CANAL HISTORIQUE - LES ASCENSEURS HISTORIQUE DE THIEU

Stefan spreekt er al lang over;  die liften die moeten we eens doen. Vorig jaar ondernemen we een poging maar het hellend vlak van Ronquieres gooide toen roet in het eten. Dit jaar laten we ons niet vangen en plannen we onze trip andersom. 

Dag 1: 2 lange weekenden kort op elkaar dus daar moeten we alles uithalen. Woensdagavond brengt Wolf ons naar Klein Willebroek en donderdag 30 mei vertrekken we naar Merelbeke. Het weer zit mee. Het is een lange rustige trip. We denken zoals beloofd aan Gaston als we het ouderlijk huis in Grembergen passeren. Ik ben blij als Rocco ons begroet bij het binnenvaren van de jachthaven.

Rap douchen want Els en Ivan komen aperitieven en daarna gaan we een hapje eten samen. Hoe lang is het weeral geleden dat we onze vrienden van de collectieve gekheid gezien hebben …. geen idee maar te lang. We drinken Cava op het achterdek en dan dineren we als enige in THOOFTgerecht. Wat een gezellige avond met leuke mensen, kletsten, babbelen, praten, lachen, genieten …. Weeral een ontmoeting dankzij de Sunstar. We drinken nog een koffie op de boot en dan wordt het te koud. 

Dag 2: De volgende dag zettten we onze tocht verder via Oudenaarde, door de oude poort van Doornik,  richting Peronnes. 

We geraken verder dan gedacht en overnachten in de kom aan Antoigne.  Wat een idyllisch plekje in nergensland. 

De kom van Antoign met het chateau 

We maken een wandeling door het dorp waar een heuse

Dorpskern Antoign 

middeleeuwse burcht staat, mooie huizen van rijke mensen, een natuurlijke kapper, een volks café, een bakker een beenhouwer en een drukbezocht frituur maar ook veel vergane glorie, leegstaande panden, koterijen en randfiguren. De plaatselijke jeugd, inclusief enkele tienermoeders hangen rond aan de kom. Ze maken rustig vertier terwijl wij

genieten van onze heerlijke sla. De volgende ochtend zit onze buurman al lekker te vissen terwijl wij ontbijten in de ochtendzon op het achterdek. Lekker weertje. Ben blij dat we gisteren toch verder dan Bossuyt gevaren zijn want het is toch een hele trip naar Peruwelz.

Dag 3: We passeren de sluizen van Peronnes met hun groot verval 15 meter, kleine Sunstar in  hoge sluis. 

Ecluse de Peronnes 

Toch beetje anders varen in La Wallonie. Geen wegwijzers en alles toch iets rustiger aan. Geen betalend vignet zoals in Vlaanderen, neen gewoon een nummer aanvragen in de eerste sluis. Als de Sunstar naar boven aan het gaan is kruip ik de ladder op de sluis uit en naar de bureau van de sluiswachter voor onze nummer ….. man man man … we hebben tijd …. Ook Stefan komt er nog effe bij want ondertussen zijn we boven  en Thieu ..... dat vinden ze  niet als bestemming... DEUH? Enfin we krijgen onze nummer en die moet je goed onthouden want hebben ze OVERAL nodig. (tot nu toe nog niemand naar gevraagd). 

Jachthaven Peruwelz 

Nog een paar sluisjes en dan meren we aan in Peruwelz waar we haar een week laten liggen. Wolf komt ons halen want vanavond Alex Agnew in het sportpaleis en morgen familiefeest van de Delens in Massenhoven. We sluiten ze goed af en laten ze een weekje alleen.

 Toch effe onderweg over de weg naar huis … hoewel 1 uur en een kwart over  de weg …. 3 dagen over het water.

Weekend 2. Donderdagavond breng Wolf ons terug naar Peruwelz, lief van hem …. Hij krijgt dan ook de sleutels van de BMW voor de rest van het lang weekend dus daar mag hij wel wat voor over hebben. We dineren in Le Sam Sufit, het restoke van de jachthaven. Niet te doen, voor 30 € lekker en gezellig maagske gevuld. En dan rommelen we de boot wat op en kruipen erin, allebei een beetje moe van een zware dag op het werk. We slapen zoals je alleen op de Sunstar kan slapen. 

Dag 4: 8 uur wakker, ontbijt en wegwezen want we willen toch wel wat km verzetten vandaag (50 Hé) en 2 sluizen. Het weer zit niet zo mee maar korte broek lukt nog net. Sweater gaat aan en uit, maar het is  ok. De tocht vlot. We varen samen met een Frans koppel die richting Charleroi gaan. Het wordt frisser en er steekt wat wind op. We verwachten 4 tot 5 beauford vandaag (niet echt fijn). De Fransen gaan achter ons de sluis in en hebben een eigen manier van aanmeren. Wij doen vanvoor en vanachter want zo hebben we dat geleerd, zeker als je naar boven moet … soms komt het water hard binnen en dan kan je beter goed voorbereid zijn. Onze Franse compagnons hebben een andere manier die we niet zo goed snappen,  iets vanvoor en vanachtachter langs t midden. We bekijken het nieuwsgierig want we zijn altijd klaar om bij te leren, misschien een franse-kanaaltjes-techniek denken we …. Straks eens naar vragen.
Volgende sluis wij eerst, grote sluis, luxe, drijvende bolders. Ikke vanvoor en Stefan vanachter. We liggen vast en onze Franse vrienden varen binnen en ipv van naast ons te komen liggen, maken ze een achteruit beweging en gaan achter ons liggen …. Oei kan de sluisdeur dan nog wel dicht? …. AiAiAi ….. ja …. Amaai das ne nipte …. Raar dat ze dat doen in een sluis met zoveel plaats en drijvende bolders maar het zal een Franse techniek zijn zeker. Ze doen weer de vanvoorvanchter-in t midden truck met een extra van Madame vanachter. Enfin het water stijgt eerst rustig maar dan hevig het water gaat met een kracht naar achter en dan weer naar voor en paniek achter ons ze kunnen het niet houden (blijkbaar ook niet vastgelegd aan drijvende bolders deuh?) boot gaat alle kanten op ze kunnen de touwen niet houden “LACHETOUT” alles los …. Boot los in woelige sluis. Sunstarreke rustig aan vlottende bolder vast vanvoor en vanachter. Franse man en vrouw in paniek. Stefan checkt of we genoeg boeien hebben liggen. Gelukkig raakt hij ons niet, maar was verdorie ne nipte. Ik was blij dat ik die Fransen niet was en dat we maar met 2 in de sluis lagen want het zou niet mooi geweest zijn.
Anyway we komen dichter bij de grote nieuwe lift van Strepy. We zien het indrukwekkende gebouw naderen en we zien ook al 1 van de historische liften en een sluis en een jachthaven en ineens snappen we het.

Lift van Strepy - 73 meter 

Wij dachten altijd dat we in de jachthaven “boven” gingen overnachten, met de liften naar boven. Maar t zit anders ineen. De grote lift brengt ons naar boven in 1 keer. En vandaar kunnen we naar het Canal Historique waar lift 1 begint met dezelfde trip terug naar beneden. Dus we slapen niet boven maar beneden.  Spannend …. 78 meter met de Sunstar in een lift omhoog en dan verder varen. Ik snap het niet …. Als we naar huis reden vorige week hadden we de lift gezien maar die ging precies nergens heen dus ik ben benieuwd, echt ….en dan plots is daar dat gigantisch bouwwerk voor je en toen snapte ik het. Ik zie de lift (bak met water) helemaal boven hangen in de constructie en begrijp dat we daar naar toe moeten. Even wachten …. Ik maak onze lunch …. Een heerlijk fruitsla …. Terwijl de lift langzaam naar beneden komt. Deur open en binnen varen. Vastleggen, fruitsla en dan gaan we de hoogte in ….. wat een avontuur ….. wat een zicht ….. je hangt daar met je boot in de lucht met een zicht ….dit is waanzinnig prachtig …. de wind neemt toe …. Het begint te regenen maar ik vind het super.

 Ik vaar buiten, Stefan trekt foto’s, wat een ervaring. Een beetje verder varen we nog over een aquaduct …. Ook nog nooit gedaan …. En allemaal gratis hé. 

Start van de historische liften van Thieu 

Het weer is niet echt onze vriend; regen; wind; niet al te warm. Het is 2 uur en gezien het weer te vroeg om te stoppen. We varen tot de start van de historische liften van Thieu. Lift 1, wat is dat een mooi gebouw en zo goed onderhouden. In 1888 in gebruik genomen en de andere 3 liften blijkbaar pas in 1917. We  beslissen ze ineens te nemen ipv van daar de nacht door te brengen. We zien wel hoever we geraken. Ik trek mijn regenbroek aan, blijkt achteraf het beste idee. En we beginnen eraan. Het team van de liften maakt zich klaar, we worden vriendelijk begroet en dan varen we de 1ste bak ttz scheepslift in. Hang je daar in een ijzeren constructie die meer dan 100 jaar oud is 15 meter in de lucht. 

Maar wat is dat mooi, het zicht op het kanaal onder je en de omgeving rond je. De lift begint te zakken en de andere komt omhoog. Op t gemakske maar dat is niet erg. Ik heb er geen woorden voor, wat een vernuft. Een team van liftbedieners open de liftdeuren voor ons laten ons buitenvaren sluiten de deuren achter ons. Haasten zich naar de volgende lift die al hangt te wachten ,openen de deuren, laten de lift zakken, openen de deuren voor ons en sluiten ze achter ons. Ondertussen nog wat historische brugjes opendraaien. De 3 volgende liften zijn nog mooier dan de 1ste en alles werkt perfect. Eventjes flitst het door mijn hoofd dat we in ouwen rommel in de lucht zweven, met een gigantisch gewicht …. Wat als …. Maar dat laat ik los, dit heeft geen nut. 4 keer genieten we van het feest in de lift. Jammer van de regen en het slechte weer maar als we de laatste lift binnenvaren breken de wolken open en een stralende zon neemt over. Super.  

Vandaag is beter dan een dagje pretpark en dat allemaal gratis en voor niks. Tegen 6 uur zijn we terug beneden en eindigen we in de yachthaven van Thieu, een absolute aanrader; gezellig haventje, goed onderhouden en héél rustig. We aperitieven op het achterdek tot het te koud wordt, diner binnen dan maar. Nog even wat lezen en dan beddenbak in want moe …. Doodmoe.

Dag 5: Zaterdag 8 juni :

Ik hoor de wekker van Stefan om 8 uur maar laat het gebeuren. Stefan blijkbaar ook. Om 9 uur is het genoeg geweest en na een lekker ontbijt verlaten we Thieu. Om de yachthaven te verlaten moet we zelf de sluis bedienen. Dit wordt voor ons de 1ste keer. Peace of cake. Stefan manoeuvreert langs een stok die over het water hangt en ik duw zo de sluis in gang. Ze loopt vol, deur open,  licht op groen en binnen varen.  Andere stok duwen, deur dicht, water zakken, deur open, buiten varen. Ziezo automatische sluis, dat kunnen we nu ook weer.
We varen terug richting Kanaal Blaton-Ath want we gaan via de Dender terug naar huis. Maar wat een weer. Windkracht 5/6, niet echt vaarweer. Maar in een haven liggen met dit weer vinden we ook geen fun dus varen we maar. Best wel oppassen dat de wind je niet naar lager wal brengt en in de sluizen moeten we het kunnen. Het waait zo hard dat er witte kopjes op de Grand Large verschijnen. En dan ook nog eens regenweer op komst. Voor we de het kanaal opvaren gaan trek ik maar weer mijn regenkledij aan.

Sluizen handmatig opendraaien 

We bellen het team van de sluizen van het kanaal Blaton-Ath, varen de 1ste sluis in en een kwartiertje later zijn ze er; de leider, een helper , een herdershond en een camionette krijgen we ter onzer beschikking. En we beginnen eraan. We zullen zien hoe ver we geraken.
De wind blijft het ons moeilijk maken in de kleine soms best hevige sluisjes. Voor de rest valt het eigenlijk best  mee, af en toe wat regen, maar ook soms zon en soms bewolkt. Ik moet het kunnen met het touw en de stok maar 3.25 hoog daar kan ik er echt niet aan. Je vaart praktisch van de ene sluis in de andere en die mannen doen het allemaal. Soms geautomatiseerd maar veel ook niet, sluisdeuren dicht- en opendraaien, bruggetjes opendoen. Allemaal voor ons. 10 Sluizen, 2 bruggen en 5 km daar doen we 3 uur over. Dan zit de werkdag erop voor de leider, de helper en de hond. 

 We zullen overnachten aan de kant want kunnen pas morgen verder. De ploeg start om 9 uur zal alles klaar zetten voor ons en tegen 10 uur verwachten ze ons aan sluis 11 op ongeveer 6 km van hier. Goed voor ons. 

We eten spaghetti en zijn weer doodmoe.

De Leider, de helper en de hond

Dag 6: Zondag 9 juni : België, een andere dag. Vandaag is het windstil een beetje bewolkt maar ook zonnig. De regenkledij maakt plaats voor short, t-shirt en zonnehoed. Om half 10 varen we richting sluis 11. De leider, de helper en de hond zijn op post. Super toch. Na 2 sluizen zit hun taak erop en neemt een collega het over. Hij is alleen, de andere collega zit in Ath. Dus gaat het nog trager want hij moet steeds over en ’t weer om de sluisdeuren te sluiten en te openen. We laten het niet aan ons hartje komen, het is mooi op het kanaal en de zon schijnt. Vandaag doen we 5 uur over 11 sluizen en ettelijke bruggetjes. Het team is niet zo leuk, de collega die ons nog komt vervoegen, als hij klaar is in Ath, is nors en onvriendelijk. Jammer. Maar ik moet het ze geven, ze blijven ons assisteren tot we door Ath zijn en dan is het 14.00 uur. Ze mogen stoppen om te eten maar dat doen ze niet. 1 van de 2, passeert onderweg zijn thuis en krijgt wel een sandwich van zijn vrouw toegestopt … en ne cola zero.

De route verloopt niet vlekkeloos. Op een bepaald stuk van het kanaal (tussen sluis 15 & 16) groeit het gras welig en raakt verwikkeld in de schroef waardoor de Sunstar hard moet werken, de motor warm draait en we geen snelheid meer maken. Stefan is er duidelijk ongerust over …. En ik dus ook. Hij laat ze trager lopen en dat werkt, maar het is toch wat zorgwekkend. Volgende sluis even in achteruit, alle gras eraf en geen vuiltje aan de lucht.
In Ath-City hebben we een ander avontuur. Volgens onzen boek zijn de bruggen 3.80m. We denken dat dat juist moet lukken. Van 4 m zijn we zeker. De 1ste 3.80m brug komt eraan ik ga vanvoor staan en kijk … ja … ja …. Ja …Rakelings eronder. Ik denk ne centimeter over maar we geraken eronder. Brug 2 van 3.80 zelfde scenario. Brug 3 …. Het lukt …. Maar dan zien we alle 2 net te laat dat er een stuk van de brug iets lager is …. Te laat. Stefan zet hem nog in achteruit, maar het mag niet meer baten. Onze tent raakt de brug. Achteruit en de antenne van de marifoon breekt af. Liggen we voor de brug en moeten we daar de tent afbreken als we verder willen. En dan doet de adrenalinne gekke dingen met een mens. Ik begin te multiasken en Stefan schiet in zijn focus-op-1-ding- ik breek-de-tent-af. Ik ga een mes halen begin mee af te breken maar zie de boot op de kant af gaan probeer te sturen voor en achteruit en dan nog wat kieken zonder kop. Stefan breekt de tent af. Enfin we zijn ECHT niet goed bezig. Maar zonder te veel kleerscheuren gaat de tent naar beneden en varen we door de 21ste en laatste sluis. Het team ziet dat de tent eraf is en zeggen dan …. Ah ja het water staat hoog we hebben er nog wat afgelaten maar t zal niet genoeg geweest zijn. GRRRRRR. We nemen afscheid en varen door naar de volgende sluis. We meren aan want het volgende team is er nog niet.
We eten een lichte lunch en maken een last minute risico analyse over het sneller en efficiënter afbreken van de tent zonder te veel stress. We zijn nu klaar voor een volgende uitdaging en laat die lage bruggen maar komen.  Om half 3 zijn ze er en zetten we onze reis verder. Geraardsbergen halen we vandaag niet. Overnachten in Lessines. Is goed voor ons. Na wat onduidelijkheden over en t weer over waar we nu precies moeten slapen meren we aan voor de sluis.
We maken een wandeling in het dorp en gaan een snackje en een grote coupe fraises eten in Hopital Notre Dame à La Rose. Jammer dat we te laat zijn want zeker een bezoekje waard.

Dag 7: Maandag 10 juni:
Vandaag proberen we tot Dendermonde te geraken. Volgens de berekening moet dat lukken maar ondertussen hebben we weer door dat je moet kunnen schakelen als je vaart.
Om 9 uur komt de leider van het team dat ons van Lessines tot Geraardsbergen zal begeleiden aan. Tja hij is 54 jaar dus …. Hij kan de sluis wel alleen maar hij zal toch maar wachten op zijn maat. Oké.
We laten het gebeuren en we zien wel. Het vordert traag maar dat is ook een deel van de pret. Eigenlijk vind ik het best leuk al die sluisjes, dan heb ik ook iets te doen en ik leer veel bij. Ik kan de koor nu van de bolders klikken, ik kan met de stok de koord over de bolders doen enz…
We passeren de taalgrens en de eerste Vlaamse sluis is die van Geraardsbergen. Wat is me dat, de meest onderkomen sluis die we al zijn tegengekomen, geen bolders of niks om je aan vast te maken. De sluiswachter is ook niet de vrolijkste; op zo’n werkplek kan je ook niet fier zijn. Je zou 

Onderkomen sluis van Geraardsbergen 

bijna durven denken dat het ervoor gedaan is om de Vlamingen in Vlaanderen te houden en de Walen in Wallonië. Gelukkig heeft hij nog 2 mooie bruggen die hij mag bedienen. Geraardsbergen zelf is een leuke plek om te vertoeven met een heel mooie aanlegsteiger in het midden van de stad. Super, als we tijd hadden zouden we hier zeker blijven 

Onderweg krijgen we te horen dat we misschien niet voorbij Teralfene geraken; door het stormweer zou er een boom in het water liggen en de rivier stremmen. Het is weekend en feestdag dus dat vertraagt alles. We zullen wel zien, denken na over een plan B maar …. Ach we laten het los en een paar sluizen verder horen we dat de boom ondertussen is opgeruimd. De sluis/brugwachters verwittigen hun collega’s en de doorvaart verloopt voorspoedig. Als we net de sluis van Teralfene willen uitvaren komt Lieselot daar aan gesjeesd met den BMW en haar kroost om haar Ex-collega en nieuwe collega te begroeten.

 LEUK. De Dender afvaren is echt de moeite. Het is de Leie maar dan zonder huizen. Mooi stukje Belgische natuur.
Het is grappig de laatste handbediende  sluis is die van Aalst, ooit onze eerste handbediende sluis. Ik herinner me nog dat we toen niet geloofden wat we zagen en in Teralfene en Denderleeuw nog eens van dat. Na onze tocht over kanaal Blaton-Ath en de Dender vaarden we van de ene handbediende sluis naar de andere om dan nog te zwijgen over de handbediende bruggen. Die sluiswachters doen dat voor ons de pleziervaart, maar er zijn er weinigen die de tocht maken. Jammer want het is echt een stukje folklore. Nu ik begrijp het wel, het is vermoeiend, werken, misschien af en toe een beetje saai, en ook best avontuurlijk. Je weet niet wat de volgende passage brengt. Misschien beschadig je de boot wel, nu bij ons maakt dat gelukkig niet zoveel uit …. We lassen, passen en schilderen wel weer bij.
De doortocht van Aalst verloopt ontzettend vlot, de sluis van Denderbelle verwacht ons en de steiger in Dendermonde is vrij. We meren aan leggen ons uit de wind. Het is vandaag een mooie  dag geweest, geen wind, lekker temperatuurtje, geen regen. We instaleren ons, drinken een aperitiefje en Stefan kookt een lekker dinertje …; we kunnen buiten eten dat is toch altijd net dat extra ‘je.
Nu vallen de eerste regendruppels maar we zitten nog altijd buiten. Straks komt Elaut langs om een bubbeltje te drinken. T’is Lidl dag vandaag.
Morgen nemen bij tij de Schelde en varen we huiswaarts naar klein Willebroek. Het is echt heel fijn geweest.