Compiègne - Pont l’Eveque

Compiègne is eigenlijk wel een leuk stadje. We bezoeken het samen met onze Zweedse vrienden.

Hun verhaal is wel heel erg. 2 jaar hebben ze voorbereid aan deze reis. Huis verkocht, boot gekocht om te gaan overwinteren op de Middellandse Zee. In 2024 terug want dan zou hun appartement klaar zijn. Dus ze vertrekken uit Zweden, door Denemarken, Duitsland,Nederland en België. In Givet aan de Franse grens horen ze dat de Maas dicht is. Terug naar boven en langs Canal du Nord via Parijs naar beneden. Als ze aan de Loing komen, horen ze dat ze moeten spoeien om in Briare te geraken want ze gaan het water laten zakken. Op 3 dagen rushen ze naar beneden (“crazy”) om daar te horen dat ze terug naar boven moeten want de Loire gaat sluiten en de Briare gaat het water laten zakken. Daar hebben wij ze voor de eerste keer ontmoet. Henry vertelde ons van de problemen op de Briare maar wij waren toen in andere sferen na het zoveelste feestje op de kaai met de bende van Marit na het ritje op de Briare. Henry Janet en the doug Eliot hadden toen een crisis meeting. De volgende ochtend als de man van de capitainerie hetzelfde vertelde piepten we ook even anders. Ze rushen naar boven, bang om vast te raken met hun diepgang van 1.60 m, een stuk daarvan met ons. We leren ze dan wel wat beter kennen. We zien ze terug in St-Mammet waar ze even uitrusten en hun wonden likken en naar oplossingen zoeken. Uit het water halen en overbrengen naar het Zuiden is hun te duur. (3600 euro’s). Dus beslissen ze heel de weg terug te varen. We zien ze even in Parijs op hun terugweg. En pikken ze later op op de L’Oise. In Compiègne denken we even begrepen te hebben dat Canal du Bourgogne à Champagne open gaat. Dus toch een Window om er te geraken. We bespreken met hen de mogelijkheden en ze moeten weer eens herbekijken. De volgende ochtend komen ze met hun beslissing ze gaan toch nog eens proberen om er te geraken. Stefan belt naar de desbetreffende waterwegen en OMG de Window is maar voor 2 dagen …dus het gaat niet. Weer herbekijken wat ze moeten doen. Je zou voor minder de moed verliezen. Wij denken aan de boot hier ergens of in Antwerpen te laten en volgend jaar in het voorjaar een nieuwe poging te ondernemen. Zoiets zouden wij doen als het onze droom was. Maar wij zijn de Zweden niet en nu hebben ze wel even tijd om na te denken. We gaan samen Compiégne in en ze trakteren ons op de lunch, voor niets nodig maar ze willen dat echt. Wij doen maar wat we doen, informatie verschaffen waar zij niet aan geraken omdat ze de taal niet spreken. Communicatie is zo belangrijk. Maar ook schakelen en out of the box denken.En …. aanvaarden dat de Franse waterwegen zijn wat ze zijn. Wij hebben gemakkelijk spreken want wij hebben kunnen doen wat we wilden doen. We hebben Filip die ons op de hoogte houdt en we kunnen communiceren met de sluiswachters. En wij hebben tijd. We varen nog samen naar Pont l’Eveque. ‘

s Avonds legt Stefan nog alles uit over hoe ze verder moeten varen en via Terneuzen of via Antwerpen en de tij en …. veel foto’s en nota’s. En ze kunnen ons altijd bellen. Deze ochtend zijn ze vroeg vertrokken via Canal du Nord. Ben eens benieuwd wat ze nu gaan doen. Wij slapen uit, fietsen naar Noyon voor ne plat du jour en een beetje inkopen. Langs de ene kant waren we blij om op bekend terrein te komen, langs de andere kant is er dan ook weer niets aan want we kennen het al. We besluiten om hier nog een nachtje te blijven liggen. Soort rustdag.

Pontoise - Saint-Leu-d’Esserent - Compiègne

We liggen tegen de muur in Compiègne. Beetje op en neer als er een vrachtschip voorbij komt maar best ok. Onze Zweedse vrienden liggen achter ons.

Gisteren hebben we ze opgepikt op aan Auvers Sur-Oise, 10 km na Pontoise. Ze varen met ons mee tot Saint-Leu-d’Esserent. De Oise is mooi om te varen maar saai, zoals Gran Gabarrit kan zijn. Saai en mooi. Saai omdat er weinig aanlegplaatsjes zijn en weinig sluizen, dus voor mij valt er weinig te beleven. Mooi omdat je op een rivier vaart en dat geeft meer afwisseling en schoonheid. Stefan moet zijn aandacht erbij houden want er is wel wat vrachtverkeer. Zoals vandaag, er komt, in tegengestelde richting, een spitske uit den bocht ….. no prob ….. ineens een grote vracht die dat spitske in den bocht voorbij wil …..  op kanaal 10 horen we nog zeggen “ ….2 plaisanciers ….” maar we moeten toch bijna de kant in om te kunnen passeren. Spannend. Daar ik het nu vertel is alles goed afgelopen, maar leuk is anders. 

Zodra we gisteren vastliggen komen de Zweden aan boord, nog geen tijd om ons pastiske te maken. Woaw …. effe wachten …. aanleggen is eerst aperitieven dan komt de rest. Ok ze houden zich even in en staan er 10 minuten later met een fles whisky, bier en nootjes …. ok. Ik begrijp het wel, ze zijn informatie-honger en Stefan heeft de info. Ze hebben beslist om hun droom definitief op te bergen en terug naar huis te varen. Ik vind het heel jammer voor hun maar ik kan het wel begrijpen. Ik zou een andere droom geschreven hebben, maar ik ben niet de 2 Zweden. Stefan (over)informeert en zoek mee naar de beste oplossing om die mensen op de beste en snelste manier terug thuis te krijgen. Ze willen graag bij ons blijven, want wij geven ze zekerheid. Zoals Janet zei :”Ik zie de Sunstar komen en ze ziet er zo sterk en solide uit” Ja dat is ze wel, de perfecte boot voor op de kanalen. Daarom dat wij hier ons dan ook als een vis in het water voelen. 

We bespreken de mogelijkheden en opties, maar leggen hen ook uit dat wij iets anders willen. Zij willen zo snel mogelijk gaan, thuis zijn en wij zijn op vakantie, wij moeten nergens naartoe, hebben tijd. Dat gaat moeilijk zijn. Ja maar ze willen bij ons blijven. ….. 

Een nachtje slapen brengt soelaas. Ze hebben het  begrepen en gaan toch alleen verder gaan. Vandaag nog mee tot Compiègne en dan gaan zij op de gas staan en wij niet. Wij gaan niet Canal du Nord doen maar St-Quantin (met de gevreesde Riqueval-tunnel), gaat langer duren want Petit_Gabarit, veel sluizen, maar laat dat net zijn wat we graag doen. 

Stefan doet nog wat telefoontjes en zoekt de beste optie voor onze vrienden uit, Hij kan ze toch niet aan hun lot over laten. 

Morgen gaan we hier wat rondwandelen, iets eten en dan rustig tot Pont L’eveque.  Wij hebben tijd.

Rueil-sur-Seine - Pontoise

Geen wekker, gemakske, vertrekken. Rustig varen op de Seine. We zijn best tevreden, we verlaten meer en meer de stad en komen terug in de natuur. Het is best mooi. We verlaten de Seine en gaan de Oise op.

Vandaag beginnen we een beetje de balans op te maken. Wat doen we nog wel en wat niet. Het zal wel zeker terug Frankrijk worden en lang want het ligt ons echt wel. Wat gaan we nog doen als we in België zijn of niet. In Pontoise aangekomen gaan we Diesel halen achter ‘t hoekske.

Stefan gaat nog eens op en af. We maken ons “mooi” en duiken het stadje in. Best charmant op de berg met zijn kleine straatjes en kathedraal. We boeken een restaurantje, L’arbre blanc, pikken nog een trouw mee, gaan aperitieven en mijmeren over wat we eventueel in België nog zouden kunnen doen ipv ineens naar huis te varen. Onze Zweedse vrienden liggen 10 km verder en willen wachten op ons. Goed voor ons, maar wij gaan traag en we vrezen dat zij snel willen gaan …. we zullen het er morgen met hen over hebben. Perfecte dag.

Port de Plaisance de Paris: Arsenal - Rueil-sur-Seine

Back to normal? Of heb ik dat al eens eerder gezegd? Anyway we zijn aangekomen in Rueil-sur-Seine, of zal ik zeggen een oase van rust op de Seine die toch wat industriëler en anders wordt. Pas op; het is nog altijd de Seine. 

 Deze ochtend GEEN wekker. Als er iets is dat ik het leukst vind aan pogingen tot back to normal is het dat. We ontbijten, maken ons klaar en roepen de sluis op om op de Seine te kunnen.

Het is 10:12. Tijd zat om de Window van 10:35 te halen volgens Stefan. Ik probeer het even uit te leggen. Er is een stukje waar je alternerend door mag, dus met rood en groen licht. Van het uur en 35’ tot een uur en 50’ voor stroomafwaarts, van een uur en 50’ tot een uur is het voor iedereen rood. van een uur tot een uur 20’ mag stroomopwaarts door en dan weer van een uur 20’ tot een uur 35’ niemand. en dan is het weer aan stroomafwaarts. Dus als je je window mist moet je 50’ wachten voor het rood licht. Misschien snappen jullie er niets van maar geen erg, ik schrijf het voor mezelf :-)

Anyway, mijnheertje “zelfzeker en de Seine is van mij” roept dus de sluis op om 10:12. “Bonjour Monsieur on prépare l’écluse dans 2 minutes” …. 2 seconden later “Allo Sunstar, il y a un bateau mouche qui doit rentrer donc tu dois attendre”. SHIT ! Om 10.23 is de bateau mouche erdoor. Wij de sluis in. Schudden, schudden, schudden, eruit om 10:46. De motor riekt een beetje verbrand want Stefan geeft volle gas om het groen licht te halen, we hebben amper 4 minuten. STRESS. Het is maar even we zien het licht al, maar volle gas is nog altijd traag met de Sunstar. Om 10:49 passeren we het groene licht. Living on the edge. Ik vind dit echt niet leuk. Maar dan vaar je weer op de Seine door het mooie centrum van het oude Parijs, langs de Notre-dame, het Louvre, le palais de justice, musée d’Orsay, de Eiffeltoren en de vele prachtige bruggen. De stress maakt plaats voor dankbaarheid. Wat zijn wij gelukzakken.

We varen verder Parijs uit, komen aan het commercieel centrum

en langs de haven van Parijs, niks vergeleken met die van Antwerpen natuurlijk. Er komen wat meer vrachtschepen maar valt allemaal heel goed mee. We varen vandaag wel een eindje 47 km en maar 1 sluis, dus wel heel saai voor mij. Maar dat gaat het een beetje worden tot thuis. Wegens te weinig water moeten we de grote vaarwegen volgen. Voor pleziervaart is veel gesloten, ook in België. Hier schudden ze nog voor ons alleen in België zal het wachten zijn op een vrachtschip. We kunnen dus ook niet langs onze geliefde Westhoek, niet Veurne en de familie, niet Fintele en de Hooipiete, niet Nieuwpoort Varsenare en Karolien, niet Brugge en de Ex-collega’s van Stefan . Gent en de collectieve gekheid maakt nog een waterkans. Dus we zijn nu echt op de terugweg.

Canal St-Martin Paris

Parijs vanop de Seine

FEEST MET MARIT EN HERVE

Parijs en ‘t Louvre

Nu zijn we eigenlijk pas echt aan ‘t vertragen. Hier in Parijs. We plannen maar 1 activiteit per dag dus het is echt op ‘t gemakske. Vandaag is de activiteit dus het Louvre. Gisteren heb ik zo goed als het lukte me proberen voor te bereiden met nog een aantal tips van ex-collega Birgitte. Maar het is toch niet zo simpel. ik heb het dan losgelaten (zou het ritueeltje in de Sacre-Coeur geholpen hebben?). Als we bijna klaar zijn om te vertrekken komen de ex-buren van Danny, zeilers, aankloppen met de vaarkaart van Frankrijk onder de schouders; “Blijkt dat jullie de specialisten zijn om aan de Middellandse zee te geraken want jullie hebben dat al veel gedaan, dus kunnen jullie ons helpen?” Deuh????? ERROR ERROR. Wij zijn nog nooit naar daar gevaren maar we weten wel hoe je daar kan geraken en ondertussen kennen we wel wat mensen die er dus niet geraken omdat alles gesloten is. We kunnen jullie wel wat gegevens doorgeven. Maar nu eerst het Louvre. Geen erg voor die mensen want ze liggen hier toch vast …. weten niet waar naar toe dus tijd zat. Wij de fiets op en naar St-Germain om te lunchen. We vinden een rustig resto’ke “la palette” in een achterstraatje, weg van de drukte. Met garcons in zwarte broek, wit hemd en lange witte short, echt op zijn Parijs zo hé. Het smaakt ons weeral. De fietsen staan daar eigenlijk goed dus laten we ze staan. Het Louvre is maar aan de overkant. Het is toch een ervaring het Louvre. Aanschuiven zelfs al heb je een ticket met tijdslot, maar minder lang dan zonder ticket.

Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken en besluit dat pas na het bezoek te beslissen. Het gaat allemaal vrij vlot. Eens binnen in de pyramide volgen we de stroom en voor we het weten zijn we binnen zonder plan. Kiekens. Geen erg, dankzij mijn summiere voorbereiding zitten we in de juiste vleugel en alle pijlen wijzen naar de Mona Lisa en dat was doel 1. Samen met een meute andere toeristen hebben we ze snel gevonden. Weer aanschuiven. Tja, ik heb ze nu gezien, achter glas. Je blijft er niet echt staan want er zijn er zoveel die ze van dicht willen zien. OK.

En dan zonder plan lopen we wat rond. We zien mooie grote schilderijen, zoals de kroning van Napoleon en mooie beelden en andere dingen en prachtige zalen. Je loopt door het kasteel in de grandeur van toen in een chaos van mensen. Misschien wel het grootste kasteel waar ze een museum van gemaakt hebben. Wat een idee. Je wandelt constant tussen schoonheid. We vinden de vertrekken van Napoleon, natuurlijk nog mooier dan in Fontainebleau.

De Venus van Milo. Het Oosterse stuk is prachtig.

Te laat zet ik mijn Strava op want ben wel eens benieuwd hoeveel km we hier doen. Ik denk dat het er kleine 10 zullen zijn. Trappen of trappen af. We vinden het wel leuk. Achteraf besluiten we dat het zeker de moeite is, maar je moet je goed voorbereiden …. maar eigenlijk kan je dat pas als je het gedaan hebt. Terug naar onze fietsen in St-Germain aan de overkant. Café-cremeke drinken en dan naar huis. Ik heb een bijna-aanrijding met een step. Mijn fout ik reed door het rood. maar mijn remmen deden het perfect en hij was niet boos of zo hoor. Ik ben wel geschrokken en mijn fiets ook, er zit nu een rammelke in. ‘s Avonds komen de Duitse zeilers buurten en info halen, weeral gezellig.

Parijs LEEFT

Vandaag bezoeken we Paris met de fiets. Super is dat. “Meestal” fietsen we op afgebakende fietspaden.

Ik zeg meestal, want soms zit je ineens gewoon midden in het verkeer. Gelukkig is het zondag, dus niet te druk. Maar de chaos van het franse verkeer is ook terug te vinden op het fietspad. We fietsen in alle richtingen, dubbelen of niet, en negeren de kleuren van de verkeerslichten. Maar wij vinden het al bij al wel fijn. Het plan voor vandaag is de Sacre Coeur, dus best wat bergop. Leve standje sport van de elektrische fiets. Het is weer toeristje-boven. Het is wat het is. Even aanschuiven (valt wel mee) en dan zijn we binnen. Mooi, echt wel.

Maar langs buiten is ze mooier.

We gaan in het stukje voor alleen bidden. Rust. Even mijn ritueeltje doen. Eindelijk. Stefan zit het rustig uit naast mij. We lunchen helemaal boven in Montmartre. Lekker. Fietsen naar beneden tot aan het Louvre, even prospectie doen voor morgen. De fietsen kunnen we daar echt niet kwijt. Parijs kan je met de fiets doen maar aan het Louvre kan je niet parkeren. Met de fiets naar het Louvre is NOT DONE, dat is duidelijk als we het aan de man van de security vragen; de mens is oprecht verontwaardigd dat we vragen naar een fietsenstalling….. “op ‘t straat met je fiets”. Whatever. We fietsen nog wat door naar de Eifeltoren, langs Palais des Invalides, en Musée d’Orsay (misschien moeten we dat toch doen?).

Overal waar we komen leeft het, de mensen zijn buiten, zitten op het gras, dansen, genieten …. Parijs leeft. Als we terug aan de jachthaven zijn hebben we er 27 kms opzitten.

Flink van ons. Danny en zijn nieuwe matroos Michel komen even aperitieven. Het gaat niet zo goed met Bpp. :-(

Evry - Paris

Heerlijk geslapen aan de muur voor de sluis van Evry, met den Tuur achter ons. We vertrekken samen met ons gepensioneerde binnenschippers richting Paris. Ze zijn iets sneller als wij maar aan de sluizen moeten ze wachten en tegen de deuren open gaan zijn wij er ook. Het gaat vlot en in de vroege namiddag naderen we Parijs. Heel bijzonder is dat met je eigen Sunstar op de Seine deze gigantische stad binnenvaren. Heel anders dan op de ring met de auto. De jachthaven Arsenal ligt in het Zuid-Oosten van Parijs dus we varen nog niet de stad door dat is voor als we naar huis varen. In de verte zien we de Notre-Dame.

Allemaal best indrukwekkend. We roepen de sluis op en mogen onmiddellijk binnen. Uiteraard een grote jachthaven midden in Parijs.

We krijgen plek 59 en meren netjes aan. Danny komt effe buurten. In de Capitainerie leggen ze alles netjes en vriendelijk uit. Het prijskaartje is er eentje om U tegen te zeggen. Maar we gaan het niet aan ons hartje laten komen. Wij zijn met de Sunstar in Parijs ! Via Paris Plage wandelen we naar de Notre Dame, dat was het plan. Nog altijd mooi hoor en flink aan het herstellen van haar brandwonden.

We duiken Quartier Latin in. Toen ik hier als 16 jarige was vond ik het geweldig. Nu is het ons te druk, te toeristisch, te weing authentiek. We vinden toch ergens een plekje om te eten en het smaakt ons. Moe en voldaan eindigen we zoals meestal met een glaasje op het achterdek. Ik boek onze tickets voor het Louvre. We moeten nog eens studie maken van hoe het te bezoeken. Paris is vermoeiend.

Melun - Evry

Ik heb vandaag een mindere dag. Moet kunnen. Het gaat met niet af. Ik zit met Mimi en Bpp in mijn hoofd. Ik heb ineens door dat Parijs eraan komt en dat ik daar totaal niet over nagedacht heb en je moet dat eigenlijk wel doen en dinges plannen en reserveren, besluiten wat je gaat doen. Marit en Hervé komen 2 dagen af, heel leuk maar dat zijn 2 dagen waar we ook rekening mee moeten houden, en dat is iets wat we eigenlijk al enkele maanden niet doen. We leven er maar wat ongecontroleerd op los en we love it. Dus allemaal zaken die ik niet echt onder controle heb en …. ik mediteer al een tijdje niet meer …. niet goed hé ….. ik heb stress en heb er last van. Kieken dat ik ben. 

We varen vandaag wat verder. Parijs nadert. De jachthaven waar we willen overnachten heeft geen plaats meer. Kut; Dan maar gewoon voor de sluis. Die Australische van Melun had gezegd dat het voor de sluis van Evry wel goed liggen is. Ze heeft gelijk. 

Stefan en ik steken de koppen bijeen en maken een beetje een planning. Kiezen wat we willen doen in Parijs en wat niet. We houden het luchtig en plannen een leuke activiteit met Marit Hervé en uiteraard de Sunstar. 

Het is hier inderdaad goed liggen. In de late namiddag komt half klein Antwerpen hier aan. Danny en Tuur. Dus het wordt nog druk. 

En dan komt het volgende probleem. Je denkt nu is alles achter de rug maar Filip stuurt ons de berichten van Vesurius dat de waterlopen voor alleen pleziervaart sluiten alvast tot 28/8. Daar gaat de westhoek. Het blijft ons achtervolgen. 

Als we ‘s avonds aan ‘t buurten zijn met Danny en Tuur (2 gepensioneerde binnenschippers) zegt Tuur dat hij zich zorgen maakt over de OIse (dat komt na de Seine) want die krijgt van nergens zijn water en dan zou dat wel eens tot december kunnen duren. Tuur kan het weten. Daar gaat mijn rust. 

Port du Pays de Fontainebleau - Melun

Net wakker voor de wekker dat is altijd plezant. We waren al wel een paar keer wakker geworden hoor deze ochtend want we liggen op de Seine en het vrachtverkeer komt ‘s ochtends al vroeg op gang. Als er een vrachtschip passeert beweegt de boot hevig heen en weer en daar wordt je wakker van …. maar je valt er ook terug van in ‘t slaap. 

Vandaag gaan we Fontainebleau bezoeken, een beetje het buitenverblijf van alle Franse vorsten. Het is op 4 km van waar we met de boot liggen. We fietsen door het park van Fontainebleau wat enorm indrukwekkend is. Het kasteel kan alleen maar in superlatieven beschreven worden; grootser, mooist, gedetailleerdst, meest, veelst, kleinst, GRANDEUR. We lopen er wel 3 uur rond met onze audiotour. Best interessant, ik kom heel wat te weten over Napoleon wat ik niet wist. Bvb dat ze zijn legertent le Palais Canvas noemden, het speelgoed van zijn zoontje enz allemaal dingen die ik leuk vind. De kamers die we te zien krijgen zijn er te veel en te druk maar toch zijn er die eruit echt schieten. Ondertussen zijn we het meeste vergeten wat we gehoord hebben maar als je gaat kijken is het wel leuk dat weet waar je naar kijkt. 

We lunchen veel te duur in Fontainebleau, toeristisch en steeds dichter bij Parijs.

In de late namiddag varen we door. We gaan niet ver. Melun is een grote stad, maar niet echt interessant. We liggen dubbel naast een vriendelijke Australiër We lopen wat rond en eindigen op …. de Sunstar. 

Moret-sur-Long - Port du Pays de Fontainebleau

Niet veel te vertellen vandaag. maar wel een fijne dag. We slapen uit, kletsen wat met de Antwerpse buren, gaan naar de winkel en vertrekken. Achter het hoekske de Seine op. Het plan is klein. Amper 10 km en 1 sluis. We liggen op de Seine, Grand Gabarit; dwz commerciële vaart, grote sluizen en grote vrachtschepen. Dus we bewegen hier wel wat. Maar het is mooi. Een rivier heeft een ander cachet dan het kanaal. Plan is om morgen het Chateau van Fontainebleu te bezoeken, amper 4 km hier vandaan.