Appilly - Pont-l'Eveque

Weer een perfecte dag. Uitslapen mag maar ik word toch wakker rond 8 uur. Ben ik misschien helemaal uitgerust? Nog eens draaien en dan maar opstaan. ’t Is hier zalig om te mediteren. 

Rustige ochtend, fietsen van boord en we zijn weg. We gaan op verkenning waar we de Sunstar kunnen leggen in aanloop van onze tocht morgen. We moeten dan in Peronne geraken, 46 km, 4 sluizen en een tunnel. Toch wel wat. 

Pont-l’Eveque kan, wel schattig maar ook onderkomen. De “port” van een fabriekse op Canal du Nord is voor Stefan een mogelijkheid maar ik zie dat niet zitten. 

We fietsen naar Noyon, wat een leuk oud stadje. Het eerste wat we daar doen is ne goeie Café Crème gaan drinken in den 1sten de beste Bar Tabac die we tegenkomen. Een les van mijn vader; als ge in Frankrijk zijt gaat ge in den Bar Tabac iets drinken, en dat doe ik nog altijd.

Het stadhuis en de fontein van Noyon zijn leuk, mooi, oud. We vinden de Kathedraal de Notre Dames, op een prachtig plein met daarrond de huizen van de Notabelen. Echt mooi. Ze is gesloten, tja ’t is lunchtijd. Dus dat doen we dan ook maar. Achter den hoek vinden we Cave Ange. Een wijnbar, resto met een terraske. Daniel Petit zit daar lekker te smullen. Ik bekijk de kaart en voor 13 € ne plat, voor 15€ ne plat met entrée of dessert en voor 18 € alles. Daniel weet ons te vertellen dat we niet moeten twijfelen, dat het hier heel goed is en doet zelfs een menu-suggestie. En dan doen we wat je echt alleen maar in Frankrijk kunt doen, heerlijk tafelen met een lekker glaasje wijn voor een appel en een ei. (ook iets dat mijn vader mij altijd zei). We gaan all the way en nemen alles. 

Ondertussen kletsen we wat met Daniel, hij woont in Parijs maar komt van hier. Zijn ouderlijk huis staat hier, maar da’s verkocht. Hij is hier om iets te regelen voor het graf van zijn ouders. Hij geeft ons zijn kaartje want als we volgend jaar, of wanneer dan ook, in Parijs zijn moeten we hem een seintje geven. Hij zal ons dan wat suggesties doen om te gaan eten. Daniel vertrekt en koopt in de bloemen-groenten zaak nog wat patatjes en sla uit de tuin. Ineens staat hij daar terug, met één Zonnebloem voor mij. De charmeur, maar ik vind het wel leuk. 

Voldaan brengen we nog een bezoek aan de kathedraal (ja papa, ook door jou; ’t is echt je dag).

Een mooie gotische kerk met een prachtige bibliotheek uit de 15de eeuw.

  Er zijn ook relikwieën van St-Elooi, de patroonheilige van de metaalbewerkers, dus van Stefan.  

Dan terug naar de boot, want we willen toch nog tot Pont l’Eveque, 10 km en 1 sluis. Dan kunnen we morgenvroeg al vroeg vertrekken.

’t Is toch altijd wat werk, fietsen aan boord, katrol afbreken, tent afbreken, pikketten weg, touwen los, boeien goed hangen, …. Je start niet zomaar de motor en wegwezen. 

We moeten Amperreke laten draaien (Amperreke = klein groepeke om stroom te maken als de zon niet genoeg haar werk gedaan heeft). Vermits we in Frankrijk bijna nooit in een jachthaven liggen heeft Amperreke toch al af en toe goed dienst gedaan. 

We komen aan in Pont l’Eveque en beslissen gewoon aan de muur te liggen. Uit mijn comfortzone, want er moet van boord gesprongen worden om aan te meren; ofwel doet Stefan dat, maar dan ben ik alleen aan boord, ofwel moet ik het doen maar ik ben geen held. De anti-held waagt de sprong met het touw, klimt den dijk (het dijkje) op en legt de boot vast. Jaja. 

Als de Sunstar goed vastligt en de tent staat terug recht vallen we in de bar tabac voor ne pastis.

De rest drinken we aan boord, Pastis-van-den-Aldi die we gisteren in de Lidl gekocht hebben. 

Moy-de-l'Aisne - Appilly (Sluis Saint-Hubert1)

Vandaag hetzelfde, varen en sluizen. ’t Moet even want we willen nog een rustdag  voor we Canal-du-Nord opknallen om zondag in Peronne (Frankrijk) te geraken. Daar zouden we willen afspreken met onze vrienden uit Botswana, die ondertussen hun Quarantaine hebben uitgezeten, de Janssensspuit gekregen hebben en een Covid safe pas hebben. 

Het is een zonnige dag vandaag en zonder tent is het insmeren geblazen. Als we de sluis doorvaren deze ochtend moeten we onze meerdere erkennen in de Chauvinsten, ze hadden gelijk een mooiere plekje onder de sluis. Tja, you win some you lose some. 

Mooi, rustig varen. Ik val in herhaling. We komen ook bijna niemand tegen op het water, 1 of 2 misschien. We naderen een sluis en ze reageert niet direct, we kijken en we zeggen ligt daar nu een bal in de sluis? Ja? Wilson? Wat is dat. Tot we zien dat het de antenne is van een boot die aan het stijgen is. Ik denk dat we dringend aan een dagje rust toe zijn. 

Ik blijf het verwonderlijk vinden dat wij nu ondertussen bijna een maand onderweg zijn en iedere dag met 2 uren spenderen op dat achterdek. En wij blijven kletsen over van alles en nog wat. Ik denk dat wij heel dikwijls hetzelfde zeggen, maar blijkbaar vinden we dat niet  erg, beseffen we het niet en we hebben er ook geen last van. We amuseren ons samen. Sluis in sluis uit, ik vanvoor hij van achter. 

Op een bepaald moment komen we aan een brug, we zien een Engie solutons auto’tje staan en lachen eens met de collega’s van Stefan, en boem daarachter duikt een Lidl op en pattat achter de brug een prachtige aanlegstijger. Dat heeft zo moeten zijn.

’t Is juist op de middag dus we moeten toch lunchen. We maken een lijstje (dat we vergeten mee te nemen), steken de brug over en doen inkopen voor een paar dagen. Wat een meevaller. 

Pont de l’Eveque was het doel maar voor en na de sluis van Saint-Hubert is een mooie plek  om aan te meren en we stoppen. Het is goed geweest. Nog 3 pikketten erbij. Hij kan er niet genoeg van krijgen. 

We bekijken de planning voor de komende dagen en ook een beetje de ideeën voor wat verder, Le Lys ? De Westhoek? Ieper? 

Morgen gaan we met de fiets verkennen, eens kijken naar Pont L’eveque en wat verder Canal du Nord. 

Ons diner bestaat uit scampi’s, rijst en een sla’tje gemaakt van de gele courgette en rode ajuin uit den hof van het meneerke in Berlaimont.

Het was weer een mooie dag . 

Vadencourt - Moy de l'Aisne

Als we gisterenavond ons lekker viske met gewokte prei en gebakken patatjes aan het eten zijn (wij eten hier ECHT lekker) komen er nog 2 boten aan uit de andere richting. 2 boten uit Leuven. Het is eigenlijk al vrij laat en het regent pijpenstelen, ocharme die mensen. Stefan helpt ze aanmeren. 

Veel later als het donker is en we zijn naar Game of Thrones aan het kijken horen we er nog ene binnenkomen. 

Deze ochtend blijkt de 3de boot “Berta” te zijn. Berta is de boot van Patrick van Navivaar. Grappig dat we elkaar hier tegenkomen. Maar ja we varen in de andere richting dus lang babbelen is er niet bij. Zij zijn naar hier gekomen via St-Quantin, langs de verschrikkelijke tunnel Riqueval. En inderdaad, één van de 3 boten heeft best wat schade opgelopen, lelijke krassen en op de koop toe in de tunnel is er brand uitgebroken. De antenne was tegen de elektriciteitsleiding gekomen, vonken en vuur. Een groot gat in de tent. Tja, wij zijn nu helemaal zeker dat we via Canal du Nord naar huis gaan. Hoewel dat één van de Leuvenaars ook weer wist te vertellen dat Canal du Nord dicht is. Moeten we toch dringend eens uitzoeken. 

Anyway we vetrekken vandaag weer netjes na de Chauvinisten. Er gaat weer een sluis/brugwachter mee. Bij de 3de sluis is hij verdwenen. Weg. Daar liggen we voor de sluis, niemand. Effe wachten en dan toch maar gebeld en tja …. Kan gebeuren. Even later komt hij terug om ons door te laten.

Ik bel even met Jeroen. En een beetje verder liggen de Chauvinsten op ons te wachten.

Het is hier mooi maar niet zo mooi als het andere stuk, maar nog altijd mooi, rustig, groen, natuur. We passeren het stuk dat jaren dicht geweest is. Het is onderkomen, geen aanlegstijgertjes of plekjes waar je kan verpauzen. We varen door het stuk met veel gras. Tja, dat was niet fijn. Sunstar heeft het moeilijk om erdoor te ploegen maar ze doet het. Hoewel we op een bepaald moment quasi niet meer vooruit geraken. Toch raar dat de andere stukken goed zijn en dan dit ene stuk echt slecht. 

In sluis 25 krijgen we terug een kaske en mogen we het zelf doen. Maar er rijdt wel constant een manneke op en af om te controleren of alles goed verloopt en te checken waar we naar toe gaan. 

We lunchen aan een silo, niet echt gezellig maar wel heel lekker. Tomaat-garnaal met verse bieslook en peterselie uit mijn kruidentuintje. Ik ben zo blij als ik verse kruiden uit mijn bakjes kan oogsten en gebruiken in mijn sla’tjes. Onnozel maar waar. 

We stoppen voor sluis 32, volgens het manneke is dat waar we moeten liggen. Schoon plekje met bolders. Tja er is 1 halvegare bolder en gat in de damplanken waar een touw doorkan en eindelijk slaagt Stefan zijn 1ste piquet. Proficiat. 

De Chauvinisten, die we na de lunch voorbijgestoken zijn (Fransmannen lunchen ontzettend lang) gaan nog door de sluis. Tja we zullen morgenochtend ontdekken wie de beste keuze gemaakt heeft. Wij liggen goed. 

Elaut belt me nog, leuke babbel. ’t Is vandaag beldag. 

Etreux - Vadencourt

De Franse Chauvinisten staan om 9 uur gepokt en gemazeld klaar om te vertrekken. De sluiswachter niet. Er heerst wat stress bij de chauvinisten. Wij zitten op het achterdek, hebben net ons ontbijtje binnen en wachten. Wij moeten gewoon na hen. Zij kunnen met zijn 2en in de sluis, de sluis draaien en dan wij. Na telefonische communicatie met de sluiswachter blijkt dat hij onderweg is maar 9 uur = sluiswachter vertrekt om 9 uur in den depot. We kunnen de soap volledig volgen want Fransmannen zijn even erg als Hollanders wat decibels betreft alleen babbelen ze nog meer en met zijn allen tegelijk. 

Om kwart voor 10 is het aan ons. We beginnen eraan. De sluiswachter zegt, sluis 1 en 2 doe je zelf, sluis 3 doen wij, van 4 tot 7 doe je het zelf en dan komt er een andere ploeg. OK. Sluizen automatisée zijn manuel, manuel is automatique, mechanique heb je ook nog. ’t Is hier verwarrend, maar komt er op neer dat we het misschien 1 keer het zelf hebben gedaan en voor de rest de ploeg, want er blijkt toch een probleempje te zijn. Wij vinden het allemaal goed. Lekker alleen in de sluis, achter de Franse Chauvinisten, die toch op ons moeten wachten. 

Op de middag, doet de sluiswachter een brugje open, de 2 varen het sluisje erachter binnen, deurtje dicht. Wij tussen het brugje en de sluis in een klein kommetje en de sluiswachter zegt: “Nu ga ik eten.” En daar liggen wij. We maken ons vast aan ???? iets en eten een baguette met Franse kaas, naast de brug. Een half uurtje later is hij terug en gaan we verder. 

Het andere “sympathieke” Franse  koppel had gelijk hoor, het is mooi, volle natuur, en voldoende plekjes om aan te leggen, je moet ze alleen weten want ze staan niet in het boek. We raken maar één keer de bodem, dus so far so good.

Het weer zit wat tegen, regen, niet erg maar toch voldoende om nat te worden. Ik trek mijn regenkledij aan en blijf droog. Na 12 charmante sluisjes hebben we het gehad. Nog 6 te gaan want In Vadencourt stopt het voor vandaag. 

Mooie stijger, goede bolders, rustig; zo moet het zijn. Het stopt met regenen en de zon komt erdoor. We zetten onze tent op en drinken onze welverdiende Franse pint. Dat kan toch smaken. 

Een beetje later komt nog een oude bekende aan, Gustav, onze buur uit Berliamont. 

We bekijken dan toch maar ons idee voor de komende dagen. Plannen doen we niet meer want het verandert toch altijd. Canal St-Quentin doen we niet want we hebben horrorverhalen gehoord over de tunnel in Riqueval, we willen echt niet met schade thuiskomen. 

Dan via Ham maar daar vinden we nooit iets volledig van. Niet in Filip zijn boeken en in onze boek  stopt het daar en staat er een kruis van niet verder varen. Opportunist als we zijn, gaat  Stefan dan toch maar eens buurten bij de Chauvinisten of zij iets meer weten. Ondertussen vind ik een kaart waar de Franse waterwegen opstaan en het stukje waar we over hebben is in het grijs. Grijs = voie non navigable. Da’s duidelijk. Stefan was ondertussen hetzelfde te weten gekomen, is blijkbaar al 10 jaar dicht en zal nog zeker 7 jaar duren. 

Dus nu is ons idee weer veranderd en varen we nog een beetje dieper Frankrijk in naar Pont-l’Evêque, niet echt ver om. Daar nemen we dan Canal du Nord richting La Belgique. 

Berliamont - Etreux

Vandaag zetten we onze tocht verder, dieper Frankrijk in. Stefan koopt ons vignet aan 57 €, 90 % korting. Tot eind 2021 kunnen we hiermee de Franse waterwegen bevaren. We gaan er maar even een fractie gebruik van maken. 

Het is een mooie trip, het landschap doet mij een beetje denken aan de Gauw van de Hobbits maar dan minder heuvelachtig maar wel de kleuren, de dieren, de glooingen, de rust en de vrede. Echt mooi. De brug van Catillon-sur- Sambre wordt bediend. De brugwachter is ook de sluiswachter die ons door de volgende sluis gaat helpen. We kunnen het ook allemaal zelf doen, maar dan moet ik erop en eraf springen en kruipen en sluizen doen draaien. Nee danku, als da manneke mee kan gaan om dat voor ons te doen dan weet ik wel wat kiezen. Het weer is wisselvallig en als we geluncht hebben in Catillon gaan de hemelsluizen open. Regenkledij boven halen, broek en frak want we varen cabrio, de bruggen zijn te laag. Ik merk dat ik niet meer opgezet ben met hevige regenval na ons avontuur op de Maas en de Samber. Maar het is natuurlijk niet te vergelijken.  

De brug/sluiswachter had de volgende sluis al klaargemaakt voor ons, helpt ons gedienstig met de touwen, doet de sluis draaien en neemt dan afscheid. We halen op ons gemak Etreux. Mooie Halte Nautique met vlottende stijgers, elektriciteit en water. Hier moeten we bunkeren. Een paar chauvinistische Fransen zetten ons even op het verkeerde been, maar we laten ons niet doen. Hoewel heel smal ( te smal) parkeert Stefan de Sunstar er toch vakkundig tussen, aan de grote stijger. 

De Chauvinisten erkennen hun meerdere en helpen ons uiteindelijk met de touwen. Zij vertrekken morgen om 9 uur naar beneden, we mogen volgen. 19 sluizen en amper 14 km. Ze doen een beetje dramatisch over wat ons te wachten staat. Niks om aan te leggen, hopelijk werken de sluizen en komen we niet vast te liggen. 

Aan de andere kant ligt een sympathieker Frans koppel, met een lelijke Le boot boot waarop ze wonen. Begin mei vertrekken ze en eind september zijn ze dan terug in hun thuishaven waar ze de winter doorbrengen. It’s a way of life. Zij vertellen een ander verhaal, veel mooie plekjes, wel niet overal, gras valt mee, en genoeg bunkeren voor 3 dagen want je weet nooit. Ik weet niet of we daar in the middle of nowhere internet gaan hebben.

We gaan bunkeren in de Carrefour hier achter de hoek. Wij verwende stadsmensen moeten ons echt aanpassen in een supermarktje waar je het moet doen met wat er is, menu aanpassen. Zoals Jeroen in Maun moet doen. 

Zalige zomeravond buiten. Wat kan het leven mooi zijn. 

Pont-sur-Sambre - Berliamont

We varen vandaag 4 km tot Berliamont waar we ons vignet moeten kopen. En dat was het dan voor vandaag. Het kantoor is dicht want het is zondag. We moeten weer leren denken als ne Fransman. Op zich geen erg want de anderen liggen hier een 18 km verder vast (met zijn allen) want ze kunnen daar niet verder omdat er iets kapot is. Wij liggen hier rustig alleen, met Gustav.

Het is ook niet zo’n goed weer. We moeten ook wel hier blijven, want alleen hier krijg je die 90 % korting en dat is echt de moeite. Ik denk dat we met het profijt voor de rest van onze vakantie op restaurant kunnen. We vinden het allemaal niet zo heel erg. We zetten de tent weer op en zoeken uit hoe we onze stoelen droog kunnen houden als het regent (zonder tent), vuilzakken hebben vele functies. Ik What’s App met the Girls. Leuk om ze nog eens te zien en te horen, hoewel het verhaal van Mimi over Bpp onder onze huid kruipt. Hij stelt het ondertussen, naar omstandigheden,  goed maar ik begrijp nu waarom mijn trouwe scrabble vriend 48 uur niets gelegd heeft. Binnenkort vatten we de strijd weer aan. 

We maken een wandeling in Berliamont. Hier is helemaal niets te zien. Hoewel een mooi kerkje met houten plafond, sierlijk ijzerwerk aan het altaar en mooie glasramen. Het kan mij bekoren in zijn eenvoud.

We zijn snel rond gewandeld, de bakker en Bar Tabac zijn niet open. Gemiste kans. 

We spelen ons 1ste Triominosspel en ik win. Frankrijk 2021 league 0-1. Thans 2 Argus pils rijker. 

Onze buurman heeft een prachtige moestuin en ik zie hem zijn sappige sla’s oogsten.

We raken aan de praat. Ik vraag of hij zijn groenten verkoopt. Nee, hij geeft ze weg als hij over heeft. We krijgen 2 gele courgettes met een recept en dan besluit hij nog 2 rode ajuinen erbij te doen, want dat geeft het sla’tje net dat meer. Hij krijgt een Jupiler. We noteren dat we een paar echte Belgische Trappisten- biertjes moeten meenemen op onze volgende reis, om uit te delen. Hij was niet echt onder de indruk van het blikje Jupiler. 

Bij gebrek aan Pastis (want hier is niets open) aperitieven we met Gin Tonic en een gezonde portie kaas en saucis. 

Wat zijn wij goed samen in ons vervelen. We gaan al eten straks, nieuws, studio Tokio en misschien nog ne “Killing” of Game of Thrones. Wat wil ne mens nog meer. 

Erquelinnes - Pont-sur-Sambre (Frankrijk)

Vandaag is het zover, we gaan de grens over. Later door de zondvloed, maar wel de grens over omdat ik mijn 2de spuit heb kunnen vervroegen. 

Om 10 uur zijn we weg, we hadden 9 uur gepland maar dat is niet gelukt. 

Na 2 km varen heet Frankrijk ons al welkom. 

En even verder de eerste brug, dus tent afbouwen want de bruggen zijn hier niet hoog genoeg. Sunstar Cabrio. 

De eerste sluis automatisée. Hoe gaat dat gaan? Ah gemakkelijk, ze draait en de deuren gaan open. We varen binnen, leggen ons vast, deuren dicht en water komt, we stijgen maar de deuren gaan niet open aan de andere kant …… NIKS. We staan er wat te kijken en te wachten, er gebeurt niets. Nog wat geduld….. NIKS. En dan ziet Stefan het grote bord met “PRENEZ VOTRE TELECOMMANDE”. Thans HééL duidelijk geafficheerd. Hihi, kiekens. 

Na een paar sluizen hebben we door wanneer juist en hoelang precies je op de knoppen moet drukken om alles in beweging te zetten. Een vernuft systeem. Kleine pittoreske sluiskes, heel idyllisch varen, een beetje de Leie maar dan zonder huizen kijken. Als je hier niet van gaat vertragen dan van niets. We genieten en zien het helemaal zitten. We beginnen onze plannen voor Berlijn 2022 al te herbekijken, misschien toch terug Frankrijk, 4 maanden dan, naar Marit want die gaat trouwen. We zien wel. 

We stoppen voor de lunch en beslissen om petanque-ballen te kopen, een spel waar Stefan het waarschijnlijk kan halen van mij. 

 Het is hier zalig varen, veel haltes en aanlegsteigers op rustige mooie plekjes. Pure verwennerij. 

We besluiten te stoppen aan de halte Pont-Sur-Sambre, volgens het boek van Filip, de moeite, leuk museum, goed restaurant, …. Op het grasveldje aan de stijger zijn wel plaatselijke macho’s pinten aan ’ t pakken, ze zijn al goed in de wind en doen ons twijfelen of we toch niet beter doorvaren naar Berliamont, iets verder. Maar er passeert een anders jachtje die ons weet te zeggen dat het daar boemvol ligt. Dus we blijven. De plaatselijke macho’s hebben een klein hartje, we ruilen Kronenbourg voor Jupiler. 

We gaan het “stad” in achter de hoek. Het supermarktje is lettelrijk op 50 m, het restaurant “Aux berges de Sambre” waar we straks gaan eten op 200 m, het museum is alleen op de 2de zondag van de maand open en de artisanale bakker is vanaf morgen met jaarlijkse vakantie. Jammer want we zagen uit naar onze eerst echte  Franse  Baguette. 

Op de “terugweg” overtuig ik Stefan om bij de kapper “Art Coiffure” zijn kans te wagen. En voor 18 € is hij gesteld tot het einde van de vakantie. 

Terug aan boord begint het te regenen. Het was inderdaad heel drukkend, ik denk dat er straks nog wel wat gaat uitvallen. De plaatselijke macho’s ruimen netjes hun rommel op, zeggen bonjour en kuisen hun schup af. Nu is het hier van ons alleen.

We maken ons weer mooi voor elkaar en gaan op stap.

Blijkt dat ik in het verkeerde restaurant gereserveerd heb. Geen erg want hetgeen ik dacht is potdicht en het andere is gewoon 200 m naar de andere kant. 

We drinken onze eerste Pastis, 't is ne Ricard. Straf dat dat echt alleen in Frankrijk smaakt. De boot zit vol Gin, maar morgen gaan we toch een fles Pastis kopen. 

We eten een goeie warme steak met frieten en nen hamburger. Weeral een gezellige avond. 

Net op tijd aan boord voor de Full Moon meditatie. Ik zet Michael op, en ben volldig weg  tot de meditatie gedaan is. Tja .... dat doet de Michael met mij. 

Ik zeg altijd, ik was volledig in meditation modus .... Stefan zegt dat ik een goei dutje heb gedaan.

Erquelinees

Vandaag is relax-dag, …. Alsof de andere dagen stress zijn. Geen wekker en eindelijk nog eens mediteren. Ik kan het nog. Yoga en stressoefeningen in het gras. Wat kunnen simpele dingen zalig zijn. 

We doen eerst onze inkopen want de ijskast begint leeg te worden.  Ze is weer helemaal vol met lekkere, meestal gezonde, dingen (inclusief een kaastaartje). We eten hier wel lekker op de boot, de gemakkelijke, rap-klaar  gerechtjes van Hello Fresh, en ook vaak vegetarisch. We zijn goed bezig. Hoewel het croissanske ook wel smaakte voor we gingen fietsen. 

De fietstocht was eentje met haperingen in de fietsknopen. Niet goed, of fout aangegeven. In Frankrijk zelfs geen punten meer en doe maar wat je denkt. Allez in Frankrijk, we hebben er amper met één been in gestaan maar we zijn wel de grens overgestoken. 

Geen controle op covid safe . Er waren weer stukken bij waar we het moesten kunnen en de fietsen ook. Onverhard, met stenen, en kiezels …. Off road. Blij dat mijn wielen het volgehouden hebben (en ik ook). Maar mooi, heel mooi. Door gloeiende velden met gewassen die klaar zijn om geoogst te worden. Door frisse bossen in de schaduw. Daar kletst een blauwe vrucht hoog uit de boom, patat op mijn witte broek. Ze zit nu in de was maar ik vrees het ergste. 

We komen te weten, dat de kom waar we nu in liggen vroeger gebruikt werd door de douane voor controle van de vrachtschepen. Hier was een groot douane kantoor en elk schip moest langs hier passeren voor de paperassen in orde te brengen. Tot Europa de grenzen vrij liet 

Na 2 uur zijn we terug aan boord. Ik steek een waske in (inclusief witte broek met lelijke vlek), Stefan gaat diesel halen met de havenmeester, en “we” poetsen de Sunstar een beetje. ’t Is eigenlijk nodig, maar “we” doen dat niet zo graag. 

Straks weer lekker eten, met als dessertje kaastaartje. Wat heeft ne mens meer nodig. 

PS: uiteindelijk is het al 22.30, als we eindelijk op een proper achterdek naar het nieuws kunnen kijken. Als "we" begint te poetsen stopt het niet met de zwabber binnen, dan doen we ook het achterdek, ook vanvoor, de gangboord en ineens de zijkant. 

Landelies - Equelinnes

We staan deze keer eens vroeg op, allez wekker om 8 uur en dan nog eens omdraaien. Voor we vertrekken vullen we de boot met water. Allemaal zaken waar je rekening mee moet houden. 

Om goed 9 uur zijn we weg. We hebben 30 km en 8 sluizen voor de boeg voor we net aan de Franse grens liggen. Het is hier mooi, landelijk, groen, rustig.  Ik wil wel foto’s trekken maar wat dan en het zal nooit weergeven wat het is. We mogen nog trager varen als normaal, 7,5 km per uur is de maximum snelheid. De vakantie is nu echt begonnen.

Er zijn een paar Fransen die ervan profiteren om naar België te komen nu De Samber helemaal vrij is. Het kanaal is jaren niet bevaarbaar geweest omdat in Oise iets stuk was en dat is eindelijk gemaakt.

Daarom dat wij het ook doen. Aan elke sluis geraken we wel aan de praat met geïnteresseerden, gezellig is dat. 

We stoppen eindelijk eens voor te lunchen.

We hebben tijd niet waar. Ik maak een lekkere Griekse sla. Achter ons komt nog een klein jachtje. Ocharme die mensen hebben 14 dagen verlof en hebben ook zoals wij 5 dagen vastgezeten door het noodweer. Dat is echt erg. Wij hebben de luxe om 2 maanden weg te zijn en dan kan je rustig zeggen “het zij zo”.  

Rond 4 uur zijn we er. Een mooie jachthaven in een kom. Rustig. Bij een frisse, flauwe, franse pint maken we het plan op of toch niet. We denken ongeveer een week nodig te hebben om aan de bron van de Samber te geraken. 125 km en 47 sluizen. We gaan hier 2 dagen blijven, morgen nog eens fietsen, inkopen doen, benzine halen, enz. Stefan belt naar Frankrijk en het klopt inderdaad wat we gehoord hadden; in Berliamont aanmelden en vignet kopen en JA! 90 % reductie, van een soldeke gesproken. De boeken die we van Filip gekregen hebben zijn goud waard.