landelies. Het weer is kwakkel, short maar ook trui. Rond de middag komen we aan. E ris nog 1 plek maar …. we twijfelen. We meren aan eten een boterham en als er een andere boot komt binnen varen staan wij onze plek af. We gaan al wat verder varen. 

4 maanden zijn we onderweg ondertussen en de ene plek is al mooier dan de andere. Soms een beetje minder maar meestal meer. En dan kom je aan Charleroi. 

Het weer breekt open en de zon komt erdoor. Davy belt (de laatste werkgever van Stefan), we kunnen al raden waarom. Wij varen verder en bespreken al eens wat wel en niet kan. Tegen de avond houden we halt na de sluis van Viesville. Het kan daar en dan kunnen we morgen verder naar Mons. 

Davy belt terug, het ego wordt gestreeld, het lijkt wel een mooi project, niet te lang. Allez we gaan erover nadenken. Effe Filip bellen want de Sterna is er ook nog hé. En met Filip bellen is altijd pret. Klap op de vuurpijl, Karolien belt. ‘t Is belavond. Als met Filip bellen pret is dan is dat met Karolien zeker. We zijn helemaalin de stemming. We dineren op het achterdek, allez nen BBQ, altijd ne winner hé. 

We eindigen met de eerste aflevering van het 5de seizoen Virgin River, lekker feelgood. Topavond aan de sluis van Viesville. 

Vandaag is km maken, 2 sluizen en 1 lift. Wel die van Strepy, die mij nu iedere keer aan Ina zal doen denken 🥰

‘t Wordt een lange dag. We brainstormen wat over de renovatie van de steigers in Klein-Willebroek, de werken aan de Sunstar, en andere zaken die het najaar ons gaan brengen. Het is prachtig weer. 

Rond 4 uur komen we aan in Le Grand Large aan Mons. Stefan knutselt wat aan de Sunstar, blijkt nodig te zijn want roer staat los en vet moet opgekuist worden en nog wat schuren en schilderen. Och de man is gelukkig zo. 

Eerst gin tonic aan boord en dan lekker eten in de captainerie.

Jeumont - Thuin

We zijn in België. Resultaat: we zitten binnen want het regent. 🥶

Anyway. We varen vandaag België binnen. Het doet iets met ne mens. De Samber trekt zich daar niets van aan en blijft even mooi, klein en kronkelig. De sluizen zijn hier niet met een kaske, ze worden hier bediend door Waalse medewerkers, goed voor de tewerkstelling. Soms staat ze open, soms niet. ‘t is wat het is. De sluisjes zijn mooi verzorgd. Aan een bepaalde sluis is er ene het gras aan ‘t afdoen maar zijn machien  staat zo hoog dat het eigenlijk niets uithaalt … maar tewerkstelling denk ik dan. 🤭

We stoppen in Thuin, niet zo ver. We rekken het een beetje. Het is een leuk plekje en we maken een wandeling naar de hangende tuinen. In Azië gaan we ook op zoek naar de rijstvelden en in Frankrijk naar de wijnvelden. Wel in Thuin heb je de hangende tuinen. Minder groots maar ook mooi. 

We doen nog een terrasje, Stefan kuist de Sunstar en dan gaan de hemelsluizen open, we zijn in België. 

Geen erg, we liggen hier goed, ik leg proper lakens op, ververs de handdoeken (de laatste keer), we schrijven een brief aan de club voor de grootse werken die er staan aan te komen aan de steigers. Lekker eten straks en wat Netflixen. Super toch niet? 

Berlaimont -Boussois - Jeumont

Vandaag is de laatste dag Frankrijk. De hitte is eraf, dat is zalig. 

Gisteren varen we van Berlaimont naar Boussois. De Samber is een ***en-rivier. Kronkelend, mooie natuur, tussen de bomen en de vuetjes. Stefan is in zijn nopjes dat hij bochtjes kan pakken. Geen volk te bekennen; de Samber is van ons😉

Maar het is warm. We laten Hautmont achter ons liggen, te jachthaven voor ons. We denken in Maubeuge te stoppen. We laten Maubeuge achter ons liggen, een prachtige steiger zonder bolders en je kon er niet af (????? waarom dan een steiger ???) en ook echt heel lelijk om te liggen. Dus volgende stop is Boussois op hoop van zegen. We komen er in de vroege namiddag aan, een mooie nieuwe steiger. 

Er wordt hier best wat geïnvesteerd om de Samber aantrekkelijk te maken voor de pleziervaart. De sluizen zijn volledig geautomatiseerd met een superkaske, dat zelfs Nederlands spreekt. 

Anyway, Boussois wordt het voor vandaag op slechts 6 km van de grens. Hier ziet het er rustig en vredig uit. TOT ….. heavy metal muziek KEIHARD …. tja ‘t is voor iedereen zondag, we denken een groepje dat aan ‘t repeteren is in een garage …. tja niks aan te doen. Maar het duurt wel heel lang en het is wel héél luid. Passeert een man die vriendelijk bonjour zegt (trouwens alle Fransen zeggen altijd vriendelijk bonjour). Ik vraag hem of hij van hier is en of hij weet of die muziek lang duurt. “Ah nee” zegt hij “ das gewoon ne zot met ne ghettoblaster die hier komt petanque spelen, maar ik zal vragen dat hij stopt” Mijnheer loopt terug naar de muziekspeler en volume naar beneden. Hij was blij dat hij iets voor ons kon doen zei hij. Een beetje later komen de vrienden petanquers en stopt de muziek helemaal. Wij willen wel mee gaan spelen maar het is zo warm en de zon schijnt onverbiddelijk op het petanqueveld. Ik begrijp niet dat die mannen daar heel de tijd stonden. 

We denken rust …. tot de hysterische eend begint. Echt wat is dat nu weer, wij denken dat ze een psychische storing heeft want ze kwaakt dus hysterisch en dan antwoorden alle anderen op normale kwaak en dat blijft maar duren niet normaal. Na een hele tijd, rust. We zitten in de schaduw van de boot, echt warm en je komt tot NIETS, zelfs voor te lezen is het te warm. Je wacht gewoon tot de zon ondergaat en dan koelt het af. In de slaapkamer is het 33 graden. 

In het huis aan de kade waar we liggen, huist er een roepkind. Heel de tijd roepen. Wij vragen ons af waar we verzeild geraakt zijn. Maar niks aan te doen. Als uiteindelijk de avond valt, wordt alles toch rustig, de boot koelt af en we slapen heerlijk in het bij nachte rustige Boussois. Tot om 7 uur de hysterische eend, net aan de venstertjes van de slaapkamer opnieuw begint en de andere eenden doen natuurlijk vrolijk mee . Wij gingen eens uitslapen vandaag want we hebben geen grootse plannen. 

Lieselot belt. 😪

Dus varen we vandaag tot Jeumont op amper 2 km van de grens. We nemen onze laatste Franse sluis en leveren ons superkaske in. 

Na 3 kwartier varen zijn we er al. Mooi plekje wel, rustig om in een stadje te liggen. We gaan een laatste keer lekker en goedkoop lunchen in Frankrijk. Naar de Lidl hier op wandelafstand om te bunkeren en voor de rest doen we wat prutsdingen. Maar we kunnen prutsdingen doen want het is gewoon een beetje bewolkt en zo’n 28 graden, lekker toch. 

We gaan nog onze laatste 2 Ricards drinken, de ontdekking van de vakantie. 

Aan boord neem ik een douche en kijk, al heel de avond fris gebleven, zalig, ik wist niet meer dat dat kon. 

Morgen zijn we terug in België, we denken binnen een 10-tal dagen in Antwerpen te zijn. 

Vaudencourt - Le Gard - Berlaimont

We liggen hier naast een Engels schip in Berlaimont. Mooi haventje maar niet diep genoeg voor ons dus zijn we maar gaan dubbel liggen. Stefan is uiteraard al uren aan ‘t babbelen met de schipper. Een gepensioneerde navyman met veel verhalen en weetjes over boten en onderhoud en varen en … het houdt niet op. 

Gisteren vertrekken we in Vaudencourt samen met een koppel Duitsers die voor ons lagen. Om 10 uur want zij wilden niet om 9 uur dus passen wij ons aan. Het belooft een lange warme dag te worden. Samen in de sluis is altijd beetje passen maar met die Duitsers …. man man man. In de eerste sluis doen ze een Evergiven op het Suez-kanaal, dwars in de sluis, botst vanvoor en vanachter en hij had net geschilderd gisteren🤔

2de sluis liggen ze half de sluis, tja daar kan het Sunstarreke niet meer bij dus hij moet naar voor. Krijg ik daar een Duitse snauw naar mijn hoofd geslingerd. Ah nee hé zo werkt dat niet bij mij hé. 

Dus de Duitsers hebben afgedaan en they are on there own now. We laten ze knoeien in de sluis, knotsen botsen en trekken sleuren. Man man en thans al enkele maanden onderweg, ik snap het niet. Wij knoeieden ook in het begin maar dit is buiten categorie. 

Om 12 uur houden ze het voor bekeken, er zijn een paar bolders aan de kant in de middle of nowhere, madame is kapot, die kan niet meer. Ik snap het wel maar vind het ook niet erg. Wij op ons eentje verder. 

Het stukje van Pont ‘lEveque tot Le Gard, is zo’n stuk dat je te doen hebt. Er is niet veel aan, gewoon kanaal varen, veel bomen dus je ziet ook maar af en toe iets. Als je het ziet is het wel heel mooi, meren, groen, natuur. Maar voor de rest dus echt niets

We zijn blij als we om 14.00 aankomen in Le Gard,  4 uur varen, 10 km en 18 sluizen. We liggen er alleen. Het is warm, zo warm dat je niets kunt doen. Dus doen we niets.

 

Als de zon bijna onder is gaan we naar de winkel en halen mazout. Niks koken gewoon brood eten, te warm. 

Ik bel met de Moekie, ze zag er goed uit. 

Vandaag wordt het mooi. We zitten nu op de rivier de Samber niet meer op het kanaal. Klein, mooie natuur, veel zicht, meanderend, leuke plekjes. 

We hebben het 2 jaar geleden gedaan in de andere richting maar we herinneren er ons niet veel meer van. Dus het is als nieuw.  

Appilly - Moy-sur-l'Oise - Vadencourt

Appilly - Moy-sur-L’Oise - Vadencourt … niet veel te vertellen, we zijn onderweg naar huis. Maar het is fijn om naar huis te varen. Ik neem de blog erbij van 2021, toen deden we de Samber ook in de andere richting. We herinneren het ons niet echt meer. Sommige plekken wel, andere zijn dan weer helemaal weg. Wat ik wel kan zeggen; het is absoluut natuurvaren. 

Onderweg wisten we nog een Lidl en daar zijn we nog even goed gaan bunkeren want we zijn al 2 dagen echt niets tegengekomen (Stefan zegt altijd “de lidl, dat is een beetje thuiskomen’ 🙂)

We zijn nu in Vadencourt, hier hebben we vorig jaar ook gelegen. Hier is niets. Gisteren in Moy-sur-l’Oise ook niets. 

Deze ochtend was de sluiswachter zelfs vergeten de sluis op te zetten. Vanaf onze ligplaats zagen we de sluis maar om 9 uur …. geen rood licht …. om 5 na 9 nog niks …. 10 na nog niks …. dan toch maar even bellen … en bam ineens brandde de lamp … een vergetelheidje?

Gisteren was het overschotjes en vanavond een heerlijke BBQ. En we hebben nog altijd Flan. Het leven kan toch mooi zijn. 

Het is hier ook warm zoals in België; als we aankomen is het effe niets doen tot de zon achter de bomen zakt en soms is dat pas laat. 

Dolce far niente.

Compiègne - Appilly

En hopla …. 2 dagen beetje boring en vandaag weer een goeike. 

Geen wekker, vinden we altijd leuk. Hoewel …. we worden toch gewoon op tijd wakker. 

Deze ochtend doen we niets, we rommelen wat op den boot, ik doe wat administratie, … en dan is het al direct 12 uur. Hopla naar La table Gourmande, daar moet het goed zijn volgens tripadvisor. En of het dat is! Heerlijk stukje kabeljauw met speksaus en franse groentjes en ne café gourmand (ofte bordje dessertjes voor Ina en mij) als toetje. 

Langs de bakker voor een brood en we kunnen het niet laten, we kopen ons ne Flan. 

Om half 2 zetten we aan … of? … problemen met de startbatterij …. ze loopt de laatste dagen altijd leeg, dan kunnen we niet starten en moeten we even bypassen via de leefbatterij (ik weet het een beetje chinees maar het is niet goed). Niets dat McGyver niet kan oplossen maar toch. Dat worden kosten als we thuis zijn. 

Varen, varen, varen. Pont l’Eveque, toch altijd een speciale plek. Deze keer stoppen we niet. We doen zelf de sluis draaien met de flosh en pakken ons kaske dat in ‘t bakske valt als de sluis draait. 

We varen nog een 10tal km verder tot Appilly, deze keer leggen we ons boven de sluis. Pal onder een bord van niet parkeren. Wie gaat ons hier wegjagen? Ondertussen weten we dat boven de sluis iets rustiger is. 2 jaar geleden lagen we onder de sluis. 

Het belooft hier een prachtige avond te worden, met onze pastis, baguette met camenbert en flan. 

….. en niet te vergeten een heerlijke buitendouche …. full monty 😊

Auvers-sur-l'Oise - Criel - Compiègne

Ondertussen hebben we er 2 dagen varen op de Oise opzitten en zijn we aangekomen in Compiègne. Leuke stad.

Gisteren verlaten we Auvers-sur-Oise, ofte Vincent van Gogh en impressionistenplek. Niet veel te vertellen, Oise varen is eigenlijk een beetje saai, mooi maar saai. Altijd hetzelfde mooi begint ook te vervelen. In de vroege namiddag meren we aan in Criel, gelukkig nog net een plaatske bij de kleine bolders, we passen er net tussen. 

We maken een verkeerde wandeling, komen terecht in de achterbuurt waar groepjes jongeren hangen. Ik heb mij al veiliger gevoeld. Creil is een rare stad, volgende keer de andere kant bezoeken. 

Vandaag varen we diezelfde mooie maar saaie (want altijd hetzelfde mooi) Oise verder tot Compiègne. Het is een beetje als de route du soleil op de terugweg; tot Lyon ca va maar dan Metz Nancy dat kan lang duren …. op het water is lang een paar dagen. De laatste 2 dagen zijn we amper 80 km verder geraakt. Maar het hoort erbij. Overmorgen beginnen we aan Canal de L’Oise -Samber. Daar zien we best naar uit; 

Als we aankomen in Compiègne ligt de Ollandse boot, die we al een paar keer gepasseerd zijn al aan de muur. Madame komt helpen met de koren, wel zo fijn want in Compiègne zijn geel bolders maar betonblokken aan de kaai. 

Ze heeft duidelijk nood aan een babbeltje. Manmanman, van bekakte Ollanders gesproken. Ze varen al 25 jaar met de boot in Frankrijk, ze hebben alles wel gezien, ze lieten hem vroeger liggen in Valence want dat is de enige haven die een boot van hun tonnage aankan, (25 ton), zelf gebouwd, een VALK (lees DUUR) ze wonen in Antwerpen aan het Willemdok, OH NEE daar ligt de boot niet hoor want dan zouden de buren  (Gert & Ellen?) altijd aan boord willen komen, en meer van die zever …. 

Wij gaan wandelen en een terraske doen in Compiègne. 

Terug aan boord komen ze voorbij met de minifietsjes, oeps zijn ketting valt eraf. Hij terug met zijn minifietsje naar zijn Valk, zij nog wat blazen bij ons zoals “Ja, handig als je met een ingenieur getrouwd bent”. Ingenieur komt terug klaar om naar de Indiër te fietsen waar ze gaan eten vanavond. Oeps, ketting er weer af. Ingenieur terug naar zijn Valk. (Stefan heeft al lang het probleem gezien maar deze keer houdt hij zich in … meneertje Ollander is tenslotte de Ingenieur). Zij nog wat blazen over Nice en Cannes, jaja. Mijnheertje Ingenieur is er terug, en ja hoor ketting er voor de derde keer af. Deze keer niet terug naar de Valk maar even blaffen naar vrouwlief die komt assisteren, ketting erop en weg zijn ze, …. naar den Indiër. Ben benieuwd hoe ze thuis geraken🫢

Klinkt grof, is het misschien ook, maar het was er echt zwaar over. 

Rueil-Malmaison - Auvers-sur-Oise

Vandaag eentje om in te kaderen vind ik. 

Na het stuk dat je te doen hebt na Parijs komt de beloning. De Seine wordt terug mooi, het industriële gedeelte is achter de rug. 

Vandaag trouwt Steven met Delphine op het schoon verdiep in Antwerpen. Jammer dat we er niet bij konden zijn maar we zijn al genoeg op en af geweest. We hebben wel een plan, we gaan het vieren zoals zij het ook gaan doen met Pizza. 

Vorig jaar zagen we een resto’tje aan een steiger met een super gezellig terras … we vaarden er toen voorbij en zeiden …. waarom stoppen we niet? maar we stopten niet🤔. Dit jaar hebben we uitgezocht welk restaurantje bij de steiger hoort; Portobello een Italiaan. We hebben onze plek gereserveerd. Perfect op de middag komen we aan, meren aan voor de deur en installeren ons aan de oevers van de Seine om het huwelijk van Steven en Délphine te vieren zoals het hoort. Ik bestel een Sophia L en Stefan een Toto, alle 2 heerlijk pizza’s (en eigenlijk lust ik dat niet zo graag) maar deze waren echt lekker. We zondigen met een half litertje rosé (wij drinken NOOIT als we nog moeten varen) maar het is dan ook feest. PROFICIAT STEVEN EN DELPHINE MET JULLIE HUWELIJK!

En dan varen we verder de Oise op. De Oise stelt niet teleur. Plan is tot Auvers-sur-Oise te varen, daar waar we vorig jaar de Zweedse vrienden hebben opgepikt. 

Ik kijk wat beter in de boek en zie …. parc de Vincent van Gogh en maison de Vincent van Gogh …;???. 

Blijkt dat hier DE plek te zijn waar Vincent zijn laatste dagen heeft doorgebracht en zijn meeste werken geschilderd heeft. Hier heeft hij op 80 dagen 70 werken geschilderd. Hier werd hij (en anderen) geïnspireerd door het licht en de natuur en zijn geliefde Margueritte Gachet.  

Hier ligt hij begraven naast zijn broer Theo.

We wandelen hier rond gaan naar de begraafplaats, lezen en leren over Vincent. Ik als impressionistenliefhebber ga er helemaal in op. “Stefan, de Vincent heeft hier ook rondgelopen hé” “ Ik snap het wel hoor dat hij door dit licht geïnspireerd werd” en nog meer van die onnozeliteiten waar ik ontzettend blij van kan worden. 

We liggen hier goed en ik ben weer eens ontzettend dankbaar. 

Parijs - Rueil Malmaison

Vandaag wordt gewoon een dagje varen. Soms is dat wat je hebt te doen. We genieten nog van het stuk tot het vrijheidsbeeld, alleen voor ons. Geen Bateaux Mouches en geen vrachtverkeer, wel slecht weer. Koud en regen; fleece en Zeemanjogging. En dan komt er een stuk Seine dat je gewoon moet doorbijten, we weten dat van vorig jaar. Het business deel met de gigantische kantoorgebouwen, overal woonboten. Het industriële gedeelte. Daar moeten we even door tot we in Rueil-Malmaison zijn. 

We zijn er in de vroege namiddag. Fijn, er is hier een Parc des impressionistes. Dit is de streek waar de impressionisten hun inspiratie kwamen opdoen. Vorig jaar las ik dat in den boek nadat we hier weg waren. Deze keer gaan we er wandelen. Wat een romantisch park. 

Op een paar km hiervandaan heb je Malmaison, het huis van Napoleon en Josephine. Maar we vinden het te ver om te voet te doen, willen ook geen dag blijven liggen. Van hieruit kan je ook naar Versailles maar dat is dus ook niet voor dit jaar. 

We wandelen naar den overkant, gaan daar een Ricarreke drinken. Overal Tommorowland sfeer en klank, er gaat hier op het eiland een 2daags festival door. 

We maken een planning voor de volgende 2 dagen. Richting naar huis. 

Paris

Ik ben toch echt geen held hé. 😱

Dus gisteren doen we de Seine by Night. We vertrekken hier om 20 na 7 om de corridor van 7.35 te hebben. Alles volgens plan. Amper half 9 zijn we al voorbij den Eiffeltoren, en nog klaarlichte dag. Dus leggen we ons naast een binnenschipper om te wachten op de zonsondergang en den donkere. Ik krijg het al wat moeilijk, ik vaar namelijk echt niet graag in den donkere en dan al zeker niet op de Seine met al die grote Bateaux Mouches en andere toeristenboten. Het begint te schemeren en de lichtjes gaan aan. Om 9 uur spektakel, den Eiffeltoren flikkert maar nu zijn we iets te veraf. We denken dat hij om het half uur flikkert dus wij tegen 9.30 ernaar toe. Ik sta in den aanslag om de flikkerende Eiffeltoren te filmen maar niks. Blijkbaar flikkert hij maar om het uur. Ondertussen is het pikdonker. We gaan toch niet nog eens hier een half uur blijven dobberen? Neen dat gaan we niet doen. Ze is ook mooi gewoon verlicht. Het is een beleving, de foto’s doen haar geen eer aan. 

We varen terug. Onderweg snellen  alle toeristenboten de andere kant uit richting flikkerende toren. Ik ben nog blijer dat we daar niet tussen zitten. Het is wel mooi, Paris by Night vanop het water, maar voor mij toch geen 2de keer. Ik ben blij als we veilig aangmeerd liggen in den Arsenal. 

Vandaag is het rustdag/regendag. De Sunstar mag blijven liggen waar ze ligt en wij ….? We gaan lunchen in een onooglijk resto’ke hier een beetje verder in een achterstraatje. Maar super vriendelijk en lekker. The real thing. 

Het begint te zeveren, tja het zij zo. We fietsen de stad in op zoek naar een winkeltje voor mijn supermuts. We vinden het en de muts ook. YIHAA. Blijft regenen, dan maar een CaféCrème in een bistro op het terras. Terras zoals je ze alleen in Frankrijk hebt, iedereen naast elkaar met een rond tafeltje, lekker dicht opeen, allemaal kijken naar de straatkant. Heerlijk mensen kijken, in de regen, onder ne luifel. 

Als het wat mindert fietsen we terug, apotheker (Cybermoekie stuurt nog via whatsapp een voorschrift), groentenwinkel en heerlijke bakker. 

Regen, nat. Fietsen aan boord en ik doe nog een waske. Zalig wassen in den Arsenal. Miele wasmachien en droogkast. Alles proper en droog, terwijl je aan boord relaxt. 

We blijven thuis vanavond. ‘t Is goed geweest. 

Port aux Cérises/Draveil - Paris

Gisteren verlaten we Port aux Cerises richting Parijs.

De Seine wordt minder mooi, meer industrie en je merkt aan alles dat we een grote stad naderen.

Op een paar km van Parijs ligt daar de Mira Ceti ergens in de kant. We stoppen even langszij om een klappeke te doen. Ocharme, ze kunnen niet in den Arsenal terecht, geen plaats meer, ze zijn ne meter te lang. Te laat gebeld. Hoe erg is dat, Parijs moeten passeren zonder er te overnachten. Het zij zo. Ik leg ze nog even uit hoe het zit met de corridors,waar je maar om het uur in een bepaalde richting door kunt. We geven ze onze brochure, wij krijgen er straks wel een andere in de Arsenal. Ik had vorig jaar ook graag gehad dat iemand mij dat degelijk had uitgelegd. 

In de vroege namiddag meren we aan op nummer 58, recht tegenover de Capitainerie en de Frou-Frou, zoals vorig jaar. 

We zijn moe en doen een middagdutje. Als we wakker zijn maken we nog een wandeling naar de Bastille, we eten een ijsje en doen een terraske zoals je ze alleen in Parijs kunt doen. 

Vandaag hebben we geen uur, maar we worden toch rond 9 uur wakker. Lui zijn in Parijs, dat kunnen wij. We gaan lunchen in “Margot”, bistro’ke hier achter den hoek. Eentje om in den boek te noteren. 

En dan fietsen we naar Les Catacombes, wel een eindje uit de richting. Het fietsen gaat beter, ik had dan ook op aanraden van Stefan een wijntje gedronken bij de lunch. 

Maar Les Catacombes, BUMMER. SOLD OUT. Die had ik niet zien komen, ik dacht echt niet dat dat zo populair zou zijn. Uitverkocht tot vrijdag …. tja dat wordt dus even niks …. das dan eentje waar we voor moeten terugkomen. 

We fietsen dan maar naar Les Invalides, die stond morgen op het programma. We zijn wel onder de indruk. Groot, groter, groots. Ik, als Napoleon-fan, kan het wel smaken al die grandeur. 

We gaan nog eentje drinken en genieten van het mensen kijken. 

Om 5 uur zijn we terug aan boord. Zalig op het achterdek, in den Arsenal, een oase van rust in het hectische Parijs. 

Straks varen we uit, we gaan de op Seine tegen valavond. Benieuwd naar de verlichte Eiffeltoren. 

Samois-sur-Seine - Les Cérises Le Draveil

De girls zijn vertrokken, de boot opgeruimd en Stefan zit in de Taxi onderweg naar hier. Wat een weekend. 

Vrijdagavond nog een stresske geweest. Om 9 uur hadden we nog steeds niets gehoord van VAB, toch maar eens bellen. Bleek de agent niets geregeld te hebben dus of het voor de volgende dag zou lukken was helemaal niet zeker. Maar als we zelf onze tickets boeken betalen ze alles wel terug. T ging ons niet om het geld, t ging ons om het geregel VAB! Kunnen we om 9 uur alsnog alles regelen, echt niet leuk. Maar we boeken een ticket heen en weer en regelen een taxi die Stefan naar Gare du Nord brengt en hem zondag ook weer oppikt. 

Zaterdagochtend staat de taxi er om 7 uur. Heel dikke knuffel, moeilijk. Hij weg. 

Ik kruip er terug in en slaap tot half 11, echt lang. Ga een baguette en croissants halen, zet de Sunstar aan kant en wacht op de vriendinnen. En daar zijn ze dan om dik 2 uur. Die zijn zot, om 9 uur deze ochtend zijn ze vertrokken. 5 uur hebben ze gereden opdat ik hier niet alleen zou zijn. Zo maken ze ze toch niet meer hé🥰

We doen een late brunch op het achterdek, inclusief een blinde Croissant-test. Dellafaille moet niet onderdoen voor de Franse bakker. Het weer valt al bij al nog mee. We kletsen over de dingen des levens, we hebben alle 3 al afscheid moeten nemen van mama’s en of papa’s, maar verkopen ook kul.

We maken een wandelingetje naar het kleine eilandje en drinken Bubbles uit mijn nieuwe glazen.

Dan is het al tijd om te gaan eten. Ik heb in het dorp gereserveerd in een Franse Bistro, heerlijk.

Voldaan en moe keren we terug naar de Sunstar. Mimi kan eindelijk haar Columbus-droom waarmaken in het vooronder. 

De hele dag ben ik uiteraard ook met mijn gedachten bij Stefan. Ik zal het straks wel horen hoe het gegaan is. Maar ik zie wel dat Storm en Wolf er zijn om hem te halen en te brengen en voor eten te zorgen en …. trots op mijn al mijn mannen. 💓

We hebben alle 3 goed geslapen, licht ontbijtje want straks gaan we bij de Italiaan lunchen. Op aanraden van een geestige voorbijgangster trekken we onze stapschoenen aan en maken we nog een wandeling naar de andere kant.

We ontdekken daar nog een leuk restaurantje en ik reserveer voor vanavond. Het wordt een culinair weekend. We lunchen heerlijk in de Démé, waar ze de chaos beter onder controle hebben dan toen Stefan en ik hier vorige maand waren. 

En dan is het weeral tijd om afscheid te nemen. Ze zijn hier een dikke 24 uur geweest. Perfect gewoonweg, hoewel het langer mocht duren van mij. Ze verzetten mijn zinnen, zijn het beste gezelschap ooit in zulke tijden.  Ze Zijn fantastisch.

ENTER STEFAN

Ondertussen zijn we een dag verder en liggen we in “Les Cerises” een jachthaven op een kleine 20 km van Parijs. Onze plek is geboekt in den Arsenal voor 3 nachten.

Dus gisteren komt Stefan aan. Hoe intens kan een knuffel zijn? We zetten ons op het achterdek en dan is het tijd om de emoties los te laten, te ventileren en echt voelen waarover het gaat en wat je voor elkaar betekent. Het is goed geweest. Hij is bij zijn mama geweest en er voor haar kunnen zijn, ze hebben een mooi intiem moment kunnen delen tijdens de nacht. Heel fijn, maar ook moeilijk. Hij heeft met de zussen en Filip kunnen praten. Uiteraard heel veel emoties, praten, vertellen, ventileren en knuffelen. 

En dan gaan we heerlijk eten in Le Relais de l’écluse. Perfect. Ina en Mimi hadden ‘s middags al bepaald wat we moesten eten en dat hebben we dan ook gedaan. T was lekker. 

We kruipen er vroeg in …. emoties zijn vermoeiend 😉

Vandaag verlaten we Samois-sur-Seine. Hier komen we zeker terug. Het wordt een lange dag varen maar dat is ok. We willen tot net voor Parijs geraken zodat we er morgen voor de middag zijn. Wie weet kunnen we nog naar Le pure Café voor de lunch. 

Les Cérises, dat wordt de plek voor vannacht. 

Episy- Semois-sur-Seine

Als we de motor willen starten deze ochtend effe verbijstering want niets? Tja, we hebben dat nog al eens gehad maar dan was er een reden. Deze keer kunnen we niets bedenken dat we fout gedaan hebben. Stefan kruipt in de machienkamer maakt een overbruggingeske en START. Zijne mayonnaise blijft  nu draaien om uit te dokteren wat er fout is gegaan. 

We naderen het eind van Canal du Loing. Voor de 2delaatste sluis even aanmeren, de brug over, daar heb je ne Lidl en kan je mazout tanken, amper 500 meter van waar we aangemeerd liggen. Hoe gemakkelijk kan het zijn. Fruit, groenten en magnums bunkeren. 

Vandaag maken we het cirkeltje rond, we varen via Moret-sur-Loing de Seine op. Hier begon een dikke maand geleden ons avontuur naar Canal de Nivernais. Het voelt aan alsof we nu echt op de terugweg zijn. Eigenlijk zijn we al op de terugweg sinds Decize maar zo voelde dat niet. Nu wel, thans Parijs komt er nog aan en misschien de Samber en De Dender? Maar toch. 

Hoe dichter we Parijs naderen hoe meer Stefan toch begint te denken om over huis te gaan. Als we in Samois-sur-Seine aankomen beginnen we uit te zoeken wat mogelijk is. Treinen, bus, Taxi, de girls laten komen met nen auto, we bellen de VAB, we hebben tenslotte een reisverzekering. 

Om een lang verhaal kort te maken; de VAB gaat het  regelen: Stefan kan op en af naar zijn mama. Ik blijf hier en de girls komen af, zodat ik hier niet alleen hoef te zijn. 

Ben blij dat ze komen maar nog blijer dat hij even naar zijn mama kan.