Nevers - Cours-les-Barres

En hupakee, weer een zalige dag. 

Niks speciaal, gewoon varen maar leuk. Wat maakt het leuk? Ik weet het niet want niet alles loopt altijd gesmeerd hoor. 

We vertrekken rond 12 uur. We moeten door 2 automatische sluizen en dan over een aquaduct met een dubbel sluis die bedient wordt. Dan zijn we daar rond 13.00, na de lunchpauze, denken we. Maar nee hoor, om 12.20 zijn we aan de  eerste automatische sluis. Geen licht, niet groen, niet rood-groen, niet rood, NIks. Dus ook de  sluizen nemen lunchpauze. Die hadden we niet zien komen. We knallen hem in in het gras en zitten onze tijd uit. En ja hoor om 13.00 uur pil, licht op groen. Soms vergeten we dat we op de FRANSE kanalen zitten. Het begint te regenen. YIHAAAAA. Maar het is niet veel, maar wel verfrissend. Het is ook de hele dag bewolkt, dat is wel best zo fijn. 

Aan het aquaduct hebben we ook rood. Nog eens 20 minuten wachten. Er komt juist één naar boven en je kan niet met 2 door het aquaduct. We drinken een tas koffie, dat doen we zelden zo in de namiddag maar vandaag is  het er echt de dag voor. En dan is het aan ons. 

We hebben veel beziens, veel toeristen die het interessant vinden wat er gebeurt en blij zijn dat er een bootje is dat de boel doet draaien. We worden driftig gefotografeerd. Ik schirijf mijn e-mailadres en telefoon op een papiertje, le monsieur avec le chapeau, die moeten we hebben. Stefan vraagt aan zijn vrouw of ze de foto’s willen doorsturen want wij hebben geen foto’s van de Sunstar in actie. Le monsieur avec le chapeau is duidelijk geflateerd dat wij hem uitgepikt hebben als boot-fotograaf en trekt nog meer foto’s. Ik ben benieuwd of we ze gaan ontvangen. Op het viaduct van Digoin heb ik het de eerste keer geprobeerd en Pascale heeft ze toch mooi doorgestuurd. 

Het was wel indrukwekkend, zelf voor ons nu we zoveel aquaducten en meer dan 300 sluizen verder zijn. Je vaart via het viaduct direct de eerste sluis in, 9 meter zakken. De deuren gaan open,direct in de 2de sluis met schuine muren. Haakje van de sluiswachter voor het touw en daar gaan we, weer 9 meter zakken. En al die fans op de kant aan de sluis. 

We varen nog een beetje verder, nog 1 sluis. Toffe sluiswachtster. Stefan draait graag mee de deuren dicht en open. En ze beloond ons met het nieuws dat de probleembief vandaag 1,60 m water heeft. Vanwaar het komt geen idee. Maar dat is super nieuws. Fingers crossed dat het blijft. Ze geeft ons nog wat toeristische tips, als we morgen naar de ronde sluis fietsen moeten we de moeite nemen om een paar km verder te fietsen naar Apremont-sur-Aliier, het mooiste dorpje. Dat had Marit ons ook al gezegd, dus het zal zeker waar zijn. We zijn trouwens het eerste bootje dat vandaag stroomafwaarts komt. Het is inderdaad niet druk hier. Een paar huurboten en heel af en toe een eigen schip.

Onze bestemming is Cours-les-Barres, en we worden weer beloond …. is dit geen paradijselijk plekje. 

Rustig, en weer zijn we hier helemaal alleen. Niet te begrijpen. 

Enkele foto's van Alain (le monsieur avec le chapeau)

Chevenon - Nevers

Maar eventjes varen vandaag tot Nevers, de grootste stad op Canal latéral à le Loire. Dus daar moeten we zijn, denken we. Met de fiets duiken we de stad in met groooooootse verwachtingen.

OH fijn Office de tourisme heeft een wandeling door de oude stadskern, gewoon de blauwe lijn volgen op de straat. Dat moeten we zeker kunnen. Maar eerst even een bezoekje aan het Palais Ducal, we zijn er nu toch. Mmmmm?

Allez, we vatten de wandeling aan. Achter den hoek komen we aan een heel mooi versierde kapel. En dan …. zijn we de blauwe lijn al kwijt. Shit. Niks we gaan gewoon naar de kathedraal. Die is best de moeite met 2 koren, wel speciaal een gothisch en een romaans. Ik snapte al eerst niet goed waarom de banken in de 2 richtingen stonden.

En héél mooie moderne loodglazen ramen.

En dan …. hebben we het gehad met de wandeling. Wat is dat toch met ons, zet ons op ne fiets en ‘t is ok maar stappen. No way. Hoe wij ooit die 5-daagse trekking in Nepal rond gemaakt hebben, ik weet het niet. Ik zeg altijd “Héél blij dat we dat gedaan hebben (en dat meen ik echt) maar NOOIT meer”. 

Het is nog geen 3 uur …. waar onze fietsen staan staat zo’n toeristentreintje, 4 euro voor een half uurtje toeristisch toertje. We stappen erop. We maken de mens zijn omzet want om 3 uur pil vertrekken we als enige passagiers. We maken het toertje dat we met de fiets al gemaakt hebben, zien dezelfde dingen en zijn volledig door elkaar geschud als we na een half uurtje terug aankomen. Dat weten we dan ook weeral. Ook niet aan ons besteed. We kunnen er eens goed om lachen. 

We gaan eentje drinken, doen inkopen voor 2 dagen en rijden terug naar de boot. We hebben op een namiddag alles afgehandeld wat we op 2 dagen gingen doen. Morgen varen we gewoon verder. 

Straks gaan we ergens eten en ik heb al wel héél de dag een nieuw kleedje aan. (Maar mijn haar ligt niet goed maar Stefan vindt het niet erg.) 

Decize - Chevenon

Vandaag niet veel te melden. Dagje varen zoals we er al zoveel gehad hebben. Soms ontspannend, soms inspannend. Soms geen gras en soms veel gras. We kunnen onder alle bruggen, nipt maar we kunnen er altijd onder. Het waterpeil staat dan ook 30 cm lager, wegens te weinig water.

Als we op een plek willen stoppen lukt dat niet, we raken de grond. Shit. Een hulpvaardige schipper pakt zijn meetstok en ja hoor …. amper 1 meter. Nee da ga ni lukken. Dus moeten we verder nog wel een eindje maar het vaart gelukkig goed, dus das ne meevaller. 

De laatste sluiswachter weet ons te vertellen dat het du jamais vu is. Alle reserves zijn leeg, dus ze kunnen niet meer bijpompen, nog nooit gebeurd. En in de bief na Marit nu geen 80 cm maar nog maar 60 cm. Eens goed regenen is de enige oplossing. 

We laten het niet aan ons hart komen we zijn nu op een 60 km van Marit, en we komen elke dag dichter. Ons primaire doel is het trouwfeest en daarna zien we wel verder. Het zal van de regen afhangen. We hebben geen keus. 

Anyway, wij vinden een leuke plek voor Nivers. Deze keer liggen we hier niet alleen, dat gebeurt ons niet vaak. 

Decize

Heerlijke dag. Fietsen langs Canal de Nivernais. Het droomkanaal waar we niet opkunnen. We fietsen tot Cercy-la-tour, een kleine 20 km verder. Batterijkes goe vol. We zien de huurboten vechten met het gras en het lage waterpeil. En zien de oude stenen bruggetjes waar de Sunstar echt een maat te groot voor is.

Het is mooi fietsen maar dat is het langs elk kanaal dat hebben we ondertussen wel door. We zijn er rond 1 uur, dus wel een hongerke.

Maar weeral, niets te vinden. We rijden verder het dorp in en vinden een onooglijke bar tabac die open is. We zetten ons en vragen of we de menu du jour kunnen krijgen. Oei, nee. (Alles is op zie ik haar denken) Maar Manneke achter den toog zegt dat het wel kan. Ze kijkt eens raar en lacht. Maar ok het kan dus. En wat wordt het dan? Euhm …. avocado met …. wordt direct teruggefloten door Manneke achter den toog. Het wordt Crudités en de plat weet ze nog niet. ‘t Is goed voor ons, want we hebben honger. Manneke achter den toog verdwijnt en komt terug met 2 franse broden en verdwijnt in de keuken. Zij komt ons vertellen dat het ratatouille met varkensgebraad wordt. Allemaal goed. Wij genieten van onze pastis, want die smaakt ons hier altijd, en de rest laten we gebeuren. 

Uiteindelijk eten we een 4-gangen menu voor  amper 15 Euro. Zalig toch niet. 

We fietsen terug naar Decize, doen kleine inkopen en brengen die naar de boot.

We liggen hier net achter het kantoor van de VNF en als we terug naar Decize willen fietsen gaat Stefan daar achter een vlagske vragen. Nee dat hebben ze niet. HIj vraagt wat door over hoe het zit op de Loire verder en dat probleem waar we van gehoord hebben …. ja daar is een probleem maar hoe zit dat nu weer juist? En dan plots komt daar de bazin van de regio zich moeien, ze komt net aan met haren auto en chique laptop. Maar ze weet ons wel haarfijn uit te leggen hoe het ervoor staat. She knows her stuff. Dus er is een stuk aan Marit waar het ontzettend moeilijk varen is door het gras, je geraakt er bijna niet vooruit. En dan net na Marit is er een bief waar maar 80 cm water in staat. Het is ocharme nen bief van 1 km die alles stropt, maar het is zo. De enige oplossing is regen. REGEN? tja dat zit er echt niet aan te komen. ‘t is wat het is. We varen morgen rustig verder en zien waar we uitkomen. Kun je beter vast komen te zitten en wachten op regen als in de buurt van waar je (schoon)zus woont? 

We fietsen terug de stad in, we struien er wat rond, leuke winkeltjes maar ik koop niets want hier aan boord draag ik toch alleen het uniformpke. Ik heb al 3 kleedjes gekocht die ik amper heb aangehad. We drinken ons nog 2 pastikes in de plaatselijke bar tabac en fietsen terug naar huis. 

Bellen met de girls. Oh wat zie ik die 2 graag. 

Terwijl ik de blog aan ‘t schrijven ben komt er hier nog een Leboat (huurboot) aan en gaat voor de sluis liggen. Maar je moet aan het koordje trekken, anders gebeurt er niets. Stefan fluit op zijn 2 vingers en wij doen teken van trekken-aan-de-koord. Ah de franc valt en ze draaien terug trekken aan de koord maar het is ook al 19.15 dus …. alles dicht. Ze liggen hier nu voor ons want ze raken de haven niet meer binnen. Ach dan liggen we hier niet meer alleen.   

Als spotify de juiste deuntjes speelt, schuiven de Franscretenlaanstoelen aan de kant en oefen we onze dansbenen voor het feest van Marit en Hervé.

Garnat-sur-Engièvre - Decize

Ik val in herhaling als ik zeg dat we een goed plekje hadden en lekker geslapen hebben. Maar het is wel zo. 

We hebben een nieuw ritme en het bevalt me wel. We slapen gewoon tot we wakker worden, nemen de tijd om te ontbijten. Doen dan wat, vandaag was dat de verdere planning bekijken, wat als we de Seine opgaan en wat doen we eventueel daarna. De boeken en de kaarten erbij. Toch nog maar een kaart besteld van de Seine. Wikken en wegen, niks echt beslissen want we zien wel als we daar zijn. Maar we hebben de opties toch al eens bekeken. Rond 12 uur willen we vetrekken. Oh ja van 12 tot 13 lunchpauze. Nog maar effe wachten dan. 

Canal latéral à la Loire is een beetje een vuil kanaal vinden wij. Pas op qua plekjes om te liggen is het super, veel *** plekjes. Maar veel gras (niet overal maar toch heel regelmatig) en nu en dan ligt er iets op de bodem, dat je natuurlijk niet ziet liggen als je vaart maar wel voelt als je erover vaart, das niet echt leuk. 

Onderweg bespreken we wat we al gezien hebben en maken we onze top 3; met stip op 1 de Maas, op 2 komt Canal des Vosges en op 3 het eerste stuk van Canal du Centre.  En dan beginnen we onvermijdelijk over wat we volgend jaar gaan ondernemen …. de Moezel maakt veel kans. 

Vandaag zijn we aangekomen in Decize, weer een klein gehuchtje, maar hier is niet echt veel anders. Hier begint Canal de Nivernais, de droom van Stefan. We informeren bij de sluiswachter en bergen dan definitief de droom op. Hij sprak over 2,50 meter  hoogte, wat we nu wel heel laag vinden. En diepgang met onze 1.20 meter was ook twijfelachtig. 

De kogel is door de kerk, we vervolgen Canal latéral à la Loire. We blijven hier een dag liggen en fietsen morgen een stukje Canal de Nivernais. Als we het mooi vinden komen we eens terug met de fietsen. We hebben nu toch tijd. 

Pierrefitte-sur-Loire - Garnat-sur-Engièvre

Zondag vandaag. En we nemen het au-sérieux. Het bedje op de Sunstar is dan ook een zalig bedje, nog eens omdraaien en terug in slaap vallen. Niks moet vandaag. We konden gaan fietsen maar dat gaan we niet doen. Ontbijten en kletsen op het achterdek, over wat het volgend jaar kan worden, en over varen op de kanalen van Frankrijk, varen in Frankrijk op zich. Hoe vermoeiend het eigenlijk wel is. Nog een verre reis, of de kastelen van de Loire gaan doen, wat wordt de route naar huis, St-Quentin of terug Canal du Nord, langs de westhoek of ineens de Schelde op, en nog veel meer. Er worden halfbakken plannen gesmeed, welk zal er uitgevoerd worden? De plannen bedenken en smeden is half zo leuk als ze omzetten.

Nu we wat langer op het achterdek zitten in daglicht zien we dat er op 10 meter van de boot een klein weggetje is naar het dorp. Als daar gisteren iemand door was gekomen als ik stond te douchen zou die de schrik van zijn leven gehad hebben.  

Om 1 uur bellen we de sluis en zetten we aan. Gras varen is niet zo leuk, heel vermoeiend. Er zijn plekken waar je gewoon niet kan aanleggen omdat je op voorhand weet dat je er niet meer weggeraakt. Het is weer een warme dag, maar niet zo erg als een dikke week geleden. 

Vandaag contact over Whatsapp met Storm, over badkamer kuisen  met welke producties. Nu pas? Het is meer dan een maand dat ik ze gekuist heb??? Maar we krijgen een filmpje van een spic en span badkamer. Anyway, we zijn best trots op hem. Vorige week ging het wasmachine stuk. Damed, wij al online naar een nieuw aan 't kijken. Maar .... is er een McGyver junior in spe? Hij heeft de error opgezocht, koolfilter veranderen, DIY-filmpje opgezocht, easy peasy. Koolfilter on line gekocht en machine uit elkaar. Effe bellen met McGyver sr over de juiste tools en een beetje later een filmpje met een werkend wasmachien "draaien ,draaien, draaien". En Stefan trots, zou hij toch in zijn voetsporen treden. Ik vond het ook wel een sterke stunt.

Canal-latéral à la Loire is weer een andere manier van werken. Hier heb je bij iedere sluis een sluiswachter die de sluis moet doen draaien, met het handje. Niets hydraulisch maar the good old way. Dat neemt zijn tijd natuurlijk. Het zijn ook dikwijls vakantiestudenten. Je zou zeggen de vakantiejob van je leven maar ik denk …. saai. WIj waren om 4 uur het 2de bootje dat een student gezien had. Hier is inderdaad weinig beweging. Hoewel, …. we treffen toch onze eerste naakte Fransman. HIj had rustig in zijn stoeleke kunnen blijven zitten als we voorbij kwamen maar nee hoor, eens goed rechtop staan en naar het water komen; De Partrik

We hebben ondertussen door dat de Franse kanalen varen, is wat het is. Heel mooi, het ene kanaal nog mooier dan het andere, maar het is wel altijd hetzelfde. Het gaat erom welke stad of stadjes je tegenkomt en wat daar te beleven valt. En dat heb je niet altijd in de hand, zoals onlangs Digoin met het feest of Parya met die bijeenkomst van de pelgrims. Beslissen waar je stopt met varen, nemen we dit plekje dat zo-zo is of varen we toch nog verder hopend op iets beters, moeilijke keuzes. Pas op het varen is leuk, onthaasten, samenzijn maar evengoed vermoeiend en heel soms echt kut. Uiteindelijk ben je ook bezig met je huishouden op het water, zorgen dat je voldoende eten aan boord hebt, bed opmaken, de was doen, koken, afwassen, poetsen (maar dat doen we niet echt veel). Maar al bij al helt de balans nog steeds naar de juiste richting. 

Om 5 uur meren we aan op een rustig plekje. Het is hier weeral goedl. En op 9 km van hier is er een Spa-dorp. Misschien dat we daar morgen eens naar toe fietsen. 

We aperitieven zoals we dat goed kunnen en kijken naar de aankomst van den Tour in Parijs. 

Stefan meet de boot nog eens, hoe hoog zijn we nu precies zijn want hij wil persé Nivernais doen. Volgens den boek liggen we te diep en zijn we te hoog maar hij wil het maar niet geloven. We zullen er eens goed naar vragen als we binnenkort in Decize zijn. Daar moeten we beslissen 

Ik bel met Mimi, mijn hart is bij haar en Bpp. Ik wou dat mijn lijf daar ook kon zijn om haar de steun te geven die ze nu verdiend. Onze gedachten zijn bij jullie. 

Dogoin - Pierrefitte-sur-Loire

Het feest was leuk gisteren. Dogoin is ook een fijn stadje. Aan de kerk was er wel wat leven. Een handjevol oude rockers speelden wat oude covers. We dronken een paar pintjes en verbroederden met de plaatselijke bevolking. Op de kerktoren is een groot ooievaarsnest en die kwam net thuis. Best gezellig.

Omdat we in Digoin op het keerpunt zijn heb ik eens een berekeningetje gemaakt. We hebben 1152 km gevaren, 312 sluizen genomen en 202 uur op 41 dagen gevaren. We zijn 2 maanden en 2 dagen onderweg. Nu zijn we op de terugweg. Het voelt anders. 

Vandaag gaan we een beetje fietsen, niets spectaculairs. We fietsen eerst langs de aquaduct waar we straks overvaren want we willen die ook wel eens van opzij bezien. 200 jaar geleden gebouwd en dat staat er nog allemaal hé … wij gaan er zelfs overvaren.

We fietsen nog langs een oud kanaaltje. ‘t Is lekker weertje, bewolkt en zeker niet te warm. We nemen zelf een trui mee maar dat was echt overmoedig. We lunchen in een gezellig restaurantje. Tegen 2 uur zijn we klaar om te vertrekken. En …. we zitten weer met gras of algen, de schroef zit dan vol gras en de motor heeft het moeilijk. Af en toe eens in achteruit en aanvaarden dat het traag vooruit gaat.Hier en daar gaat het beter, we zullen zien wat het verder wordt op Canal à la Loire. De 3de sluis worden we bediend door een praatgrage sluiswachtsters. Ze verkoopt ook tomaten en komkommers en weet ons te melden dat het volgende probleem ons te wachten staat op Canal de Briard. Een bief met maar 1.10 meter water en wij zijn 1.20 meter. ‘t Is hier iedere dag een ander verhaal. Ik geef het op. Op dit moment geen probleem buiten het gras. We hebben tijd want geen chateaux om te bezoeken. Wij zijn gewoon onderweg naar Marit en Hervé We eindigen de dag in Pierrefitte-sur-Loire, in den bled. Hier is niets. Zo weinig dat ik een echte buitendouche neem, met mijn modderscrub van Rituals. Is dat genieten. We worden gewoon aan dat warme weer besef ik als ik tegen Stefan zeg: “‘t is fris, en ‘t is nog maar 20 na 8” en ‘t was 30 graden.

Paray-le-Monial - Digoin

Vandaag speciale dag. We bereiken Digoin. Speciaal moment want vanaf nu varen we niet meer verder maar terug. We aperitieven een speciaal pastiske met wit tafellakentje. 

Deze ochtend word ik wakker voor de wekker, altijd leuk. We hebben wel wat te doen. Wassen, naft halen, boodschappen, …. tja ook op de boot is het ook huishouden runnen. We splitsen op vandaag. Stefan zet mij in gang in de wasserette en fiets dan met het karreke bidonneks naft halen, leegkiepen in den boot en terug naar de wasserette.

Ik ben dan bijna klaar. In de wasserette krijg ik gezelschap van Emmanuel. Emmanuel heeft geen wasmiddel bij. En ik, als voorzienige huismoeder, heb altijd wat reservepadjes bij. Ik trakteer hem eentje. Emmanuel heeft ook een line-yard van de pelgrims aan. Mijn moment om eens uit te horen hoe dat hier nu precies zit. En hij doet graag zijn uitleg. Blijkbaar is er nu een samenkomst van de gemeenschap vandaar de grote tenten, de muziek en al de mensen. Uiteraard is de plek hier speciaal omdat Margaretha hier de verschijning van het heilig hart gezien heeft. We zijn van harte welkom om ook eens langs te komen. Iedereen is welkom en er is voor elkeen iets te beleven. Ik zou nog wel willen maar Stefan is er helemaal niet voor te vinden. Fijne kennismaking met Emanuel-zonder-wasmiddel. 

Was afzetten, en weer weg. Inkopen doen. Tja, die ijskast vult zich nog altijd niet zelf. 

We eten een tomaatje mozarella en rond 2 uur zijn we weg, richting Digoin. Niet ver, 3 sluizen en 12 km. We doen het op ‘t gemakske. In de laatste bief voor Digoin hebben we trouwens geen keus, gras of algen, ‘t is maar hoe je het noemt en dan ga je stapvoets verder. Niets aan te doen. Onderweg komen we het grasmachien tegen. En dan gaat het even beter. 

Digoin is niet echt gezellig, maar we gaan hier toch blijven want het is een kantelpunt. Blij dat we het advies van ons manneke eergisteren gevolgd hebben om in Paray-le-Monial te blijven. 

Ik beslis om nu eens eindelijk goed uit te zoeken hoe dat zit met de Loire en de Chateaux van de Loire en Canal Latéral à La Loire. Want dat is nu waar ik echt naar uitkijk. Ik heb jaren geleden met Dimi de Kastelen van de Loire gedaan en ik zie er echt naar uit om daar nog eens in te vliegen. En maar zoeken op de toeristische kaartjes en niks vinden en allez. Internet erbij en ja, fantastische website van de kastelen van de Loire en de top 10 en de top 20 en ik ga die plakken aan het Canal.Maar het klopt niet. Ahaha op mijn fantastische website staat een map.

Schitterend. Maar ….. die begint in Nantes? Deuh …. en eindigt in Orleans …. Deuh …. daar komen wij helemaal niet. Kieken dat ik ben …. de Loire is groot en gaat helemaal tot den Atlantique …. de chateaux beginnen pas op ettelijke km van Canal Latéral. Of hoe onvoorbereid kan je op vakantie vertrekken. Weeral schakelen.

Maar den apero en wit tafellakentje op het keerpunt van de vakantie verzacht de pijn. 

Blijkbaar is er vanavond in het stadje feest (speciaal voor ons?) dus daar gaan we naar toe straks. 

Génélard - Paray-le-Monial

Dankzij de sluiswachter/mijn held slaap ik als een roosje. Het is dan ook een ***plekje in Génelard. 

Om 8 uur de wekker en om 9 uur weg want we willen korte metten maken met de bief. Hij staat ons al op te wachten en verzekerd ons dat er voldoende water is dat we ons geen zorgen moeten maken.

Sluis 17 in, naar beneden en daar gaan we. Je ziet dat het water iets lager staat maar das geen enkel probleem. We varen op ‘t gemakske de 4 km tot sluis 18. Manmanman, te denken dat we daar zo’n stress over gemaakt hebben, dat de info van de VNF zo mondjesmaat

Jj en slecht doorgekomen is. ‘t Is wat het is. We zijn erdoor. Het wordt een mooie dag. Niet te warm als we’s ochtends kunnen varen, zelf regelmatig cabrio. Cabrio wil gewoon zeggen dat we de tent laten zakken voor een brug en dat het lekker weertje is en we ze niet terug rechtzetten. Canal-du-Nord wordt mooier,

of zijn we in een betere mood nu we waarschijnlijk wel bij Marit geraken. Ik spreek met 2 woorden want op het water weet je het nooit. En zeker op Canal-du-Nord, vandaag was er weer een sluis kapot. De hele cavalerie van mecano’s om te herstellen. We verliezen er geen tijd want ze laten ons er manueel door en werken dan verder. 

Vandaag is onze bestemming Paray-le-Monial, op aanraden van de sluiswachter/mijn held. En goed dat we geluisterd hebben. Het is een heel mooi stadje, met veel volk. Het is hier namelijk een bedevaartsoord. En soort Lourdes maar dan kleiner. We keuvelen hier gezellig rond. 

Op tijd terug om de Tour te zien, en spannende rit. 

Montceau-les-Mines - Génelard

Of na (te veel) zonneschijn komt regen. Deze ochtend worden we wakker in een bewolkt Montceau-les-Mines. Dat vinden we niet erg na de laatste dagen. Het gaat regenen en onweren deze ochtend. Het plan is om straks hier een plat du jour te doen en dan rap wat overlevingsproviand bij de Carrefour express te gaan halen. Dan door naar Génelard. Dat is niet voor de probleembief om daar dan morgen door te proberen geraken. Het is slecht weer, maar fris. Regen en onweer. Dus …. rusten? Nee hoor, of toch niet voor Stefan. Hij kruipt in zijn geliefde machienkamer en doet daar wat mechano-zaken die blijkbaar heel noodzakelijk zijn. Ik hoor “Aiai” of “Oei, probleem” en nog van die uitspraken die ik liever niet hoor. Maar ze worden allemaal opgelost. Nieuwe olie ergens, nieuw vet, filterkes kuisen, en nog vanalles. Na een uur of zo komt hij boven. Alles A-OK! Dan begint hij aan operatie door-de-bief-geraken-met-te-weinig-water-en-te-diepe-diepgang. Het voordek wordt volgezet met bidons water en emmers en inderdaad, de achterkant gaat wel 5 cm omhoog. Elke gewonnen centimeter is er ene. Ik laat hem doen. Hij weet het best heb ik al ondervonden, toch wat varen betreft. De boot wordt nog gekuist, wat eigenlijk echt wel nodig was. En dan is het middag. De regen stopt en we gaan lunchen. Menu du jour voor 15 euro, Weeral goed. Nog naar de Carrefour voor inkopen en we zijn weg. De temperatuur is zalig. Ik denk dat short en t-shirt moeten kunnen vandaag maar das toch nog te warm dus toch maar ‘t uniformke, lekker luchtig. Het is een een rustige middag varen, geen problemen op het Canal-du-centre vandaag. En ik kan heel de dagen boven op het dek naast mijn geliefde schipper vertoeven. Altijd leuk als er iemand de moeite neemt om van de bolders in de sluis paddestoelen te maken.

Aan sluis 16 toch effe een probleem, ze zakt niet. Een wandelaar die voorbijkomt geeft ons vruchten die hij ergens geplukt heeft; Lekker mmm een soort kleine pruimpjes. Mechano komt ons redden en dan varen we het whalhalla binnen. De kaai van Génelard. Wat een plek om te zijn. Terwijl we aan het aanmeren zijn komt de VNF langs; wat gaan we morgen doen? Tja die bief door? Ah ja geen probleem. En wat met de diepgang? Pas de Souci, c’est Nikkel. Je manque …. en dan doet hij met zijn handen iets van 10 cm. Ik kon hem uit zijn autoke sleuren en een rondedanske doen. Dat doe ik niet. Ik blijf uiterlijk zeer kalm maar intern is het feest. De Pastis en de Olijven om te vieren laten niet lang op zich wachten. Zalige avond op een superplekje.

You win some you lose some.

St-Berain-sur-Dheune - St-Julien -sur-Dheune - Montceau-les-Mines

Op vakantie met de boot in Frankrijk is soms heel hard. We hebben 2 helse dagen achter de rug. Ook te maken met het weer, waar iedereen uiteraard het moeilijk mee heeft, niet alleen wij. Gisteren slapen we tot we wakker worden met het gevolg dat we pas om 11 uur vertrokken zijn. En toen was het al warm. De sluizen zijn montant, naar boven en das werken Het water komt hard soms heel hard. Bij de grotere sluizen komt het langs onder, onder de boot maar met een kracht die ik nog niet heb meegemaakt. De Sunstar siddert en beeft van de kracht van het water, dat zo hard komt dat het op het dek kletst nog nooit meegemaakt. Mijn handen doen pijn om de touwen goed te houden. Ik moet dan ook op dat voordek blijven staan in de bakkende zon. Rond 2 uur een redelijk mooi plekje, schaduw van de boom en vermits ik kook wordt dat onze halte. De stoelen onder de boom en wachten tot het minder wordt maar dat is pas rond 8 uur ‘s avonds. 6 uur wachten. ‘t Is zo. Op een gegeven moment kan de boom geen schaduw meer geven en verplaatsen we ons aan de kant van het water in de schaduw van de Sunstar, half op het fiets/voetpad. Het is niet altijd simpel hier verkoeling te vinden. De zonnepanelen laden maar niet op, terwijl ze pal in de bakkende zon liggen. Als onze drank maar redelijk fris is snappen we dat de ijskast alles opslorpt. In de boot waar het tot 40 graden en meer is moet die natuurlijk keihard geven. Gelukkig hebben we op ons plekje elektriciteit (gratis) en water. De VNF-sluiswachtster komt ‘s avonds info brengen en horen wat we plannes zijn. De kapotte bief gaat open morgen, ze vullen tot 1.20 meter. Wij zijn een 1.20 meter (of misschien iets meer) …. Ze denkt dat ze wel wat meer water doen, dus het zal wel lukken denkt ze. Ik vind dat eigenlijk niet zo leuk maar Stefan wil het proberen. Hij is de schipper. Morgen moeten we verder dan we willen, want overmorgen is er een sluis gesloten en dan liggen we daar vast. We beslissen om 9 uur te vertrekken, voor de grote hitte. Ze noteert het. De avond brengt verkoeling, alles koelt stilletjes af. Ook binnen in de boot. Het is nog te warm als we gaan slapen maar ‘s nachts heb ik het donske er toch bij genomen. Vandaag om 9 uur zijn we weg, 8 zware sluizen naar boven en een stuk of 9 naar beneden. Het wordt de warmste dag vandaag. Ik ben gewaarschuwd. Stefan kan er een pak beter tegen. Binnen is het frisser als buiten. Dus …. ik doe mijn job op het dek in de sluis en ga dan binnen zitten voor het deurtje want daar is nog een windje en ik drink drink drink liters water.

Een paar dagen geleden schreef ik nog dat ik het zorgzaam vond dat de sluiswachters ons volgden op het canal du centre. Ondertussen heb ik door dat het pure noodzaak is. De sluizen zijn oud en slecht onderhouden, ze moeten gewoon mee omdat om de 5 voet iets niet marcheert. Vandaag liggen we een paar keer vast. Alleen vervelend als dat tussen 12.00 en 13.00 uur is. Dan is het tirez votre plan want dan is het lunchtime. En rond lunchtijd komen we aan een sluis waar al een huurboot ligt te wachten met een Duits koppel. Wij mee de sluis in. Ze hadden nog niet gebeld want lunchtime …. Ik ga van boord en zet mij op een bankje in de schaduw van het sluishuisje. Om 13.00 belt Stefan en zetten ze de sluis aan op afstand. Als we aankomen rond 3 uur in de sluis van Montceau-les-Mines komt de sluiswachtster horen wat we plannes zijn. Stefan moet even vertalen voor de Duitsers. Ocharme die mensen ze wisten niet dat sluis 2 morgen niet draait. Ze wilden vandaag in Montceau-les-Mines blijven en morgen terugvaren. Nu moeten ze, op het moment dat je je bestemming gehaald hebt, de sluis uit,draaien, de sluis terug in en heel de weg terug naar boven. Ik voel met hen mee. Wij leggen aan in het haventje. De capitainerie is niet open dus kunnen we niet echt van boord want er is een poort. Dus buiten is niet meer binnen. Anyway. Het is 3 uur. 5 uur overbruggen. We liggen op het achterdek in de Frans Cretenlaanstoelen, puffen en water drinken. Tour de France . Aftellen tot 8 uur want dan gaat de zon onder en koelt het. Eindelijk is het zo ver en snel wordt het draaglijker en draaglijker. Morgen een gewone dag 28 graden en zelfs onweer en daarna zien we weer verder.

Het is zo warm dat ik tot niets in staat ben. Zelfs niet de blog schrijven. Het is nu 23 uur en eindelijk wordt het frisser. Aan boord is het nog heet. 30 graden. We konen van 39,7. Morgen nog warmer en dan wordt het even beter.