Feest op de Lindelei

Cambrai - Valenciennes - Doornik - Oudenaarde - Gent Lindelei

De laatste …. we voelen het wel. In Cambrai amuseren we ons wel. Fietsen en wandelen wat in het oude stadscentrum, platdujouren, doen inkopen …. fietsen in Parjs is gemakkelijker.

We dumpen alles op de Sunstar en gaan op zoek naar Diesel. Google maps wijst de richting. We zien een groot bord met de prjzen en een afgedankt tankstation. Tja …. denken wij …. dat is verlaten zo oud en versleten, geen kat te zien ook niet …. maar we vinden nergens het nieuwe dat bij dat prachtige bord hoort. Kiekens na wat rondrijden zien we er ineens een aantal auto’s aanschuiven …. oud en versleten werkt nog altijd in Frankrijk.

We rijden 2 keer op en af, de diesel is hier goedkoper als in België dus kunnen we maar beter bunkeren. We zijn inderdaad op Canal-St-Quentin niemand tegen gekomen, niemand die ons voorbij gekomen is of niemand in tegengesteld richting. We waren er dus helemaal alleen. Vanavond passeren ons hier in Cambrai 2 vrachtschepen. Tja dat hadden we gehoord dat die onderweg waren en dat was het dus.

 De volgende dag varen we verder tot Valenciennes. Het plaatsje dat ik gepland had om te overnachten is er niet en het volgende is 10 km en 3 sluizen verder en eigenlijk zijn we moe, maar als het moet dan moet het hé. Ma, ar we hebben weer geluk als we de 1ste sluis naderen staan er borden van een port de plaisance? niets van in onze boek terug te vinden. Effe checken bij de sluiswachter en ja hoor, het hoekske om …. een pracht van een nieuwe jachthaven …. Tsjakaaa. Komt als een geschenk uit de hemel.

De laatste nacht Frankrijk. Dan is het doorzetten naar Doornik/België. Slecht weer we doen onze regenpakken aan. We hebben ze niet echt nodig gehad maar we hebben ze toch aangehouden. We varen België binnen. Tja …. In Doornik liggen we aan de nieuwe steiger, hebben we te maken met internetfraude als we de elektriciteit willen aansluiten, maar we lossen het op. Slecht weer en slechte plaats. Heel de tijd vrachtverkeer en we gaan op en neer en op en neer.

Ik pink een traan weg; Bpp is vertrokken (samen met the Queen). Niet blijven dan maar, we vertrekken de volgende dag naar Oudenaarde. Onderweg worden we constant getrakteerd op prachtige regenbogen .... voor mij heeft dat een speciale betekenis ....

En wie ligt er voor ons in de haven de Miro, één van de boten van klein Antwerpen in Moret sur Loing. De vaarwereld is klein. Ofte het is eigenlijk hetzelfde als met de andere reizen die we maken, of je nu in Azië, of Zuid- of Centaal Amerika rondtrekt je komt mensen tegen en vaak dezelfde opnieuw omdat je dezelfde route neemt. Filip en San komen aperitieven en we gaan samen een hapje eten in Odnar, leuke plek en op wandelafstand van de jachthaven. Bedankt Karo voor de uitstekende tip. Leuke avond In Oudenaarde blijven we wel een dagje. T is mooi weer, we wandelen naar ‘t centrum. ‘t Is kermis en we trakteren ons op smoutebollen. We smullen ze op op een bankje en het is duidelijk #ikhebmijnautogewassenheddemijgezien vandaag. We schuilen voor de regen in een gezellige koffiebar met heerlijke koffie. Dan is het tijd om door te varen naar Gent, de voorlaatste etappe. Overmorgen gaan we naar huis. We willen donderdag in Antwerpen zijn. De Lindelei is leuk liggen, centrum Gent. We zijn nog maar net aangekomen of Tuut Tuut, Ina komt eraan. Ik wandel haar tegemoet want we liggen helemaal achteraan de steiger. Wat een blij weerziens. Het nadeel van een lange reis maken is dat je mist en gemist wordt. De knuffels waren dan ook warm en echt. Luieren, kletsen, aperitieven, dineren, drinken, bijpraten op ons achterdek, in excellent gezelschap is goud waard.

Vandaag wandelen we een tourke in Gent, we trakteren ons op een warm appeltaartje met slagroom en ijs. Tja, deze guilty pleasure leren we niet echt af. We eindigen weer op de beste plek, het achterdek want het is weeral mooi weer vandaag. Straks komen Anke & Patrick aperitieven en Karolien dineren. Weeral feest.

St-Quentin - Riqueval- Cambrai

Een dagje St-Quentin, grote stad met …. een kathedraal. Het is markt maar we zijn natuurlijk bijna te laat. We bezoeken de kathedraal en trakteren ons ne plat du jour. Bingo, t was Belgisch stoofvlees en ne peche melba voor Stefan en ne croque met geitenkaas en café Gourmand voor mij. Complimenten aan de chef. ‘t Zijn bierfeesten in St-Quentin, leuk maar heel het mooie plein staat vol dus we zien er niets van. We moeten schuilen voor de regen “REGEN” ????? bestaat dat nog???? kopen een lekkere baguette voor vanavond en fietsen terug naar de boot. 

‘s Avonds regent het nog eens goed. 

De volgende dag slapen we uit, kuisen de Sunstar nog eens, ‘t was nodig …. shame on us. En dan vertrekken we rustig richting Riqueval tunnel. Ik zie er wat tegenop maar ja. We komen in de vroege namiddag aan. Er is hier …… geen kat. Alleen rood licht omdat we niet in de tunnel mogen. Nog eens lekker BBQ’en want wat moet je anders in the middle of nowhere. 

Deze ochtend doet het pijn om 7 uur. Maar het is wat het is, de remorquer (boot die ons door de tunnel zal trekken) is besteld om 7.30, we hadden geen keus. Om 7.30 pil, tuuuut tuuut, autoke van de vnf met 2 remorquercowboys en den baas. En ze laten er geen gras over groeien hoor. We krijgen nog rap een nieuw kaske voor de sluizen, we krijgen de touwen die we vanvoor moeten vastmaken en weg zijn we. De Tunnel van ongeveer 6 km in, achter een gammel remorquerke dat ontzettend lawaai maakt en erg traag vordert.

We gaan er ongeveer 2 uur over doen. Het is koud en donker. Maar de Sunstar doet het goed, ze blijft netjes in lijn volgen achter de remorquer. Stefan moet amper iets doen.

Na een tijdje krijg ik last van een vorm van claustrofobie, ge ziet de gaatjes niet als ge 6 km tunnel door moet.  Dankbaar voor een paar jaar mediteren …. ik concentreer me op mijn ademhaling, hier en nu, in en uit. Het helpt. Ik neem de tijd om mijn ritueeltje nog eens te doen. Goed zo. Na 50’ zijn we halverwege en kan ik beginnen aftellen. Ben blij als we eruit zijn, Stefan ook. Geen horror stories, het verliep perfect. We hebben hem nu ook gedaan en als het aan mij ligt “nooit meer”. 

We hebben nog 28 km en 17 sluizen te gaan tot Cambrai. Dat is veel maar we gaan dat toch doen. Het kanaal wordt mooier na St-Quentin, maar het blijft vervallen, de aanlegplaatsen niet echt betrouwbaar en ontzettend veel gras.

Voor elke sluis moeten we door een poel van gras, ongelooflijk dat ze het kan, minder dan stapvoets. Vermoeiend en stresserend. Na 10 sluizen wordt het plots beter. Pffffff. Binnen een paar dagen sluit Canal du Nord voor een paar weken, ze kunnen hier maar beter beginnen kuisen. 

In de vroege namiddag komen we aan in Cambrai. We besluiten hier weer 2 nachten te blijven. Morgen inkopen doen en diesel bunkeren. 

Ik laat een traantje als ik hoor dat Bpp ons aan het verlaten is. 

St-Quentin

We blijven dus een dagje in St-Quentin. Doorvaren heeft geen nut want op zondag is de Riqueval-tunnel gesloten en dan liggen we daar. ‘t is hier wel bizar in de Ghost-Jachthaven; we hebben dus stroom en water, kennen de code van het poortje, kunnen binnen en buiten maar hier is niemand. Als we de fietsen van boord aan het halen zijn komt er nog een man langs. Eigenaar van een schip dat hier ligt, babbeltje doen … tja hetzelfde verhaal …. was privé …. nu van de vnf? hij weet het niet echt …. hij houdt hier een beetje een oogje in het zeil ….. geeft ons nog een tip om de Riqueval zonder brokken door te sukkelen en voilà zo gaat dat hier in de haven van St-Quentin. We fietsen naar de stad, het oude centrum is wel mooi. Buiten het centrum is het echt vergane glorie, kapotte gebouwen, .... verloederd. Er zijn net bierfeesten dus dat is voor ons wat jammer want nu kunnen we het plein met de mooie gebouwen niet goed zien. We bezoeken de kathedraal, GROOTS en gaan lekker plat du Jouren.

We lopen nog wat rond. Ik scoor een eifeltorentje bij Pandora, herinnering aan deze reis. Terug naar de boot en rust.

Pont-L’Eveque - Ilse de Saint-Simon - St-Quentin

Gisteren varen we heel op het gemakse verder. We gaan dan toch Canal St-Quentin doen en niet Canal du Nord. Vorig jaar hebben we St-Quentin niet gedaan omdat we horror stories hoorden van de Riquval-tunnel. Een hollander met 20.000 euro schade, een belg met schade en zijn tent in brand (wel een beetje zijn eigen fout maar toch) enz …. Dus wij du Nord op …. dit jaar toch maar St-Quentin. Du Nord is ook maar niks. 

Dus gisteren een stukje dat we vorig jaar gedaan hebben maar dan in de andere richting. Deze keer is het Stefan die aan de stok, ofte de flosj, moet trekken (duwen) en plots …. om zijn evenwicht te bewaren …. heeft hij de rode stok (alarm) vast en BAM; sluis geblokkeerd. Stiekem vind ik het niet zo erg, mr perfect op het water … stand is 1 - 1 :-)

Effe bellen en op 10 minuten zijn we verlost, de sluiswachter was in de buurt. Canal du St-Quantin op met ons kaske. Nog eerst de tent neerleggen, dat was lang geleden, maar we kunnen het nog. Klaar voor ongeveer 100 km en 35 sluizen. 

Maar het kanaal valt tegen, geeft ons niet wat we zoeken. Pas op; het is kleiner, groener maar OH zo vergane glorie, alles is in verval; de sluizen, de kaaien, de aanlegplaatsjes, de dorpjes. 

En dan plots gisterenavond, op aanraden van de sluiswachter varen we tot Isle de St-Simon, een onbewoond eiland, op de kruising van het kanaal naar de Somme (dat nu gesloten is). Daar zijn een paar bolders tegen een lelijke muur. We kunnen niet tegen de muur liggen, omdat het water laag staat raken we de grond. Geen erg want hier komt toch geen boot meer langs. De sluiswachter had het ons gezegd, we zijn de enigen …. we begrijpen waarom. 

Maar Ilse de St-Simon is de beste plek waar je kunt aankomen als je net iets te lang gevaren hebt en alleen maar rust wil. Hier is geen kat … dus dat wordt buitendouche met de modderscrub, ik heb zelfs nog een mannelijke versie voor Stefan. Het zou wel eens kunnen dat het de laatste keer is dat we de buitendouche gebruiken want het weer is aan het keren. 

Stefan tovert nog een heerlijke pasta op tafel, nog een serieke kijken en weeral eens beseffen wat een gelukzakken dat we zijn. 

Het is hier muis- muisstil. We slapen zalig, dat moet ik niet uitleggen. 

We slapen weeral lekker uit. Onze bestemming is St-Quantin, daar is een jachthaven met wasmachien en al. We komen van de sluiswachter te weten dat we de gevreesde Riqueval-tunnel 48 uur op voorhand moeten bellen. Kut we willen er morgen om 15.00 uur door. 

Dat wordt er dus gene. Morgen om 7.30 en anders maandag om 7.30. Blijkbaar draait de namiddagshift niet meer. We beslissen maandag om 7.30 anders zijn we weer aan ‘t prossen, we blijven dan wel 2 nachten in St-Quentin, rust. 

Leek een goede beslissing tot we hier aankwamen. De haven is lelijk en  verschrikkelijk onderkomen.

Een Frans koppel van een andere boot helpt ons verder. We krijgen de code van de deur (hoewel de poort gewoon open gaat want die is kapot), de capitainerie daar is niemand dus wasmachien en internet “forget it”, de stad is niet op wandelafstand, de lidl misschien juist.  

Vanavond BBQ dus wat ingrediënten gaan halen, stevige wandeling. En als we terug zijn …. begint het te regenen, op zich is dat goed nieuws maar …. tja we zijn het niet meer gewoon. 

Wel een bonus …. op de boot naast ons …. zit een ijsvogel, net lang genoeg om een foto te trekken …. maar ja ze zijn het mooist als ze vliegen.